ماهواره مذکور مانند ماهواره‌های اول و دوم با اهداف پایش منابع زمین، برآورد بازدهی محصولات کشاورزی، کمک به برنامه‌ریزی شهری و حل مسائل حقوقی اراضی، طراحی شبکه جاده‌ای و نیز پیشگیری از بلایای طبیعی در مدار لئو و در فاصله حدودا ۱۱۰۰ کیلومتری سطح زمین مستقر شده است. ماهواره اول سال ۲۰۲۱ و ماهواره دوم اوایل سال جاری میلادی به فضا پرتاب شده بودند.
ماهواره‌های یائوگان-۳۴ همچنین از برنامه‌ای به نام «طرح کمربند و جاده» (Belt and Road Initiative) پشتیبانی اطلاعاتی می‌کنند. این برنامه یک راهبرد توسعه زیرساخت جهانی است که دولت چین آن را در سال ۲۰۱۳ با هدف سرمایه‌گذاری در ۷۰ کشور و ارگان بین‌المللی به تصویب رساند. طرح مذکور که با نام «یک کمربند یک جاده» (One Belt One Road) نیز شناخته می‌شود، توسعه دو مسیر تجاری «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی» را دنبال می‌کند.
کارشناسان معتقدند هر ماهواره یائوگان یک حسگر اپتیکال (نوری) یا یک حسگر رادار دهانه ترکیبی (SAR) را با خود حمل می‌کند. ماهواره‌های اپتیکال را آکادمی فناوری فضایی چین (China Academy of Space Technology) و ماهواره‌های SAR را آکادمی پرواز فناوری فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology) می‌سازند.
ماهواره‌بر لانگ مارچ-۴سی را آکادمی پرواز فناوری فضایی شانگهای ساخته است و سه مرحله دارد. این ماهواره‌بر سوخت مایع دارای طول کلی ۴۵.۸ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سومش نیز ۲.۹ متر است. لانگ مارچ-۴سی با وزن ۲۵۰ تن، قادر به حمل ۴۲۰۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو و ۲۸۰۰ کیلوگرم محموله به مدار خورشیدآهنگ است.
اولین عملیات پرتاب ماهواره‌بر مذکور در آوریل ۲۰۰۶ صورت گرفت و تاکنون ۴۶ ماموریت را به انجام رسانده که ۲ مورد آن ناموفق بوده است. لانگ مارچ-۴سی از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید به عنوان سوخت بهره می‌برد.
منبع: cgtn
