درحالی‌که روش‌های متداول، معمولا به دقتی در حد زیر نانوثانیه محدود هستند و تحت تأثیر عواملی مانند اختلالات جوی، نویز سخت‌افزاری و اثرات نسبیتی قرار می‌گیرند، این روش جدید که در سامانه ارتباطی ایستگاه فضایی چین آزمایش شده، توانسته دقتی در سطح پیکوثانیه (یک تریلیونم ثانیه) به دست آورد.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این روش، توانایی آن در جبران چندین منبع خطا است.تاخیرهای حرکتی، اتساع زمانی نسبیتی و اختلالات جوی از طریق یک مدل سه‌فرکانسه که اثرات یونوسفر و تروپوسفر را تصحیح می‌کند، به‌طور چشمگیری کاهش یافته‌اند.
همچنین، ترکیب تعیین مدار دقیق و داده‌های جوی در لحظه دقت کلی سامانه همگام‌سازی را افزایش داده و تاثیر خطاهای سخت‌افزاری و نوسانات کوتاه‌مدت را به حداقل رسانده است.
چرا این دستاورد مهم است؟
تاثیر این پیشرفت از سطح آزمایشگاه فراتر رفته و می‌تواند تحولات گسترده‌ای در سامانه‌های ناوبری جهانی (GNSS) ایجاد کند.
افزایش دقت در موقعیت‌یابی ماهواره‌ای، بهبود عملکرد در صنایع حمل‌ونقل، لجستیک و مخابرات را در پی خواهد داشت. همچنین، در اکتشافات اعماق فضا، همگام‌سازی فوق‌دقیق زمان برای ناوبری و ارتباطات میان‌ستاره‌ای حیاتی است. علاوه بر این، این فناوری می‌تواند نقش مهمی در آزمایش‌های دقیق فیزیکی مانند تست‌های نظریه نسبیت و مکانیک کوانتومی ایفا کند و به توسعه شبکه‌های زمانی جهانی و توزیع دقیق‌تر سیگنال‌های زمانی در سراسر جهان کمک کند.
منبع: spacedaily
