شبیه‌سازی‌‌های رایانه‌ای این پروژه موسوم به «حمله فضایی فریبنده» با موفقیت انجام شد و اکنون برای رفع چالش‌های مهندسی به مراحل بعدی می‌رود.
در این شبیه‌سازی، یک موشک بالستیک علیه دشمن فرضی پرتاب شد که توسط سامانه دفاع موشکی پیشرفته محافظت می‌شود. این موشک کلاهک هسته‌ای یا سایر کلاهک‌های متعارف حمل نمی‌کرد و در عوض حامل سه فضاپیمای کوچک بود تا پس از رسیدن به ارتفاعی مشخص در جو زمین، آن‌ها را رها کند.
ابزارهای تداخل رادیویی در فضاپیماها سیگنال‌های شبکه رادار دشمن را دریافت کرده و سیگنال‌های فریبنده‌ای را مجددا ارسال می‌کنند که باعث می‌شود این موشک غیرمسلح، تهدیدی بسیار بزرگ‌تر از آنچه هست، به نظر برسد. در نتیجه چنین برنامه‌ای، نیروهای دشمن اقدام به پرتاب تسلیحات نظامی برای نابودی این فضاپیماها می‌کنند.
به گفته تیم پژوهشی که ژائو یانلی (Zhao Yanli)، مهندس ارشد ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) چین، آن‌ها را رهبری می‌کند، تولید این نوع سیگنال‌های فریبنده در فضا کار بسیار سختی است. انجام حمله جعلی یک ترفند قدیمی در نبردهای هوایی مدرن است که می‌تواند حریف را گیج و خسته کند. چینی‌ها پیش از این نیز از برنامه‌هایی مشابه برای گمراه کردن دشمن استفاده کرده‌اند، اما با روش‌هایی که بسیار هزینه‌بر بوده است.
به گفته این تیم، فضاپیماهای طراحی‌شده توسط آن‌ها ارزان هستند، زیرا به موتور برای ایجاد نیروی رانش نیاز ندارند. به علاوه، جهت پرواز، سرعت و آرایش حرکتی آن‌ها پیش از پرتاب، بر اساس اطلاعات مربوط به مکان رادارهای ثابت دشمن تنظیم می‌شود. مهندسان با استناد به نتایج شبیه‌سازی رایانه‌ای ادعا می‌کنند با طراحی دقیق می‌توانند خطای موقعیت‌یابی منابع مختلف سیگنال را کمتر از نیم متر نگه دارند که در محدوده خطای استاندارد یک رادار نظامی است.
به گفته این تیم، فناوری آن‌ها به راحتی می‌تواند برای رهاسازی فضاپیماهای بیشتر و ایجاد تعداد زیادی نقطه گمراه‌کننده روی صفحه رادار دشمن، گسترش یابد.
منبع: scmp
