شرکت آبزی پروری سینگ شیان شی شی که در سال ۲۰۲۲ در منطقه روستایی تأسیس شد، در یک پروژه آزمایشی برای توسعه فناوری شبیه سازی آب دریا در تاسیسات شیلات خود واقع در منطقه بیابان موفق شده است.
سطح شوری – مخلوطی از نمک و آب – در جنوب شین جیانگ به طور طبیعی نزدیک به سطح آب دریا است. این امر کشاورزی مصنوعی غذاهای دریایی را تسهیل می‌کند و هدف این شرکت افزایش دسترسی به غذاهای دریایی در مناطق داخلی چین است.
در این پروژه از زمین شور-قلیایی استفاده شده و سطح پروبیوتیک‌ها و سایر ریزمغذی‌های اضافه شده به آب را تنظیم می شود که محیط‌های مختلف آب دریا مورد نیاز برای نژادهای مختلف را شبیه‌سازی می‌کند.
این موضوع در میان نگرانی‌ها در مورد امنیت غذاهای دریایی پس از انتشار آب از نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما اهمیت یافته است. چین به تازگی تمام محصولات آبزی ژاپنی را در واکنش به انتشار فاضلاب یک نیروگاه هسته‌ای که در اثر زلزله و سونامی ۱۲ سال پیش ویران شده بود، ممنوع کرد.
این شرکت حدود ۶۰ حوضچه سرپوشیده دارد که از گلخانه ها برای جبران اختلاف دما در شین جیانگ استفاده می‌کند. شرکت هشت نوع مختلف غذای دریایی تولید کرده که ابتدا قبل از انتقال به حوضچه‌های بیرونی در داخل خانه پرورش داده می‌شوند، اگرچه مشخص نیست که آیا این محصولات در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفته است یا خیر.
رسانه‌های دولتی چین از گسترش تولید غذاهای دریایی در سین‌کیانگ به‌عنوان یک « الگو» در میان فشارهای چین برای دانشگاهیان و مقامات محلی برای جستجوی راه‌هایی برای «مدرن‌سازی کشاورزی» و «تامین امنیت برای عرضه محصولات کشاورزی» استقبال کردند.
پکن به طور فزاینده‌ای بر اهمیت امنیت غذایی تاکید کرده و هدفش این است که در تولید محصولات کشاورزی متکی به خود باشد، این موضوع در میان ابهامات موجود در بازار جهانی غذا که تحت تاثیر تنش‌های ژئوپلیتیکی، تغییرات آب و هوایی و جنگ در اوکراین قرار گرفته اهمیت دارد.
چین از دیرباز بزرگترین تولیدکننده غذاهای دریایی در جهان بوده و طبق گزارش سازمان ملل، حداقل ۱۸ درصد از غذاهای دریایی صید شده در سطح جهان را به خود اختصاص داده است.
شین جیانگ به طور سنتی به دلیل تولید میوه از خربزه هامی تا گلابی کورلا معروف است، در حالی که تولیدکننده بزرگ گوجه فرنگی نیز به شمار می‌رود.
شین جیانگ یکی از هفت مکانی است که به عنوان مناطق آزمایشی برای تولید برنج مقاوم به قلیایی – که بیشتر به عنوان برنج آب دریا شناخته می‌شود – برای افزایش تولید محصول اختصاص داده شده است. با این حال، محیط خشک آن نیز به دلیل کمبود آب، پایداری توسعه کشاورزی آن را به چالش می‌کشد.
مزارع ماهی در شین جیانگ قبلاً غذاهای دریایی آب شیرین تولید می‌کردند، زیرا شرکت‌ها از تامین آب دریاچه‌های مرتفع آن سود می‌برند که از ذوب برف‌های مناطق کوهستانی آن تغذیه می‌شود.
دولت شین جیانگ قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ تولید سالانه محصولات آبزی خود را به حدود ۳۰ هزار تن افزایش دهد. به طور کلی، چین در نظر دارد تولید آبزیان خود را تا همان سال به ۶۹ میلیون تن برساند.
منبع: scmp
