جنگنده‌های نسل پنجم J-20 در شرق، جنوب، غرب، شمال و مرکز فرماندهی عمل و از سوی نیروها مورد استفاده قرار می‌گیرند و دورتر و دورتر پرواز می‌کنند.
این هواپیمای جنگی در دریای چین شرقی، دریای چین جنوبی و تنگه تایوان مستقر شده است.
J-20 یا «اژدهای توانا» هنگامی که اولین پرواز خود را در سال ۲۰۱۱ انجام داد، نمادی از تلاش‌های چین برای مدرن‌سازی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) در نظر گرفته شد. با معرفی این جت، چین پس از ایالات متحده دومین کشوری شد که از یک جنگنده رادارگریز با قابلیت سرعت های مافوق صوت استفاده می کند.
طراحی J-20 قابل مقایسه با لاکهید مارتین F-22 Raptor است که توسط نیروی هوایی ایالات متحده استفاده می‌شود.
بمب افکن‌های J-20، J-16، B-6K و YY-20 در تنگه تایوان پرواز کردند و توانایی چین را برای دفاع از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی تقویت کردند. پکن در ماه اوت پس از بازدید نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از این جزیره، تمرین نظامی بی‌سابقه‌ای را در اطراف تایوان برگزار کرد. مانورهایی که شامل موشک و عبور مکرر از خط میانی تنگه تایوان، مرز واقعی، نیمه محاصره جزیره می‌شد.
پکن تایوان خودمختار را به عنوان یک استان جدا شده می‌بیند که در صورت لزوم با زور تحت کنترل آن قرار می‌گیرد. اکثر کشورها تایوان را به عنوان مستقل به رسمیت نمی‌شناسند، اما کشورهایی مانند ایالات متحده با استفاده از زور برای تغییر وضعیت موجود مخالف هستند.
گونه‌ای از J-20 با صندلی‌های دوقلو نیز در حال توسعه است تا به آن امکان انجام ماموریت‌های پیچیده‌تر جنگ الکترونیک و همچنین ماموریت‌های شامل پهپادها را بدهد.
ارتش همچنین از هواپیمای ترابری سنگین Y-20 که برای ارسال موشک به صربستان و کمک‌های بشردوستانه به تونگا و پاکستان استفاده شده است، تمجید کرد. به نظر می‌رسد این هواپیمای ترابری از موتورهای توربوفن ساخت چین WS-20 استفاده می‌کند که تفاوتی با اتکای قبلی به موتورهای ساخت روسیه دارد. موتورهای چینی قبلی برد کافی را به هواپیما نمی‌دادند.
چین همچنین در حال توسعه یک جنگنده رادارگریز دیگر بر اساس جنگنده FC-31 شرکت هواپیماسازی شنیانگ است که گاهی اوقات “J-35” یا “J-XY” نامیده می‌شود. جنگنده‌ها پیشوند J دریافت نمی‌کنند مگر اینکه توسط ارتش سفارش داده شوند.
منبع: scmp
