با این حال، سیل علاقه به این صنعت تأثیر منفی بر ظرفیت مازاد دارد و به اصطلاح بیش از حد «درگیر» شده است که معادل عبارت nei juan در چینی است – یک اصطلاح انسان‌شناختی که در اصل برای توضیح فرآیندی استفاده می‌شود که در آن ورودی اضافی نمی‌تواند خروجی بیشتری تولید کند. در سال‌های اخیر، این اصطلاح در چین در چرخه‌ای بی‌پایان از رقابت‌های علیه خود مترادف شده و شاید در هیچ کجا بهتر از انرژی جدید مجسم نشده باشد.
زمانی که قیمت لیتیوم در سال گذشته به شدت افزایش یافت، همه دچار شتاب و تعجیل شدند. قیمت اکنون به شدت سقوط کرده و تعداد زیادی از شرکت‌ها در این تجارت شکست خورده‌اند. قیمت بازار کربنات لیتیوم – یک جزء حیاتی در باتری‌های قابل شارژ – بیش از ۸۰ درصد از اوج حدود ۶۰۰هزار یوان (۸۳۵۰۰ دلار) در هر تن در سال گذشته به حدود ۱۰۰هزار یوان (۱۴۰۰۰ دلار) در روزهای اخیر کاهش یافته است.
رهبران ارشد چین در کنفرانس کاری اقتصادی مرکزی سالانه خود اذعان کردند که مازاد ظرفیت در برخی صنایع یکی از چالش‌های اقتصادی بزرگی است که باید در سال ۲۰۲۴ با آن مقابله کرد و این فقط بازیگران صنعت نیستند که تحت تأثیر این حوزه قرار می‌گیرند. مشکل مازاد ظرفیت چین در حوزه انرژی جدید پیامدهای گسترده‌ای برای دومین اقتصاد بزرگ جهان دارد. با از دست رفتن تاثیر موتورهای رشد سنتی، کشور تاکید زیادی بر انرژی جدید کرده است.
تحلیلگران می‌گویند بهترین راه حل، صادرات بیشتر کالاهای انرژی نو خواهد بود، اما این امر باید در شرایط افزایش موانع تجاری و برخی واکنش‌های منفی در غرب علیه محصولات ارزان قیمت چین اتفاق بیفتد. در همین حال، توسعه زیرساخت‌های انرژی نو نیز برای تقویت تقاضای داخلی مورد نیاز است.
در دهه گذشته، چین به لطف سیاست‌های حمایتی، یارانه‌های سنگین دولتی و کامل‌ترین شبکه زیرساخت تولید در جهان، به بزرگترین بازیگر در زنجیره صنعتی جهانی انرژی‌های نو تبدیل شده است. اما در برخی استان‌ها و شهرهایی که زنجیره صنعتی خودروهای برقی در سال‌های اخیر به موتور اصلی اقتصادی تبدیل شده، مقامات این صنعت نگران ظرفیت مازاد شده‌اند.
بخش انرژی نوین تریلیون‌ها یوان سرمایه گذاری را جذب و میلیون‌ها نفر را استخدام کرده است و همچنین نقش حمایتی مهمی در اقتصاد ملی ایفا می‌کند.
چین در حال حاضر بر ۸۰ درصد زنجیره تامین جهانی محصولات فتوولتائیک و باتری‌های خودرو تسلط دارد، در حالی که بیش از ۶۰ درصد خودروهای الکتریکی در سراسر جهان در چین ساخته شده‌اند. در نتیجه، برخی واکنش‌ها علیه انحصار تصور شده چین در این بخش وجود داشته است.
ایالات متحده به دلیل تعرفه‌های اعمال شده از زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ و همچنین قانون کاهش تورم که در سال ۲۰۲۲ تحت ریاست جمهوری جو بایدن تصویب شد که مستلزم یارانه‌های جامع برای تولیدکنندگان داخلی انرژی نو است، تا حد زیادی از خودروهای برقی چینی فاصله گرفته است.
در همین حال، صادرات پنل‌های خورشیدی چین به ایالات متحده تحت تأثیر قانون حفاظت از کار اجباری اویغورها قرار گرفته که کالاهای تولید شده در منطقه خودمختار شین جیانگ اویغور چین را به دلیل کار اجباری ممنوع می‌کند. این منطقه حدود نیمی از پلی سیلیکون جهان را تولید می‌کند – ماده‌ای که برای تولید پنل‌های خورشیدی بسیار مهم است.
اتحادیه اروپا از بررسی یارانه در بخش خودروهای الکتریکی چین خبر داده همچنین مکانیسم تنظیم مرز کربن را با هدف جلوگیری از “نشت کربن” ارائه کرده است، جایی که واردات کربن فشرده از کشورهایی با سیاست‌های کمتر سختگیرانه اقلیمی بر تولید داخلی رقابت می‌کند.
هند مجموعه‌ای از تعرفه‌ها را بر محصولات فتوولتائیک چینی اعمال کرده و ترکیه ۴۰ درصد تعرفه اضافی بر واردات خودروهایی با موتورهای الکتریکی از چین اعمال کرده است.
چین بازار بزرگی دارد، بنابراین ظرفیت تولید آن می‌تواند خیلی سریع افزایش یابد. اما نکته منفی این است که همه می‌توانند همزمان وارد این حوزه شوند.
با وجود موانع تجاری، توجه به خارج از کشور همچنان بهترین انتخاب برای بخش انرژی جدید چین است، با توجه به ظرفیت تولید عظیمی که بازار داخلی هرگز نمی‌تواند آن را هضم کند. شرکت‌های چینی باید جهانی شوند، از جمله به خاورمیانه و اروپا، جایی که هنوز فرصت‌های بزرگی وجود دارد، وارد شوند. همچنین دولت و شرکت‌های چینی باید در تدوین استانداردهای بین‌المللی در این بخش تلاش کنند.
منبع: scmp
