طبق گزارش ریستاد انرژی، این کشور که در حال حاضر بزرگترین تولید کننده و مصرف کننده هیدروژن در جهان است، پیشبینی میشود تا پایان سال جاری حدود ۲٫۵ گیگاوات ظرفیت الکترولیز هیدروژنی نصب کند. بر اساس این گزارش، انتظار میرود این ظرفیت سالانه ۲۲۰۰۰۰ تن هیدروژن سبز تولید کند که ۶۰۰۰ تن در سال بیشتر از مجموع سایر نقاط جهان است و هدف ملی ۲۰۰۰۰۰ تنی سال ۲۰۲۵ را پشت سر میگذارد. بالا رفتن تولید هیدروژن سبز پیشبینیشده به چین کمک میکند تا تقاضای کلی گاز خود را برآورده سازد، که این موضوع سبب میشود بعد از سال ۲۰۳۰، همزمان با کاهش تولید هیدروژن توسط سوختهای فسیلی و فرآیندهای صنعتی، این میزان به شدت افزایش پیدا کند.
به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، چین، بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانهای جهان، هیدروژن را به عنوان عنصری کلیدی در ترکیب انرژی آینده خود برای دستیابی به هدف ملی کربن خنثی تا سال ۲۰۶۰ شناسایی کرده است. این کشور، در اوایل سال ۲۰۲۲ اولین طرح ملی هیدروژن خود را منتشر کرده و اهدافی از تولید هیدروژن تا کاربرد آن برای دوره مابین سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۵ مشخص کرد.
میزان تولید هیدروژن در چین در سال ۲۰۲۳، حدود ۳۵٫۵ میلیون برآورد میشود. اما هیدروژن سبز که با تقسیم آب به عناصر تشکیل دهنده آن و با بکارگیری برق تولیدی از منابع تجدیدپذیر ساخته میشود، تنها ۱ درصد از این میزان را تشکیل میدهد. مطابق اطلاعات اتحادیه هیدروژن چین، مابقی هیدروژن به اصطلاح خاکستری و آبی بودند که با استفاده از سوختهای فسیلی با انتشار سنگین و فرآیندهای صنعتی ساخته میشوند.
انتظار میرود که با توجه به فشارهای کربنزدایی و همینطور ارزانتر بودن انرژی تجدیدپذیر، کل عرضه هیدروژن سبز چین تا سال ۲۰۵۰ از ۷۰ میلیون تن فراتر برود که نزدیک به ۶۰ درصد از ۱۱۸ میلیون تن عرضه کلی هیدروژن این کشور را تشکیل میدهد.
پیش بینی میشود تا سال ۲۰۵۰، مصرف هیدروژن در چین به ۱۱۹ میلیون تن برسد که نسبت به سال ۲۰۲۵، ۴۰ میلیون تن بیشتر میباشد. این میزان، اغلب به دلیل تقاضای بخشهای شیمیایی و فولادی است که هیدروژن را برای کربنزدایی تولید خود به کار میبرند و یا بخش حمل و نقل که از هیدروژن به عنوان سوخت استفاده میکند.
پیلهای سوختی هیدروژنی در وسایل نقلیه سنگین مخصوص مسافتهای طولانی مثل کامیونها و اتوبوسها نسبت به خودروهای سواری قابلیت تاثیر آنی بیشتری دارند. چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۵، حدود ۵۰۰۰۰ وسیله نقلیه هیدروژنی در جادهها داشته باشد، که این رقم در سال گذشته کمتر از ۲۰۰۰۰ دستگاه بود. قیمت بالای خودروها، کمبود سوخت هیدروژنی ارزان، مدل تجاری ناشناخته و رقابت با خودروهای برقی که با باتری کار میکنند، موانع اصلی برای پذیرش گستردهتر از آن هستند.
با این حال، با کاهش هزینه سوخت و افزایش راندمان وسایل نقلیه، انتظار میرود کامیونهای هیدروژنی تا سال ۲۰۲۷ به برابری هزینه چرخه عمر خود با همتایان سوخت فسیلی خود در چین برسند.
منبع: scmp
