هنگامی که سرعت جریان هوا در بالای بال‌ها به حدی کاهش یابد که منجر به توقف شود، غشاء از قبل خطر را احساس می‌کند و مولکول‌های هوا را با برق ولتاژ بالا یونیزه می‌کند و بارانی از پلاسما – یا ذرات باردار الکتریکی-را بر فراز بال تولید می‌کند.
به گفته محققان، دوش پلاسما می‌تواند جریان هوا را تحریک کرده و ضریب بالابر هواپیما را نزدیک به یک سوم افزایش دهد و می‌تواند از توقف هواپیما جلوگیری کند، حتی اگر سرعت هواپیما به طور غیرعادی آهسته (۱۰۸ کیلومتر در ساعت یا ۶۷ مایل در ساعت) باشد.
این دستگاه جدید می‌تواند به سرعت به تغییر جریان هوا پاسخ دهد و انرژی بسیار کمتری نسبت به انرژی مصرف شده توسط دستگاه‌های مشابه قبل مصرف کند.
یک بمب افکن رادارگریز از یک بدنه صاف بدون دم برای کاهش شانس تشخیص راداری استفاده می‌کند. اما این طراحی بدنه بال، کنترل پرواز را به خصوص در سرعت‌های پایین‌تر دشوارتر می‌کند.
در سال ۲۰۰۸، یک بمب افکن رادارگریز B-2 در پایگاه نیروی هوایی اندرسن در گوام، بزرگترین پایگاه نظامی ایالات متحده در منطقه غربی اقیانوس آرام سقوط کرد. تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده نشان داد که این سانحه به دلیل توقف سریع پس از برخاستن از زمین بوده است. کامپیوتر کنترل پرواز B-2 نتوانست داده‌های تولید شده توسط حسگرهای معیوب را شناسایی کند و هواپیما را خیلی سریع از باند خارج کرد. دو خلبان آن به موقع بیرون پریدند اما بمب افکن ۱٫۴ میلیارد دلاری منهدم شد.
فناوری پلاسما می‌تواند به جلوگیری از چنین حادثه پرهزینه‌ای کمک کند. محققان می‌گویند وقتی هواپیما با سرعت نسبتاً آهسته به سمت بالا حرکت می‌کند، ممکن است برخی تلاطم‌های چرخشی محلی روی بال‌ها رخ دهد و سطح بال را از جریان هوای متحرک جدا کند.
پلاسما می‌تواند تلاطم را کاهش دهد و هوای متحرک را پایین بیاورد تا دوباره با سطح بال‌ها تماس مستقیم برقرار کند.
نتایج یک آزمایش تونل باد با استفاده از یک مدل مقیاس نشان می‌دهد که این فناوری طبق برنامه‌ریزی‌شده کار می‌کند. اما دستگاه پلاسما باید درست قبل از ورود هواپیما به یک غرفه فعال شود – و پیش‌بینی این کار بسیار دشوار بود زیرا تلاطم تقریباً در هر زمان و در هر نقطه از بال‌ها ممکن است رخ دهد.
چین در حال رقابت با سایر کشورها برای آوردن فناوری پلاسما به هواپیما است.
تیم‌های تحقیقاتی در ایالات متحده، آلمان و ژاپن پهپادهایی با محرک‌های پلاسما ساخته‌اند و کارایی این فناوری را در هوای آزاد به اثبات رسانده‌اند. اما بیشتر این دستگاه ها باید به صورت دستی روشن یا خاموش شوند و باید به طور مداوم در مدت زمان تعیین شده کار کنند.
برای کاربردهای واقعی، دستگاه پلاسما باید کنترل دقیق و بازده انرژی بالایی داشته باشد.
دانشمندان چینی با کمک مالی دولت و ارتش، در حال توسعه فناوری پلاسما برای بسیاری از کاربردهای دیگر هستند، از جمله کنترل حرکات هواپیماهای مافوق صوت که می‌توانند با سرعت پنج برابر صوت حرکت کنند، یک “شنل پلاسمایی” که می‌تواند نامرئی بودن رادار را بهبود بخشد، آنتن پلاسما که می‌تواند سیگنال‌های ضعیف را در قالب کوچک، بر اساس اطلاعات آشکار دریافت کند.
ارتش چین هم سال گذشته تایید کرد که در حال توسعه یک بمب افکن سنگین رادارگریز است.
به گفته مقامات نظامی، اولین پرواز یک هواپیمای با “اهمیت تاریخی و استراتژیک” به زودی انجام خواهد شد و H-20 به زودی برای اولین بار در معرض دید عموم قرار خواهد گرفت. برخی از کارشناسان نظامی معتقدند H-20 که توانایی حمل سلاح‌های هسته‌ای و موشک‌های مافوق صوت را دارد، به چین کمک می‌کند تا قدرت نظامی آمریکا را در بسیاری از نقاط جهان به چالش بکشد.
منبع: scmp
