به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، پان جیانوی، فیزیکدان برجسته چینی این خبر را در جلسه توجیهی جایزه کوانتومی میسیوس اعلام کرد. این جایزه به نام فیلسوف چینی باستانی است که نامش بر روی ماهواره موزی، اولین ماهواره کوانتومی آزمایشی جهان، که توسط چین در سال ۲۰۱۶ پرتاب شد، گذاشته شده است.
پان که به عنوان “پدر کوانتوم” شناخته می‌شود، بخشی از کمیته بین‌المللی انتخاب جایزه برای جایزه ۲۰۲۳ بود که هفته گذشته به دو دانشمند برای آزمایش‌هایشان با استفاده از فیبرهای نوری اهدا شد.
پان گفت تیم پژوهشگرانش قصد دارند سال آینده دو تا سه ماهواره را به مدار پایین زمین پرتاب و پس از آن دو سال بعد یک ماهواره در مدار بالای زمین پرتاب کنند.
او گفت با ترکیب صورت فلکی ماهواره با شبکه‌های کوانتومی فیبر نوری زمینی در سراسر چین، آن‌ها انتظار دارند در پنج تا ۱۰ سال آینده “چیزی واقعاً کاربردی” برای ارتباطات در مقیاس بزرگ ارائه کنند.
بازار ارتباطات کوانتومی چین به سرعت در حال گسترش است. چاینا تلکام بزرگ‌ترین شرکت مخابراتی این کشور، سه میلیون کاربر را در پایان سال ۲۰۲۳ گزارش کرده است و پیش‌بینی می‌کند که این تعداد در سال جاری از پنج میلیون نفر فراتر رود.
این فناوری مبتنی بر ویژگی‌های ویژه ذرات ریز به نام کیوبیت است که می‌توانند هم‌زمان در بیش از یک حالت وجود داشته باشند. هرکسی که بخواهد به آن گوش دهد، تغییری فوری در ذرات ایجاد می‌کند و بلافاصله تلاش برای استراق سمع آشکار می‌شود.
با پرتاب ماهواره موزی، چین خود را در خط مقدم رقابت جهانی برای توسعه فناوری‌های کوانتومی قرار داد که می‌تواند هک و نفوذ به همه چیز را از بانکداری شخصی گرفته تا ارتباطات دفاع ملی را عملاً غیرممکن کند.
این ماهواره اولین ماهواره‌ای در جهان بود که از فوتون‌های درهم تنیده – ذرات نوری که حتی در فواصل طولانی به هم متصل می‌مانند – برای تبادل سیگنال‌های کوانتومی در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری (۶۲۱ مایل) با ایستگاه‌های زمینی روی زمین استفاده کرد.
چین همچنین به اولین توزیع کلید کوانتومی بین‌قاره‌ای در جهان دست یافت، زمانی که ماهواره موزی برای انتقال امن داده‌های رمزگذاری شده در تبادل با اتریش استفاده شد.
در سال ۲۰۲۲، چین جینان-۱، اولین ماهواره میکرونانو کوانتومی جهان را پرتاب کرد که به لطف استفاده از ارتباطات لیزری، در توزیع کلید کوانتومی کارآمدتر بود و تنها یک ششم موزی وزن داشت.
موفقیت جینان-۱ به عنوان گامی مهم در جهت جاه‌طلبی‌های چین برای ساختن یک شبکه ارتباطی کوانتومی کم‌هزینه و عملی فضا به زمین با پوشش جهانی مورد ستایش قرار گرفت.
ماهواره کوانتومی مدار زمین ثابت چین که ده‌ها هزار کیلومتر از زمین فاصله دارد بسیار پیچیده‌تر از موزی خواهد بود. این ماهواره به هم‌راستایی مسیر نوری دقیق‌تری با ایستگاه‌های زمینی و همچنین منابع نور کوانتومی قوی‌تر و فناوری‌های پیشرفته سرکوب ارتعاشات میکرو نیاز دارد.
به گفته پان، یک شبکه ارتباطی کوانتومی جهانی – و در نهایت یک اینترنت کوانتومی – از سه جزء کلیدی تشکیل خواهد شد که از شبکه‌های ارتباطی کوانتومی شهری مبتنی بر فیبر شروع می‌شود و در پوشش ماهواره‌ای جهانی به اوج خود می‌رسد.
دومین بخش، دستیابی به ارتباطات بین‌شهری است که توسط تکرارکننده‌های کوانتومی پشتیبانی می‌شوند – دستگاه‌هایی که فاصله‌ای را که می‌توان اطلاعات را بدون از دست دادن دقت ارسال کرد، گسترش می‌دهد.
پان و تیمش در حال توسعه فناوری تکرارکننده کوانتومی هستند که قادر به پشتیبانی از ارتباطات در طول هزاران کیلومتر است و قصد دارند ظرف پنج سال به انتقال کوانتومی بین شهری دست یابند.
منبع: scmp
