بر این اساس، ناوهای نظامی چینی مجهز به این رادار قادرند موشک‌های بالستیک را از فاصله ۴۵۰۰ کیلومتری تشخیص دهند که تقریبا معادل فاصله جنوب چین تا شمال استرالیا است. این رادار همچنین می‌تواند اهداف را از فاصله ۳۵۰۰ کیلومتری مسیریابی کند.
رادارها در اغلب کشتی‌های جنگی دارای برد عملیاتی در حد چند صد کیلومتر هستند و افزایش قابلیت آن‌ها به نیروی بسیار زیادی نیاز دارد. اکنون محققان مدعی‌اند بر این مشکل فائق آمده و این رادار را برای ناوهای نظامی جدید چین که مجهز به سامانه‌های پیشران الکتریکی هستند، طراحی کرده‌اند.
این رادار آرایه فازی فعال نسل جدید متکشل از ده‌ها هزار فرستنده و گیرنده خواهد بود که به مراتب بزرگتر از رادارهای رایج است. آرایه فازی فعال نوعی فناوری آرایه فازی پیشرفته بوده که در کاربردهای نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فناوری برخلاف آرایه فازی غیرفعال قادر است همزمان تعدادی پرتوی امواج رادیویی را در چندین فرکانس در جهات مختلف ساطع کند.
هر واحد آرایه گیرنده قادر است سیگنال‌ها را به عنوان یک رادار مستقل، ارسال و دریافت کند. این واحدها در زمان فعالیت با هم، قادر به تولید بمب الکترومغناطیسی با قدرت ۳۰ مگاوات هستند که برای مختل کردن برق همه انواع ناوهای جنگی موجود در جهان کافی است. بمب الکترومغناطیسی به گروهی از تسلیحات الکترومغناطیسی گفته می‌شود که با انفجار خود تکانه بسیار بزرگی را ایجاد کرده و با نفوذ به سامانه‌های الکترونیکی، عملکرد آن‌ها را مختل می‌کند.
چالش‌های توسعه رادار
البته ابعاد چنین راداری در هنگام توسعه می‌تواند مشکل‌ساز شود. برای مثال، رادار ۳۲ مگاواتی AN/FPS-85 آمریکا فضایی بالغ بر ۲۳ هزار متر مربع معادل تقریبا ۳ زمین فوتبال را اشغال می‌کند. اما پیشرفت‌های جدید به ویژه در حوزه فناوری ۵G می‌تواند اندازه رادارهای پرتوان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
با این وجود، منبع تغذیه رادار همچنان به عنوان یک چالش برای تیم تحقیقاتی بود. آن‌ها می‌بایست با ایجاد تکانه‌های الکتریکی بسیار قوی در هنگام تولید سیگنال‌های نیرومند آن مقابله می‌کردند تا به سایر وسایل الکترونیکی در کشتی آسیب نرسد. به گفته دانشمندان، آزمایش‌ها نشان داد بهره‌گیری از خازن‌های قدرتمند و سفارشی‌سازی‌شده توسط شرکت سازنده قطارهای سریع‌السیر چین (CRRC) این تکانه‌ها را از میان می‌برد.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی سان دان‌یانگ (Sun Donyang)، پژوهشگر دانشگاه علم و فناوری هاربین (HUST)، وزن کل سامانه راداری را کمی بیشتر از ۱ تن عنوان کرد. این رادار حتی با ظرفیت کامل خود بار ثابتی معادل ۲۳۵ کیلووات را بر شبکه منبع تغذیه کشتی وارد می‌کند که توسط ژنراتورهای کشتی‌های جنگی قابل مدیریت است.
منبع: scmp
