در این طرح، کمک‌های مالی حیاتی به شرکت‌های حوزه برق، مصالح ساختمانی، فلزات غیر آهنی، فولاد، پتروشیمی، مواد شیمیایی، کاغذ و صنایع هوایی اختصاص خواهد یافت. این شرکت‌ها و صنایع که اغلب از آن به‌عنوان صنایع کثیف یاد می‌شود، در حال حاضر از بازار گسترده‌تر تأمین مالی اوراق قرضه سبز به دلیل پروژه‌های غیر دوستدار محیط‌زیست خود دور مانده‌اند.
اگرچه این صنایع رشد اقتصادی چین را در دو دهه گذشته تقویت کرده، اما این کشور را به بزرگ‌ترین تولیدکننده دی‌اکسید کربن با مشارکت ۳۰ درصدی در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی، تبدیل کرده‌اند.
پیدا کردن یک مسیر تولید کم کربن برای بخش‌هایی با آلودگی بالا برای دستیابی به اهداف اقلیمی چین بسیار مهم است. اوراق قرضه مرتبط با محیط‌زیست، این صنایع را تشویق می‌کند تا به وعده‌های خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای عمل کنند.
بازار اوراق قرضه سبز چین که به ارزش ۱٫۱۳ تریلیون یوان (۱۶۹ میلیارد دلار آمریکا) رسیده است، بزرگ‌ترین بازار خارج از ایالات متحده است که از پروژه‌هایی مانند تصفیه زباله، بازیافت، سازگاری با تغییرات آب‌وهوا و کربن‌زدایی سود می‌برد.
هشت “صنعت کثیف و آلوده” همان بخش‌های کربن فشرده هستند که توسط مقامات چینی برای مشارکت اجباری در طرح تجاری انتشار کربن تعیین شده‌اند.
ناشران اوراق قرضه انتقالی باید برنامه‌های عملیاتی پروژه‌های خود در زمینه کاهش کربن و همسویی با اهداف اقلیمی کشور و برنامه‌های توسعه برای سال‌های ۲۵-۲۰۲۱ اعلام کنند. چنین جزئیاتی توسط شخص ثالث بر اساس استانداردهای بین‌المللی مورد بررسی قرار می‌گیرد و پس از آن یک گزارش راستی آزمایی صادرمی شود. ناشران اوراق قرضه همچنین باید گزارش‌های دوره‌ای از جمله پیشرفت در سطوح کاهش کربن را منتشر کنند.
این آخرین تلاش و اقدام چین حتی در شرایطی صورت می‌گیرد که طرح‌هایی نظیر «تأمین مالی انتقال» – اوراق قرضه و وام‌هایی که به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا از فعالیت‌های کربن فشرده به یک ساختار خنثی از آب و هوا تغییر کنند – علی‌رغم کاربرد آن در سال‌های اخیر نتوانسته است به جریان اصلی جهانی تبدیل شود.
مشکل در تعریف و استاندارد کردن موانعی که پروژه‌های کربن‌زدایی باید بر آن غلبه کنند، از جمله دلایل این ناکامی است. سرمایه‌گذاران همچنین نگرانی‌هایی را مطرح کرده‌اند که حمایت از چنین پروژه‌هایی ممکن است دهه‌ها فعالیت‌های برای کاهش کربن را به خطر بیندازد، مگر اینکه صاحبان پروژه به محدودیت‌های انتشار کربن معتبر و دقیق متعهد شوند.
همسویی اقدامات شرکت‌ها با هدف توافق پاریس برای مهار گرمایش زمین به زیر دو درجه سانتی‌گراد تا سال ۲۱۰۰ موضوع ساده‌ای نیست، به خصوص برای بخش‌هایی مانند هوانوردی و سیمان که در آن فناوری کاهش کربن هنوز در حال پیشرفت است.
منبع: scmp
