آن‌ها با استفاده از نرم‌افزار شبیه‌سازی مورد استفاده ارتش چین با شلیک ۲۴ موشک هایپرسونیک ضدکشتی، بزرگترین ناو هواپیمابر جهان به نام جرالد آر. فورد (Gerald R. Ford) و کشتی‌های همراهش را به طور کامل نابود کردند.
این نبردها بیش از ۲۰ بار شبیه‌سازی شد و طی آن کشتی‌های آمریکایی پس از نزدیک شدن به جزیره‌ای تحت مالکیت چین در دریای جنوبی این کشور با وجود هشدارهای مکرر مورد حمله قرار گرفتند. پژوهشگران به رهبری کائو هونگ‌سونگ (Cao Hongsong) از دانشگاه شمالی چین (NUC) اظهار داشتند تقریبا تمام کشتی‌های ایالات متحده در اثر این حمله متلاشی و در نهایت غرق شدند.
به گفته محققان، این ناوگان را نمی‌توان توسط سایر تسلیحات رایج نابود کرد، اما شبیه‌سازی‌ها نشان داد با استفاده از تعداد نسبتا کمی موشک‌های هایپرسونیک تمام آن‌ها از بین رفتند. این تیم در شبیه‌سازی‌های خود از دو مدل موشک هایپرسونیک ضدکشتی با عملکردهای بسیار متفاوت بهره گرفت که برخی از آن‌ها از فواصل دور مانند صحرای گُبی (Gobi) پرتاب شدند.
پژوهشگران در راهبرد خود که یک حمله سه مرحله‌ای پیچیده به منظور فریب و غلبه بر سامانه‌های دفاعی نیرومند ناوگان آمریکایی بود، توانستند عملیاتشان را با موفقیت به سرانجام برسانند. در این شبیه‌سازی، ناوگان ایالات متحده متشکل از شش کشتی می‌شد که با توجه به قدرت بالا و فناوری پیشرفته‌شان انتخاب شده بودند.
تیم تحقیقاتی در واقع بهترین ناوهای نیروی دریایی ایالات متحده را برگزیده بودند که شامل ناو هواپیمابر Gerald R. Ford (CVN-78) به همراه یک رزم‌ناو کلاس San Jacinto (CG-56) و چهار ناوشکن Truxtun (DDG-103) می‌شدند.
ناو کلاس فورد از فناوری‌های پیشرفته و طراحی خاصی برخوردار است. از ویژگی‌های این ناو می‌توان به سامانه پرتاب الکترومغناطیسی پیشرفته و سامانه‌های راداری و جنگ الکترونیک مدرن اشاره کرد که فورد را قادر به شناسایی تهدیدهای وارده می‌کنند. به علاوه، این ناو از چندین لایه دفاعی و سامانه‌های حفاظتی به منظور کاهش تاثیر حملات موشکی و کاستن از قدرت آتش دشمن برخوردار است.
رزم‌ناوها و ناوشکن‌ها نیز مجهز به تسلیحات پیشرفته و تدابیر دفاعی شامل سامانه‌های راداری بودند که ضمن شناسایی تهدیدهای وارده، می‌توانستند همزمان چند هدف را ردیابی کنند.
گروه چینی محدودیت‌هایی را در شبیه‌سازی برای ارتش خود اعمال کرده بود که از آن جمله می‌توان عدم دسترسی به داده‌های ماهواره‌‌ای و استفاده از تعداد محدودی موشک هایپرسونیک را نام برد. بنابر اظهارات هونگ‌سونگ، آن‌ها این اصل را برای خود در نظر گرفته بودند که با دشمن نرم و با خود سختگیر باشند.
استفاده از دو مدل موشک در شبیه‌سازی
تیم تحقیقاتی از دو مدل موشک ضدکشتی مورد استفاده در شبیه‌سازی استفاده کردند که قادرند در ارتفاع‌های بالا پرواز کرده و به سرعت ۱۱ ماخ برسند و می‌توانند یک ناو بزرگ را غرق کنند. برد عملیاتی یکی از آن‌ها ۲ هزار کیلومتر با ۸۰ درصد احتمال اصابت به هدف و مدل دیگر دارای برد عملیاتی معادل دو برابر موشک اول و احتمال موفقیت ۹۰ درصدی است.
