به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، دانشمندان چینی برای اولین بار نوعی سلول بنیادی خودبازسازی را از پانداهای غول پیکر ایجاد کرده‌اند که گامی مهم برای حفظ و نگهداری جانوران و احتمالا گونه‌های دیگر در معرض انقراض است.
محققان پایگاه تحقیقاتی چنگدو پرورش پانداهای غول‌پیکر و مؤسسه‌های زیست‌پزشکی و سلامت گوانگژو گفتند تکنیک آنها می‌تواند بر محدودیت‌های حفاظت از تنوع ژنتیکی پانداها غلبه کند و امکان تحقیقات پیشرفته‌تر از جمله در مورد بیماری‌های آنها را فراهم کند.
تخمین زده می‌شود که حدود ۲۰۰۰ پاندا غول پیکر در طبیعت وجود داشته باشد و مانند بسیاری دیگر از گونه‌های در خطر انقراض، آنها از طریق فعالیت‌های انسانی مانند قطع درختان و ایجاد جاده‌ها برای بقای خود با تهدیداتی روبرو هستند.
به گفته این تیم، اگرچه تلاش‌ها برای حفظ جمعیت از طریق حفاظت از زیستگاه و پرورش در اسارت مؤثر بوده است، اما تحقیقات هشدار داده است که برخی از جمعیت‌های پاندا با خطر انقراض بیش از ۹۰ درصدی مواجه هستند که حفظ منابع ژنتیکی پاندا را «ضروری» می‌کند.
سلول‌های خود تجدید شونده، که به عنوان سلول‌های بنیادی پرتوان القایی شناخته می‌شوند، می‌توانند به انواع مختلف سلولی بازسازی شوند.
توان سلولی مفهومی است که توانایی یک سلول برای متمایز شدن و تبدیل شدن آن سلول به سلول‌های دیگر تعریف می‌شود. هرچه یک سلول پتانسیل این را داشته باشد که به انواع بیشتری از سلول‌های دیگر تبدیل شود، قدرت یا پتانسیل آن سلول بیشتر است. پتانسیل سلولی همین‌طور با تعریف پتانسیل فعال‌سازی ژن‌ها در داخل یک سلول نیز مطرح می‌شود، مانند زنجیره‌ای که با همه توان آغاز می‌شود که این نوع از سلول‌ها بیشترین پتانسیل تمایز را دارند و سپس دانه‌های بعدی زنجیر که درجه پتانسیل آنها به ترتیب کاهش می‌یابد شامل سلول‌های پرتوان، چندتوان، کم‌توان و در نهایت تک‌توان.
در زیست‌شناسی سلولی، پرتوانی، به سلول بنیادینی اشاره می‌کند که پتانسیل این را دارد که به یکی از سه لایه جنینی زیر متمایز و تبدیل شود.
پرتوانی سلول، یک زنجیره است که از سلول همه‌توان که قابلیت ایجاد همه انواع سلول‌های جنینی مانند سلول‌های بنیادین جنینی را دارند، آغاز می‌شود و به دسته‌ای از سلول‌ها می‌رسد که بخشی از ویژگی همه‌توانی را دارا هستند و می‌توانند به هر سه نوع سلول‌های لایه‌های جنینی تبدیل شوند.
در سال‌های اخیر، زمینه حفاظت از حیات وحش به طور فزاینده‌ای به رویکردهای بیوتکنولوژیکی پیشرفته برای رسیدگی به چالش مبرم حفظ گونه‌های جانوری در معرض انقراض روی آورده است. یکی از امیدوارکننده‌ترین نوآوری‌ها، استفاده از سلول‌های بنیادی خودبازسازنده، به‌ویژه سلول‌های بنیادی پرتوان القایی است. این سلول‌های همه کاره این پتانسیل را دارند که با فعال کردن بانکداری ژنتیکی، شبیه سازی، و فناوری‌های تولید مثلی پیشرفته، تلاش‌های حفاظتی را متحول کنند.
با ارائه ابزاری برای بازگرداندن تنوع ژنتیکی، توسعه مقاومت در برابر بیماری‌ها و حمایت از استراتژی‌های کمک باروری، سلول‌های بنیادی پرتوان القایی‌ها چراغ امیدی را برای گونه‌هایی که در معرض انقراض هستند ارائه می‌دهند. همانطور که محققان کاربردهای بی‌شمار فناوری سلول‌های بنیادی را بررسی می‌کنند، پتانسیل برای احیا و حفظ تعادل ظریف اکوسیستم‌های ما دست یافتنی‌تر می‌شود.
منبع: scmp
