کسانی که روی این پروژه در مرکز چین کار می‌کنند قصد دارند یک سیستم حمل و نقل مگلو با خلاء کم و سرعت بالا با ترکیب فناوری راه آهن و هوافضا بسازند.
این تیم محققین شرکت دولتی علوم و صنعت هوافضای چین (CASIC) امیدوار هستند که در نهایت بتوانند قطارهای مگلو را در یک لوله با هوای بسیار رقیق به کار گیرند – به این معنی که با سرعتی که با هواپیما رقابت می‌کند، بر روی زمین پرواز خواهند کرد.
این فناوری می‌تواند دو مشکل بزرگ در حمل و نقل قطار را حل کند: اصطکاک بین چرخ‌ها و مسیر و مقاومت هوا در برابر بدنه قطار.
فن آوری مگلو – یا شناور مغناطیسی – اصطکاک را از بین می‌برد، در حالی که کار کردن قطار در یک خط لوله با خلاء کم مقاومت و نویز را کاهش می‌دهد.
خط لوله خلاء ۲ کیلومتری مگلو از پروژه هایپرلوپ ایلان ماسک الهام گرفته شده که حدود یک دهه پیش پیشنهاد و نمونه اولیه قطار آن در سال ۲۰۱۸ معرفی شد.
در حالی که این فناوری سرمایه گذاری زیادی را به خود جلب کرده، اما چالش‌های فنی قابل توجهی دارد و هزینه‌های بالای زیرساخت مرتبط با هایپرلوپ این کار را توجیه نمی‌کند.
اما خوش بینی‌هایی نیزنسبت به این فناوری وجود دارد. چین بسیار وسیع است و فاصله بین شهرهای بزرگ می‌تواند بیش از ۶۰۰ مایل باشد. بنابراین برای داشتن یک “دایره اقتصادی یک ساعته” با گستره ملی، حمل و نقل با سرعت هزار کیلومتر در ساعت لازم است.
در حالی که چین از فناوری ژاپن و اروپا برای شبکه گسترده راه آهن سریع السیر خود استفاده کرده است، CASIC مالک حقوق معنوی این خط آزمایشی جدید است و توسعه آن با توسعه سریع مواد صنعتی جدید در چین امکان پذیر شده است.
برای مثال، مسیر مگلو به فولادی با نفوذپذیری مغناطیسی کم یا پاسخ کم به میدان مغناطیسی نیاز دارد – در غیر این صورت مسیر جریان‌های گردابی تولید می‌کند که باعث از دست رفتن انرژی در حین کار می‌شود.
میلگرد فولادی کم مغناطیسی تولید شده توسط یک شرکت چینی کاملاً مطابق با این استاندارد است. این میلگرد علاوه بر خواص مکانیکی عالی و نفوذپذیری مغناطیسی کم، دوام بیشتری دارد.
CASIC همچنین با راه آهن دولتی چین در پروژه خط لوله با خلاء کم کار می‌کند.
به گفته محققین این قطار به اندازه یک هواپیما امن و پایدار خواهد بود. با این حال نگرانی‌هایی در مورد این فناوری وجود دارد. در صورت تصادف خطراتی مانند خروج از ریل یا ترمز اضطراری وجود دارد و باید برای آن برنامه‌های ایمنی تنظیم شود.
این قطار برای یک مسیر هموار نیازمندی‌های بالایی دارد بنابراین طراحی مسیر به ناچار زمین‌های زیر کشت را از بین می‌برد و بعید به نظر می‌رسد در کوتاه مدت برای استفاده عملی توسعه یابد، اگرچه مسائل فنی و نظری به تدریج در حال حل شدن است، اما ساخت حمل و نقل فوق سریع ماگلو نیاز به برخورد منطقی دارد.
منبع: scmp