تیم تحقیقاتی اظهار داشتند استفاده از موشک‌های با دقت کمتر و در نتیجه ارزان‌تر برای مراحل مشخصی از حمله، کارآیی عملیات را به حداکثر می‌رساند. برای مثال، می‌توان از این موشک‌ها برای فریب سامانه موشکی SM-3 ناوگان آمریکایی یا نابودی کشتی‌های باقی مانده پس از حمله استفاده کرد.
ارتش چین در طول این شبیه‌سازی از شبکه نظارتی دریایی خود بهره گرفت تا پیش از شلیک همزمان هشت موشک با دقت کمتر، از مناطق جنوبی و مرکزی این کشور به سوی ناوگان آمریکایی، آن‌ها را شناسایی کند. با وجود رهگیری برخی از این موشک‌ها، این حمله موجب شد تا مهمات SM-3 ناوگان ایالات متحده به اتمام برسد. سپس نیروهای نظامی چین هشت موشک هایپرسونیک با دقت بالاتر را از نواحی شمالی و غربی شلیک کردند که چهار فروند از آن‌ها ناو هواپیمابر و موشک‌های دیگر ناوشکن‌ها را هدف قرار دادند.
پس از حمله، چهار کشتی از این ناوگان از بین نرفتند که بیشترین تعداد کشتی‌های باقی مانده مربوط به ناوشکن‌ها بود. دلیل چنین امری آن است که ناوشکن‌ها مجهز به نرم‌ترین تسلیحات دفاعی هستند و چنین تسلیحاتی به ویژه برای دفاع در مقابل حملات موشکی طراحی شده‌اند. در این میان، سامانه‌های جنگ الکترونیک نقش مهمی در مختل کردن سیگنال‌های راداری دشمن دارند. این روش و برخی روش‌های دیگر در انجام صحیح عملیات موشکی مشکل ایجاد می‌کند.
بعد از اینکه وضعیت و محل اهداف باقی‌مانده مشخص شد، ارتش چین عملیات «پاکسازی نهایی» را به وسیله شش موشک از موشک‌های هایپرسونیک با دقت کمتر از پایگاه‌های جنوبی این کشور به انجام رساند. پژوهشگران بعد از انجام ۲۰ شبیه‌سازی برای در نظر گرفتن مشکلات مختلفی که ممکن است در طول حمله رخ دهد، اعلام کردند این حمله سه مرحله‌ای به طور متوسط ۵.۶ از ۶ کشتی ناوگان آمریکایی را از بین برد.
بنابر اظهارات برخی کارشناسان نظامی، اطلاعات مربوط به عملکرد تسلیحات در این شبیه‌سازی‌ها قابل اعتماد به نظر می‌رسد، این در حالی است که نمی‌توان صحت اطلاعات مورد استفاده در شبیه‌سازی‌ها را به صورت مستقل تایید کرد.
به گفته متخصصان، دقت داده‌هایی که در شبیه‌سازی از آن‌ها استفاده می‌شود، در ارزیابی انجام عملیات‌ها در شرایط واقعی اهمیت زیادی دارد. اگر اطلاعات موشک‌های هایپرسونیک این شبیه‌سازی دور از واقعیت باشد، ممکن است بر کیفیت شبیه‌سازی اثر گذاشته و نتیجه‌گیری صحیحی را به همراه نداشته باشد.
با وجود همه این‌ها، برخی متخصصان هشدار می‌دهند عملکرد حقیقی این موشک‌ها ممکن است به دلایل مختلف مانند شرایط جغرافیایی هر منطقه، وضعیت آب و هوا و عوامل غیرقابل پیش‌بینی دیگر متفاوت باشد. از این رو می‌بایست با احتیاط و به شکلی واقع‌بینانه به این شبیه‌سازی‌ها نگاه کرد.
منبع: scmp
