این ماهواره به منظور آزمایش فناوری‌ها برای توسعه منظومه ماهواره‌ای اینترنتی بزرگ این کشور در مدار لئو قرار گرفت.
از آنجایی که پرتاب ماهواره‌های اینترنتی در تعداد زیاد صورت می‌گیرد، این نوع طراحی کمک می‌کند تا بتوان ماهواره‌ها را روی هم قرار داد و با هر عملیات ده‌ها ماهواره را به فضا فرستاد. در حال حاضر شرکت اسپیس‌ایکس نیز برای توسعه منظومه اینترنتی استارلینک از همین طراحی بهره می‌برد و در هر پرتاب حدود ۶۰ ماهواره را به فضا منتقل می‌کند.
این ماهواره با نام لانگ‌جیانگ-۳ (Longjiang-3) با وزن ۱۲۰ کیلوگرم و عمر طراحی ۵ سال، مجهز به یک آرایه خورشیدی تاشو است. موسسه فناوری ماهواره‌ای هاربین (HITSat) لانگ‌جیانگ-۳ را بر اساس باس ماهواره‌ای SATware-CS200 ساخته است. ماهواره مورد بحث در باند Ka فعالیت می‌کند و سرعت‌های ارسال و دریافت داده آن به ترتیب ۶۰۰ و ۵۰۰ مگابیت در ثانیه است.
چین برنامه دارد یک منظومه بزرگ موسوم به گوانگ (Guowang) شامل حدودا ۱۳ هزار ماهواره را در مدار زمین ایجاد کند تا بدین ترتیب با منظومه‌های بزرگی مانند استارلینک به رقابت بپردازد.
ماهواره‌بر کوآیژو-۱آ
ماهواره‌بر تجاری کوآیژو را شرکت چینی اکس‌پِیس (ExPace) ساخته است و چهار مرحله دارد که سه مرحله اول آن از سوخت جامد و مرحله چهارم آن از سوخت مایع استفاده می‌کنند. عملیات پرتاب اولین نمونه‌های این ماهواره‌بر به نام‌های کوآیژو-۱ و کوآیژو-۱آ از سال ۲۰۱۳ آغاز شد. کوآژو-۱آ دارای طول ۱۹.۴ متر و قطر ۱.۴ متر است و می‌تواند ۲۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار خورشیدآهنگ در ارتفاع ۷۰۰ کیلومتری زمین و ۳۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار لئو منتقل کند.
به علاوه، کوآیژو-۱۱ که نمونه بزرگتر آنها به‌شمار می‌رود، با وزن برخاست بیش از ۷۰ تن قادر است ۱۵۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار لئو بفرستد. ماهواره‌برهای سری کوآیژو با احتساب این ماموریت تاکنون ۲۴ بار به فضا پرتاب شده‌اند که ۳ مورد آنها ناموفق بوده است. شایان ذکر است عملیات مذکور روز جمعه ۹ ژوئن (۱۹ خرداد) ساعت ۰۲:۳۵ به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی جیوکوان (Jiuquan) در شمال غربی چین انجام شد.
منبع: spacenews
