این کشف مهم نشان می‌دهد که داروهای دریایی با پلتفرم‌های تحویل بهینه می‌تواند درمان‌های بالینی موثری را ارائه دهد.
این کشف، امید جدیدی است برای افرادی که از یک بیماری کلیوی بالقوه تهدید کننده زندگی رنج می‌برند.
با کمک فناوری نانو و موجودات دریایی میکروسکوپی، دانشمندان در چین دارویی ساخته‌اند که می‌تواند برای درمان آسیب حاد کلیه که هیچ درمان بالینی موثری برای آن وجود ندارد، استفاده شود. محققان مستقر در گوانگدونگ این نانوداروهای درمانی را با استفاده از یک مولکول دارویی مشتق از باکتری‌های دریایی و یک قند مشتق شده از صدف به عنوان یک سیستم انتقال توسعه دادند.
محققان در مقاله‌ای که در مجله معتبر علمی منتشر کردند بیان داشتند که نانودارو به طور موثر آسیب کلیوی را در موش‌های آسیب دیده کاهش می‌دهد.
سیستم‌های تحویل نانو، حوزه‌ای از علم هستند که به سرعت در حال توسعه هستند که در آن می‌توان از مواد در مقیاس نانو برای رساندن عوامل درمانی به مکان‌های هدف خاص به شیوه‌ای کنترل شده استفاده کرد.
استفاده از مواد با اندازه بزرگ در دارورسانی چالش‌های عمده‌ای از جمله بی‌ثباتی در داخل بدن، حلالیت ضعیف، جذب ضعیف در بدن و اثرات نامطلوب احتمالی داروها بر بافت‌های غیر هدف را به همراه دارد. بنابراین، استفاده از سیستم‌های جدید دارورسانی برای هدف‌گیری داروها به قسمت‌های خاص بدن می‌تواند گزینه‌ای باشد که ممکن است این مسائل حیاتی را حل کند. از این رو، نانوتکنولوژی نقش مهمی در فرمول‌بندی‌های پزشکی/دارویی پیشرفته و تحویل کنترل‌شده دارو دارد.
نشان داده شده است که نانوتکنولوژی با استفاده از نانوساختارها و نانوفازها در زمینه‌های مختلف علمی به‌ویژه در سیستم‌های دارورسانی مبتنی بر نانو پزشکی کاربرد دارند. نانومواد را می‌توان به خوبی به عنوان ماده‌ای با اندازه‌های بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر تعریف کرد که بر مرزهای نانوپزشکی از حسگرهای زیستی، میکروسیالات، تحویل دارو و آزمایش‌های ریزآرایه تا مهندسی بافت تأثیر می‌گذارد. نانوتکنولوژی از عوامل درمانی در سطح نانو برای توسعه نانوداروها استفاده می‌کند.
آسیب حاد کلیه زمانی اتفاق می‌افتد که کلیه‌ها به طور ناگهانی به درستی کار نمی‌کنند، معمولاً در کمتر از چند روز. در موارد شدید، یا اگر این بیماری به درستی درمان نشود، می‌تواند به بیماری مزمن کلیوی یا نارسایی تبدیل شود.
در حالی که مدیریت حمایتی مانند دیالیز و حفظ فشار خون برای آسیب حاد کلیه در کلینیک‌ها در دسترس بود، ولی داروهای هدفمند و درمان‌های مرتبط وجود ندارد. این دارو یک اشکال اساسی داشت و محققان تشخیص دادند که باکتری بسیار سریع پردازش و از بدن دفع می‌شود و در نهایت منجر به کارایی درمان ضعیف می‌شود.
برای بهبود جذب، توزیع، متابولیسم و دفع این دارو، هدف تیم توسعه یک پلتفرم تحویل دارو بود که میزان و سرعت جذب را برای هدف قرار دادن بهتر آسیب بهبود می‌بخشد. کیتوزان – نوعی قند از اسکلت بیرونی صدف‌ها مانند میگو، خرچنگ و خرچنگ – به دلیل “زیست سازگاری عالی و زیست تخریب پذیری” به عنوان حامل برای این دارو انتخاب شد. این نانودارو با استفاده از دو مولکول مشتق شده از دریا برای «بهبود قابلیت داروپذیری» داروی کاندید را ساختند و به دارو اجازه می‌دهد در بافت آسیب دیده تجمع یافته و آهسته‌تر آزاد شود.
به گفته محققان، نانوداروها به طور موثری از میتوکندری‌ها محافظت می‌کنند، التهاب را کاهش می‌دهند و مرگ سلولی را در موش‌هایی که آسیب حاد کلیوی ناشی از آنها را آزمایش می‌کنند، کاهش می‌دهند.
مطالعات نشان داد که هیچ آسیب آشکاری به اندام‌ها در موش‌هایی که به آنها نانودارو داده شده بود، یافت نشد و این دارو برای کلیه‌ها سمی نیست.
منبع: scmp
