این ماهواره‌ها در واقع برای ارائه پشتیبانی از منظومه بیدو است تا در صورت خرابی هر یک از ماهواره‌های فعلی آن، به ارائه خدمات بپردازد. وجود ماهواره‌های پشتیبان همچنین برای اطمینان از عدم وجود وقفه یا قطعی در خدمات‌رسانی به دلیل مشکلات فنی یا نقص در ماهواره‌های اصلی منظومه حائز اهمیت است.
این کشور در حال ادغام بیدو با فناوری‌های نوین مانند ۵G، هوش مصنوعی و کلان داده (Big Data) است تا در نهایت یک سامانه یکپارچه، هوشمند و فراگیر را تا سال ۲۰۳۵ توسعه دهد. اصطلاح بیگ دیتا یا کلان داده برای حجم زیادی از اطلاعات به کار می‌رود که بسیار سریع و پیچیده بوده و پردازش آن‌ها با بهره‌گیری از روش‌های رایج، سخت یا غیرممکن است.
هدف چین از ایجاد این منظومه، ارائه خدمات موقعیت‌یابی جهانی به نیرو‌های نظامی این کشور، مردم و مشتریان در سراسر جهان، بدون نیاز به رقبای خود است. این منظومه کاربردهای مختلف دیگری نیز دارد که از آن جمله می‌توان به مقابله با بلایای طبیعی، کمک به عملیات‌های اضطراری مانند جستجو و نجات و نقشه‌برداری اشاره کرد.
برنامه بیدو در سال ۲۰۰۰ با پرتاب نخستین ماهواره مدار ژئوی این پروژه آغاز شد و در سال ۲۰۱۲ پوشش کامل خدمات منظومه بیدو در چین و کشورهای همسایه فراهم آمد. خدمات بیدو برای مشتریان غیرنظامی چینی با دقت ۵ تا ۲ متر و برای نظامیان این کشور با دقت ۰.۱ متر ارائه می‌شود. شایان ذکر است ماهواره‌های منظومه بیدو در مدارهای ژئو و مئو قرار دارند.
طبق اطلاعات موجود تاکنون در مجموع ۵۹ ماهواره برای توسعه بیدو به فضا پرتاب شده است که در حال حاضر از این تعداد ۴۵ ماهواره فعال هستند. این ماهواره‌ها را موسسه علم و فناوری چین (CAST) ساخته است و سازمان ملی فضایی این کشور (CNSA) آن‌ها را اپراتوری می‌کند.
منبع: english.news
