به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، گلیوبلاستوم مولتی‌فرم یا گلیوبلاستوما شایعترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می‌کند. منشأ تومور از سلول‌های آستروسیت (نوعی یاخته گلیال) است.
شیوع کلی تومور ۲ تا ۳ نفر در هر صدهزار نفر است. شایعترین محل تومور گلیوبلاستوم مولتی فرم مغز است به خصوص ناحیه فوق چادرینه‌ای. گلیوبلاستوما ۲۰ درصد کل تومورهای داخل جمجمه‌ای و ۶۰ درصد تومورهای آستروسیتی را تشکیل می‌دهد و در مردان بالای ۶۰ سال شایع‌تر است. این تومور در افراد زیر ۲۰ سال نادر است.
علائم تومور بستگی به محل آن دارد و شامل سردرد (۸۷ درصد)، تهوع، تشنج، اختلالات اعصاب جمجمه‌ای، تاری دید، تحریک پذیری، افزایش فشار داخل جمجمه‌ای، لکوسیتوز نوتروفیلی، کاهش سطح هوشیاری، قرمزی چشم، ورم قوزک پا و … می‌باشد. عوارض تومور گلیوبلاستوما بستگی به محل رشد تومور دارد.
درمان اصلی جراحی است با این حال پیش آگهی تومور بد است؛ حتی زمانی که تهاجمی‌ترین نوع درمان که شامل رادیوتراپی، شیمی درمانی و جراحی است استفاده می‌شود. درمان استاندارد برای گلیوبلاستوما مولتی فرم شامل حداکثر برداشتن تومور توسط جراحی و به دنبال آن رادیوتراپی بین ۲ تا ۴ هفته بعد از عمل جراحی برای از بین بردن بقایای تومور است.
محققان بیمارستان دانشگاه ووهان دریافتند که باردوکسولون متیل (BM) – یک ماده شیمیایی گیاهی که قادر به جمع‌آوری در نانوذرات دوکی شکل است – می‌تواند به طور موثر سلول‌های تومور را هدف قرار دهد که به موش تزریق می‌شود.
این تیم در مقاله‌ای که در شماره آگوست مجله معتبر Small Science منتشر شد، گفت: این نانوذرات برای غلبه بر چالش‌های دوگانه کشتن مؤثر سلول‌های [گلیوبلاستوما] و نفوذ مؤثر به مغز طراحی شده‌اند.
قطر این نانوذرات دوکی شکل تنها ۵۰ تا ۸۰ نانومتر و طولی در حدود ۱۷۰ نانومتر است. یک نانومتر یک میلیونم میلیمتر است – یک ورق کاغذ متوسط ضخامتی در حدود ۱۰۰۰۰۰ نانومتر دارد.
نانوپزشکی حوزه‌ای است که پتانسیل زیادی در مبارزه با سرطان نشان می‌دهد. و نانوذرات BM به‌عنوان یک درمان بی‌خطر به‌ویژه برای گلیوبلاستوما، نوید بخش بوده است. نانوپزشکی بهره‌گیری از فناوری نانو برای امور پزشکی است.
این شاخه از پزشکی می‌کوشد تا با استفاده از فناوری نانو، به تشخیص بیماری‌ها، پیشگیری از آن‌ها و بهبود بخشیدن به بیماران بپردازد.
پزشکی نانو، گستره‌ی وسیعی است که از به کار بردن نانومواد در امور پزشکی تا استفاده از نانو الکترونیک در طراحی بیوسنسورها یا حسگرهای زیستی را در بر می‌گیرد.
منبع: scmp
