به گزارش seatrade-maritime.com، توافق تجاری میان چین و آمریکا به سود هر دو کشور و همچنین بازار حمل فله خشک است.
چین پذیرفته که تا پایان ۲۰۲۵ حدود ۱۲ میلیون تن و در سه سال آینده سالانه ۲۵ میلیون تن سویا خریداری کند؛ رقمی مشابه حجم خرید در سال ۲۰۲۴. اگر این تعهدات عملی شوند، انتظار میرود صادرات سویا از آمریکا در کوتاهمدت جهش یابد و سپس در میانمدت تثبیت شود.
در چنین سناریویی، تولیدکنندگان سویا در آمریکای جنوبی بازندگان اصلی خواهند بود.
تأثیر تعرفهها بر جریان سویا نمونهای از اثرات مخرب تعرفههای وارداتی بر زنجیرههای تأمین، صنایع و کالاهای مختلف است و این انتظار را ایجاد میکند که پس از یک سال، اختلالهای بیشتری رخ دهد.
تعرفهها همچنان بالاست
هرچند توقف درگیری تجاری امری مثبت است، اما این وضعیت تقاضای رو به ضعف مسیر پاسیفیک را احیا نخواهد کرد.
تعرفهها با وجود آتشبس همچنان بالاست و حملکنندگان آمریکایی در نیمه نخست ۲۰۲۶ موجودیهای انباشتهشده خود راکه در پی واردات پیشدستانه برای محافظت از زنجیره تأمین در بحبوحه تشدید جنگ تجاری شکل گرفت، کاهش خواهند داد.
در واقع، نرخهای اسپات جهانی در سال ۲۰۲۶ حدود ۲۵درصد سقوط خواهد کرد و نرخهای قراردادی نیز ۱۰درصد کاهش یافته و در مجموع ۲۰درصد پایینتر از دوران پیش از بحران دریای سرخ در دسامبر ۲۰۲۳ خواهند بود.
علاوه بر این، با توجه به ابهام زیاد در مفاد آتشبس یکساله، زمان لازم برای انتقال تولید از یک کشور به کشور دیگر بیش از ۱۲ ماه خواهد بود.
هیچکس نمیتواند با قطعیت بگوید پس از پایان این آتشبس چه خواهد شد یا حتی اینکه آیا توافق واقعاً ۱۲ ماه کامل ادامه مییابد یا نه.
عناصر نادر خاکی و تغییر زمین بازی
در حالی که صنعت کشتیرانی بر کاهش موانع تجاری، تعرفهها و هزینههای بندری در توافق آمریکا–چین متمرکز شده است، یکی از مهمترین اجزای توافق یعنی ادامه صادرات عناصر نادر خاکی و فلزات مرتبط به آمریکا کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
رویکرد خصمانه دولتهای متوالی آمریکا نسبت به چین در آستانه پایان است. زمین در حال جابهجایی است. اندیشکده RANDیکی از برجستهترین نهادهای امنیت ملی آمریکاگزارشی مهم منتشر کرده که خواستار همزیستی با چین و پذیرش مشروعیت حزب کمونیست چین است.
این تغییر نگرش، بیش از هفت دهه پس از پیروزی مائو در جنگ داخلی چین، باعث شد این پرسش مطرح شود:
چه چیز پشت این آشتی ظاهری نهفته است؟
پاسخ کاملاً روشن است: مواد معدنی خاکی کمیاب—بهویژه گالیم.
گالیم، محصول جانبی تولید آلومینیوم و روی، برای صنایع الکترونیک حیاتی است. چین ۹۸درصد عرضه جهانی گالیم را کنترل میکند و هیچ جایگزینی برای این ماده و بسیاری از عناصر مشابه وجود ندارد.
با ممنوعیت صادرات این مواد به آمریکا، چین عملاً هرگونه چشمانداز مواجهه نظامی آمریکا با چین را مختل کرد.
این مسئله همچنین میتواند توضیح دهد که چرا واشنگتن آماده مصالحه با پکن شده است. در همین حال، آمریکا تنها در ده روز قبل از دیدار ترامپ و شی، چندین توافق مرتبط با عناصر نادر خاکی با استرالیا، مالزی، کامبوج، تایلند و ژاپن امضا کرد.
با این حال، وابستگی جهان به تولید چین برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت. براساس تحقیقات گلدمن ساکس و آژانس بینالمللی انرژی چین ۴۹درصد تولید جهانی عناصر نادر خاکی را در اختیار دارد؛ اما فراتر از آن، ۶۹درصد استخراج جهانی، ۹۲درصد ظرفیت پالایش و ۹۸درصد تولید آهنرباهای موردنیاز خودروهای برقی توسط چین کنترل میشود.
به گفته گلدمن ساکس، توسعه یک معدن جدید ۱۰ سال زمان میبرد و ساخت هر واحد پالایشگاه پروژهای پنجساله است.
تهدید اخیر پکن درباره اعمال محدودیتهای فراسرزمینی گسترده بر صادرات این بخش، یک زنگ بیدارباش برای جهان بوده است.
«این تعلیق در واقع یک دوره آزمایشی است: چین در این یک سال بررسی خواهد کرد که آیا روحیه همکاری، عدمتخاصم، کاهش تنش و تجارت آزاد میتواند شکل بگیرد یا نه. اگر چنین نشود، وضعیت برای آمریکا سال آینده بهتر نخواهد بود و هر دو طرف این را میدانند.
بهطور کلی، این وضعیت میتواند نویدبخش دورهای از ثبات نسبی برای صنعت کشتیرانی و لجستیک باشد؛ ثباتی که بسیاری فعالان این صنعت سالهاست خواهان آن هستند.
منبع: seatrade-maritime
