این سیستم مادون قرمز موج متوسط هواپیماهای غیرنظامی را از فاصله ۲۸۵ کیلومتری (۱۷۷ مایلی) شناسایی و ردیابی کرده است.
به گفته محققان، رادار جستجوگر گرما همچنین می‌تواند یک پرتو لیزر قدرتمند برای پرتو افکنی به هواپیمای مورد نظر و جمع آوری اطلاعات بیشتر، مانند تعداد پنجره‌های هواپیما، منتشر کند.
این دستگاه به دلیل اندازه کوچکش، می‌تواند روی ماشین، هواپیما یا حتی ماهواره برای طیف گسترده‌ای از کاربردها، از جمله نظارت، هشدار اولیه و هدایت [موشکی] نصب شود.
فناوری رادار مادون قرمز راه دور نقش مهمی در جنگ ضد رادارگری دارد. حتی زمانی که یک هواپیمای نظامی مجهز به فناوری رادارگریز از رادارهای سنتی دور میزند، بدنه و موتورهای آن گرما منتشر می‌کنند.
اکثر دوربین‌های مادون قرمز نمی‌توانند بیش از برد ۲۰ کیلومتری را ببینند زیرا امواج مادون قرمز نسبتا طولانی – از نظر فیزیکی معادل نور کم انرژی – به راحتی توسط جو جذب می‌شوند. اما برخی از سیگنال‌های گرمای شدیدتر در محدوده مادون قرمز میانی می‌توانند از یک “پنجره” در هوا عبور کرده و بسیار دورتر حرکت کنند.
چین یک رادار جستجوگر گرما برای هواپیمای رادارگریز J-20 خود ساخته است که می‌تواند اثر یک بمب افکن رادارگریز B-2 و یک جنگنده F-22 را به ترتیب از فاصله ۱۵۰ و ۱۱۰ کیلومتری شناسایی کند.
افزایش برد تشخیص رادار مادون قرمز آسان نیست. فقط چند فوتون یا ذرات نور می‌توانند به عدسی کوچک آشکارساز برسند.
این تیم چینی هیچ جزئیاتی در مورد آشکارساز تک فوتون ارائه نکرد، اما این میدانی است که چین در سال‌های اخیر نقش اصلی رادر آن ایفا می‌کند.
در سال ۲۰۱۶، چین ماهواره موزی را پرتاب کرد، ماهواره‌ای که در آن زمان حساس ترین فناوری تشخیص تک فوتون را دارا بود که برای اولین بار ارتباطات کوانتومی را به فضا برد.
از آنجایی که رادار مادون قرمز برای شناسایی تهدیدی دور با سیگنال بسیار ضعیف مجبور بود برای مدت طولانی به آسمان خیره شود، هدفی که به سرعت در حال حرکت است می‌تواند تصویری مبهم از خود به جای بگذارد و بر دقت شناسایی و ردیابی تأثیر بگذارد.
محققین اعلام کردند که نوآوری آنها شامل یک آینه چرخان سریع در داخل است که می‌تواند با تنظیم دقیق و خودکار جهت پرتوهای نور، تاری حرکت را از بین ببرد. در حالت جستجوی هدف از راه دور، رادار می‌تواند کل آسمان را تنها در چند ثانیه اسکن کند، این یعنی سریعتر از اکثر جستجوگرهای گرما موجود.
این دستگاه در محیط‌های چالش‌برانگیز با دماهای متفاوت از منفی ۴۰ درجه تا ۶۰ درجه سانتی‌گراد (منفی ۴۰ تا ۱۶۰ درجه فارنهایت) آزمایش شده و عملکرد آن ثابت مانده است.
به گفته محققان، دشمن در مکان یابی رادار با مشکل مواجه می‌شود زیرا در حالت غیرفعال سیگنالی از خود ساطع نمی‌کند. این دستگاه همچنین شانس بیشتری برای بقا در جنگ الکترونیکی خواهد داشت، زیرا به سختی می‌توان سیگنال‌های مادون قرمز را با فناوری موجود مسدود کرد.
به گفته کارشناسان نظامی، محدوده کار موثر یک رادار حرارتی می‌تواند تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله آب و هوا، دمای پس زمینه در جو، زاویه دید موتورهای هواپیما و فناوری کاهش حرارت باشد.
کشورها از جمله چین و ایالات متحده در حال رقابت برای توسعه نسل بعدی فناوری مادون قرمز هستند که می‌تواند بر نتیجه یک جنگ تأثیر بگذارد.
این پروژه‌ها شامل موشک‌های جستجوگر حرارت مافوق صوت است که می‌تواند هدف متحرکی به کوچکی یک خودرو را شناسایی و مورد اصابت قرار دهد، و یک سیستم هشدار اولیه جهانی مبتنی بر ماهواره‌ها و کشتی‌های هوایی در مدار پایین که می‌تواند گرمای تولید شده توسط یک سلاح مافوق صوت را از هزاران کیلومتر دورتر تشخیص دهد.
منبع: scmp
