این رادار می‌تواند از اشیاء به اندازه انگشت دست در مدار نزدیک زمین با وضوح ۳ میلی‌متر (۰٫۱ اینچ) تصویربرداری کند. این دقت دو مرتبه بالاتر از بهترین نتایج به دست آمده توسط دستگاه‌های مشابه در ایالات‌متحده و سایر کشورهای غربی است.
این فناوری همچنین می‌تواند به هدایت پرتوهای لیزری زمینی برای حذف قطعات کوچک زباله‌های فضایی که تهدیدی برای ماهواره‌ها و فضاپیماهاست، کمک کند.
وضوح سانتی‌متری یا حتی میلی‌متری برای تصویربرداری از اشیاء فضایی در برد ۱۰۰ کیلومتری [۶۲ مایلی] را می‌توان در آینده‌ای قابل پیش‌بینی با عملکردی بسیار برتر از فناوری‌های سنتی تصویربرداری نوری یا راداری به دست آورد.
بزرگ‌ترین مشکل و نگرانی مهندسین فضایی از زباله‌های بین ۱ سانتی‌متر (۰٫۴ اینچ) تا ۱۰ سانتی‌متر ناشی می‌شود، زیرا ماهواره‌ها می‌توانند از اقلام کوچک‌تر محافظت شوند و اجسام بزرگ‌تر را می‌توان با استفاده از فناوری موجود تشخیص داد. در سال ۲۰۱۶، یکی از بزرگ‌ترین سامانه‌های رادار فضایی چین، ۴ درصد از منبع تغذیه خود را پس از اصابت یک زباله کوچک ۱ سانتی‌متری به پنل خورشیدی ماهواره از دست داد.
لیزرهای قدرتمند می‌توانند مسیر این اجسام کوچک را تغییر دهند و به تدریج آن‌ها را به سمت اتمسفر زمین جذب کنند؛ اما پرتاب‌های لیزری باید با دقت انجام شوند و میلی‌مترها در این پرتاب اهمیت دارند. در یک محیط کم گرانش، بیشتر زباله‌ها به‌طور تصادفی می‌چرخند و شناسایی و ردیابی را دشوارتر می‌کند، بنابراین برای غلبه بر این چالش‌ها، تیم محققین از یک فناوری تصویربرداری خاص استفاده کرده است.
این فناوری که با عنوان توموگرافی بازتابی لیزری شناخته می‌شود، از اسکن‌های مورد استفاده در بیمارستان‌ها الهام گرفته است و از چندین پرتو لیزر برای روشن کردن سطح هدف استفاده می‌کند و سپس تصویر را از ذرات نوری که در جهات مختلف پرتاب می‌کنند، بازسازی می‌کند.
با بهبود کیفیت منبع لیزر و حساسیت دستگاه گیرنده، دانشمندان می‌توانند تصاویر فوق‌العاده‌ای از یک جسم کوچک از فاصله دور به دست آورند.
راداری که توسط این گروه تحقیقاتی ساخته شده می‌تواند لیزری با قدرت ۱۰۰ کیلووات پرتاب کند. عملکرد واقعی این دستگاه در حوزه نظارت فضایی، مخفیانه است اما ظرفیت‌های آن در آزمایش‌های زمینی منتشر شده است. چالش اصلی کیفیت فناوری تصویربرداری، تلاطم‌های جوی است.
این فناوری نخستین بار از سوی دانشمندان آمریکایی و در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی مطرح شد و دانشمندان سراسر جهان بر روی گسترش آن تحقیق کرده‌اند و محققین چینی در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های چشمگیری در این حوزه کسب کرده‌اند.
منبع: scmp
