در این آزمایش از بادبانی بهره گرفته شد که از یک لایه نازک با ضخامت کمتر از یک دهم قطر مو تشکیل شده است.
این بادبان در حالت تاشده تقریبا به اندازه کف دست است، اما در صورت باز شدن ۲۵ متر مربع مساحت دارد. بادبان مذکور پس از اینکه عمر ماهواره به پایان رسید، در فضا مستقر می‌شود تا ماهواره را به سمت ارتفاع‌های پایین‌تر هدایت کند. ارتفاع ماهواره بدون نیروی پیشران به تدریج کاهش می‌یابد، اما این بادبان با ایجاد مقاومت هوا و کاهش سرعت حرکت ماهواره در مدار، موجب می‌شود تا ماهواره سریع‌تر به اتمسفر زمین برسد و در آنجا بسوزد.
این بادبان بر خلاف روش‌های رایج حذف زباله‌های فضایی مانند به‌کارگیری بازوهای رباتیک و اتصالات فضاپیماهای مخصوص به ماهواره‌ها در مدار، می‌تواند زباله‌های فضایی را بدون مصرف سوخت اضافی کاهش دهد. به گفته لی ید (Li Yide)، از آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology) که سازنده این ابزار است، بادبان مورد اشاره برای انجام عملیات خود فقط به مقدار کمی نیروی الکتریسیته نیاز دارد.
به گفته آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای که بیش از ۱۰ سال برای توسعه فناوری بادبان زمان صرف کرده است، این بادبان‌ها می‌توانند برای ماهواره‌ها با ابعاد مختلف از نانوماهواره‌ها گرفته تا ماهوارههای بزرگ با چندین تن وزن مورد استفاده قرار گیرند.
لی ید یک ماهواره ۱۵ کیلوگرمی در ارتفاع ۷۰۰ کیلومتری از سطح زمین را مثال زد و گفت: «بدون اقدامات خروج از مدار، این ماهواره پس از پایان عمر مفید خود تا ۱۲۰ سال به حرکت در مدارش ادامه می‌دهد. اما در صورت استفاده از چنین بادبان‌هایی در این ماهواره می‌توان زمان حرکت آن را در مدار زمین به کمتر از ۱۰ سال کاهش داد.» این وسیله بادبانی در نمایشگاه هوایی جوهای (Zhuhai) چین امسال که نیمه اول نوامبر برگزار شد، در معرض دید عموم قرار گرفت.
منبع: cgtn
