دانشمندان چینی امیدوارند کاشت پروتئین اسفناج در سلول انسان بتواند آرتروز را درمان کند. محققان دانشگاه ژجیانگ بخشی از سلول گیاهی را که نور را به انرژی تبدیل می‌کند به موش منتقل کردند تا بتوانند این بیماری را درمان کنند. آزمایش‌ها نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان دادند و ثابت کرده‌اند که پیوندها فرآیندی را تقویت می‌کنند که به رشد و ترمیم سلول‌ها در بدن کمک می‌کند.
محققان دانشگاه ژجیانگ در هانگژو همچنین گفتند که آزمایشات آنها “پتانسیل بالینی امیدوارکننده” را در درمان بیماری‌های دژنراتیو مانند استئوآرتریت نشان می‌دهد. آنها یک سیستم فتوسنتز را از سلول‌های گیاهی به پستانداران منتقل کردند که می‌تواند آنابولیسم سلولی را تقویت کند، فرآیندی متابولیک که باعث رشد و ترمیم سلول‌ها در بدن می‌شود.
فتوسنتز، که به معنای “در کنار هم قرار گرفتن از طریق نور” است، فرآیندی است که توسط آن گیاهان از نور خورشید انرژی می‌گیرند. یک گیاه، انرژی خورشید را با برگ‌هایش به دام می‌اندازد و از آن برای تولید گلوکز از آب و دی اکسید کربن استفاده می‌کند.
محققان این حوزه بیان داشتند که استراتژی درمانی آنها برای بیماری‌های دژنراتیو مبتنی بر یک سیستم فتوسنتزی طبیعی است که می‌تواند آنابولیسم سلولی را با ارائه مستقل انرژی و حامل‌های متابولیک به طور کنترل‌شده افزایش دهد. در این مطالعه، دانشمندان تیلاکوئیدها، بخشی از سلولی که در آن واکنش‌های نوری در گیاهان انجام می‌شود، از برگ‌های اسفناج جوان جدا کردند.
آنها گفتند که هدف آنها استفاده از تیلاکوئید اسفناج “برای بهبود آنابولیسم سلولی غضروف تحلیل رفته برای درمان استئوآرتریت” است و از غشاهای مشتق شده از سلول‌های غضروف پستانداران برای معرفی آنها به بدن استفاده کردند.
پس از آزمایش‌هایی با نمونه‌های غضروف انسان و موش، تیم دریافت که تیلاکوئیدها سطوح ATP و NADPH را در سلول‌ها پس از قرار گرفتن در معرض نور افزایش می‌دهند و آنابولیسم را در سلول‌های غضروفی تخریب شده بهبود می‌بخشند.
آنها همچنین در مقاله Nature نوشتند: “این کشف می‌تواند عدم تعادل انرژی را اصلاح کند و متابولیسم سلولی را برای بهبود هموستاز غضروف و محافظت در برابر پیشرفت پاتولوژیک استئوآرتریت بازگردانند.”
دانشگاه ژجیانگ اعلام داشته است که تیم تحقیقاتی برای ثبت اختراع فناوری جدید خود درخواست داده و شروع به تبدیل آن به محصول کرده است.
آرتروز بیماری مَفصلی است که ابتدا غضروف مفصل را درگیر می‌نماید. غضروف، بافتی لغزنده است که انتهاهای استخوان‌ها را در یک مفصل می‌پوشاند. استخوان‌ها داشتن حرکتی آسان بر روی یکدیگر را مدیون غضروف‌های سالم هستند. وظیفه دیگر غضروف‌ها جذب تکانه‌ها در طی حرکات فیزیکی می‌باشد.
در بیماری آرتروز غضروف‌ها نازک شده و به‌تدریج در برخی نواحی از بین می‌رود که باعث می‌شود، استخوان‌های زیر غضروف‌ها به همدیگر ساییده شوند. نهایتاً درد، التهاب و کاهش حرکت در مفصل به وجود آید. به مرور زمان مفصل شکل طبیعی خودش را از دست می‌دهد و زوائدی استخوانی در لبه‌های آن ایجاد می‌گردد که خود باعث درد و ناراحتی بیشتر می‌شود. برعکس سایر التهاب‌های مفصلی مانند روماتیسم مفصلی، آرتروز تنها مفاصل را درگیر می‌نماید و به سایر اندام‌ها کاری ندارد. روماتیسم مفصلی افراد جوان‌تر را مبتلا می‌کند و ممکن است علاوه بر درگیری مفصل فرد احساس مریضی، خستگی یا تب نماید.
درد مفاصل، محدودیت حرکت و کاهش انعطاف‌پذیری مفاصل، التهاب و تورم مفصل، معمولاً بدون گرما یا تب همراه درگیری مفاصل، نشت (افیوژن) مفصل و صدای ترق و تروق یا صدای ساییده شدن با حرکت مفصل مبتلا، تغییرات مفصلی دایمی هستند و بیماری ماهیت پیشرونده دارد.
گاهی درد ممکن است در آغاز خفیف باشد، ولی می‌تواند به قدری شدید گردد که زندگی و خواب بیمار را دچار اختلال کند. درد مفاصل موجب عدم تحرک کافی بیمار می‌شود که این خود باعث لنگیدن، تحلیل رفتن و ضعیف شدن ماهیچه‌های پیرامون مفصل مبتلا و شل شدن رباط‌ها می‌گردد.
منبع: scmp
