نمونه‌های بذر این دو گیاه، آرابیدوپسیس و برنج، در کابینه آزمایش زیست محیطی ماژول آزمایشگاهی کاشته شد که در ماه جولای به فضا رفت. آزمایش‌های رشد فضایی در ۲۹ جولای به فضا پرتاب شد. نهال آرابیدوپسیس چندین برگ رشد کرده و نهال برنج تا ارتفاع حدود ۳۰ سانتی متر رشد کرده است. بر اساس گزارشات تیم تحقیقاتی، آزمایش‌های چرخه زندگی آنها برای به دست آوردن دانه‌های فضایی متعاقبا انجام خواهد شد.
ژنگ هویچیونگ، محقق مرکز عالی علوم گیاهی مولکولی زیر نظر آکادمی علوم چین، گفت که این کشور با موفقیت در آزمایش چرخه زندگی قبلی خود در فضا به دانه‌های فضایی آرابیدوپسیس دست یافته است. ژنگ افزود که آزمایشات بر روی برنج انجام شده است و امیدوار است که موفقیت آمیز باشد و راهنمایی‌های نظری برای تولید غلات فضایی ارائه دهد.
ژنگ گفت: رشد گیاه در فضا با مشکلاتی مانند تاخیر در زمان گلدهی و کاهش کیفیت بذر مواجه است و تنها تعداد کمی از محصولات زراعی مانند کلزا، گندم و نخود آزمایشات را در فضا برای بدست آوردن بذر تکمیل کرد‌ه‌اند. تا کنون دورترین جایی که انسان‌ها به آن رسیده‌اند ماه است، اما آنها قبلاً مقاصد دورتری مانند سیاره مریخ را در نظر داشتند. این مشکل رشد مواد غذایی در مسیر را ایجاد می‌کند. در دهه‌های گذشته، مطالعات زیادی در مورد تأثیر محیط ریزگرانش بر موجودات زنده انجام شده است.
مطالعات گیاه شناسی قبلی بیشتر بر روی رشد گیاهان در یک دوره کوتاه‌تر، روی جوانه زنی، رشد، گلدهی یا بذر، تمرکز بیشتر روی مسائل اساسی مانند جاذبه، رشد ریشه‌ها، یا بیان ژن یا پروتئین متمرکز بوده است. مطالعات این گیاهان در چرخه زندگی کامل خود، از دانه تا بذر، تا کنون به گیاهان نسبتا کمی مانند کلزا، گندم یا نخود محدود شده است. اضافه شدن این دو گیاه گامی رو به جلو است و با این دستاورد شگرف، فضانوردان چینی نوید ارائه سبزیجات و غلات تازه به مسافران فضایی آینده را می‌دهند. در مقابل این پس‌زمینه، مطالعات مکانیسم دستکاری گل، بینش‌های مهمی را در مورد تولید مستقل غلات و سبزیجات در یک آزمایشگاه فضایی در مدت زمان طولانی‌تری ارائه می‌دهد.
در حالی که داشتن گل در سفرهای فضایی ارزش زیبایی شناختی برای مسافران فضایی دارد، مطالعه مکانیسم دستکاری گل با تولید غذا ارتباط نزدیکی دارد. به گفته ژنگ، از آنجایی که سبزیجات برای برگ‌های خوراکی مورد نظر هستند، در حالت ایده آل باید در مراحل آخر گلدهی بهتری داشته باشند، در حالی که برنج برای گلدهی زودتر ارزش بیشتری دارد، زیرا این امر منجر به دانه‌های بهتر می‌شود.
در طول سفر طولانی به اعماق فضا، رشد غذا در یک محیط کاملاً بسته و مصنوعی، جایی که فضا برای رشد و منابع انرژی هر دو بسیار محدود است و گیاهان ممکن است در معرض تابش پرتوهای قوی کیهانی قرار گیرند، چالش بزرگی است. با توجه به این محدودیت‌ها، گیاهان ایده آلی که در فضا رشد می‌کنند باید پربازده، کارآمد و هزینه انرژی بسیار پایینی داشته باشند.
این مطالعه با پوشش چرخه زندگی کامل گیاهان از بذر تا بذر، با تاکید ویژه بر روش‌های کنترل گلدهی گیاهان با توسل به ابزارهای محیطی فضایی، به شناسایی پربارترین سویه‌ها در فضای نسبتاً محدود کمک می‌کند.
به گفته ژنگ، مطالعات اولیه نشان می‌دهد که در حالی که گروه‌های کنترل روی زمین به صورت قائم رشد می‌کنند، همتایان آنها در زمینه ریزگرانش تمایل دارند که به طور “تنبلی” به طرفین تکیه کنند، احتمالاً به دلیل عدم توسعه آوند چوبی در غیاب گرانش.
منبع: english.news.cn
