الزاماتی که در این فراخوان اعلام شده است شامل قابلیت انتقال ۱۸۰۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو با حجم تحت فشار ۷ متر مکعب می‌شود.
فضاپیمای پیشنهادی باید بتواند ۳ ماه یا بیشتر در مدار زمین بماند و در عین حال هزینه آن برای انتقال محموله به ازای هر هزار کیلوگرم حداکثر ۱۷.۲ میلیون دلار باشد. این فضاپیما همچنین می‌بایست از قابلیت ورود مجدد به جو زمین به صورت کنترل‌شده برخوردار بوده و قادر باشد بالغ بر ۲ تن زباله را در زمان ورود مجدد آزاد کند تا در آنجا بسوزند و از بین بروند.
برنامه مذکور را می‌توان مشابه طرح ناسا دانست که طی آن در سال ۲۰۰۸ توافق‌هایی را با شرکت‌های خصوصی اوربیتال ساینسز (Orbital Sciences Corp) و اسپیس‌ایکس در آمریکا به انجام رساند تا از این طریق حمل و نقل محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی را به آن‌ها بسپارد.
برخی کارشناسان این رویکرد چین را که سمت و سوی آن تجاری‌سازی بیشتر حوزه فضا و در نتیجه رقابتی شدن این حوزه است، جالب توجه می‌دانند، زیرا بسیاری از برنامه‌های اساسی فعلی در این کشور توسط دولت مدیریت می‌شود.
چین در اواخر سال گذشته میلادی موفق شد ساختار اصلی ایستگاه فضایی ملی خود به نام تیانگونگ (Tiangong) را با انتقال سه ماژول به مدار زمین کامل کند. این کشور اکنون برای حمل و نقل محموله به تیانگونگ از فضاپیمای ۱۴ تنی تیانژو (Tianzhou) استفاده می‌کند که به وسیله حامل‌های لانگ مارچ-۷ (Long March-7) پرتاب می‌شوند.
آخرین مهلت ارائه طرح‌های پیشنهادی که بخش پرتاب فضاپیما نیز باید در آن‌ها لحاظ شده باشد، ۱۵ ژوئیه است. به علاوه، فقط شرکت‌ها و نهادهایی امکان شرکت در این برنامه را دارند که حداقل سه سال از زمان تاسیس آن‌ها گذشته باشد و از امکانات لازم برای این منظور برخوردار باشند.
منبع: spacenews
