به گفته وو ویرن (Wu Weiren)، از مسئولان ارشد فضایی چین، انتظار می‌رود نسخه پایه ایستگاه تحقیقاتی تا سال ۲۰۲۸ طی هفت پرتاب داخلی شامل ماموریت‌های چانگ‌ای ۴,۶,۷,۸ Chang’e و همچنین سه پرتاب بین‌المللی تکمیل شود.
این ماموریت‌ها بر کاوش محیط ماه و منابع آن و همچنین آزمایش کاربرد فناوری‌ها متمرکز خواهند بود. ویرن همچنین عنوان می‌کند: «ماموریت‌های دیگر شامل ILRS 1-5 بین سال‌های ۲۰۳۰ تا ۲۰۴۰ برای ساخت نسخه کامل ایستگاه صورت می‌گیرند.» بر این اساس، دو ماموریت اول ILRS منابع انرژی طولانی مدت را در ماه فراهم کرده و طی آن‌ها ربات‌های مختلفی برای جمع‌آوری نمونه‌های خاک ماه به کار گرفته می‌شوند.
در سومین ماموریت یعنی ILRS 3 از یک رادار با قابلیت نفوذ در زمین به منظور بررسی ساختار زیرسطحی ماه استفاده خواهد شد. در این ماموریت همچنین نمونه‌های سنگ به‌دست‌آمده در دو ماموریت اول به زمین منتقل می‌شوند.
در طول ماموریت ILRS 4 نیروگاه‌های هسته‌ای در مقیاس بزرگ در سطح ماه با هدف پشتیبانی از آزمایش‌ها و تحقیقات پایه در حوزه‌های فیزیک و علوم زیستی احداث خواهند شد. ماموریت ILRS 5 نیز قرار است بر توسعه زیرساخت‌های تحقیقاتی قمری برای رصدهای نجومی متمرکز باشد.
در همین حال، یک منظومه ماهوارهای به نام کویکیائو (Queqiao) به منظور پشتیبانی از ارتباطات، ناوبری و سنجش از دور در طول ساخت ILRS توسعه می‌یابد. این منظومه همچنین به چین در فرود فضانوردان روی ماه و پشتیبانی از ماموریت‌های آینده به سیاره‌های مریخ، زهره و فراتر از آن کمک خواهد کرد.
چین و شرکای آن در مرحله نهایی توسعه ایستگاه مورد اشاره، زیرساخت‌های بیشتری ایجاد کرده و ILRS را به یک نسخه کاربردی بدل می‌کنند تا در نهایت در سال ۲۰۵۰ این ایستگاه به یک پایگاه تحقیقاتی قمری چندمنظوره در مقیاس کامل تبدیل شود. به گفته ویرن، با ساخت این پلتفرم با مقیاس بزرگ و بلند مدت در ماه برای اکتشاف قمر زمین و سایر نقاط کیهان، دانش دانشمندان فضایی از سراسر جهان در کنار هم قرار می‌گیرد تا درک ما از محیط ماه بهبود یابد.
منبع: scmp
