پس از اینکه تحقیقات جدید مکانیسم‌هایی را نشان داد که مواد افیونی مانند مورفین و فنتانیل از طریق آن درد را تسکین می‌دهند، محققان چینی به ساخت مسکن‌های قدرتمندی نزدیک‌تر شده‌اند که خطر معتاد شدن بیماران را کاهش می‌دهد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری از سال ۲۰۲۰، درد مزمن یک مشکل عمده در پزشکی مدرن است و بیش از ۵۰ میلیون بزرگسال آمریکایی از آن رنج می‌برند. در چین، حدود ۳۰۰ میلیون نفر از درد مزمن رنج می‌برند و این تعداد همچنان ادامه دارد. با توجه به تحقیقات انجام شده از دانشگاه Tsinghua در همان سال، این میزان در حال رشد است.
قدمت استفاده از مواد افیونی به هزاران سال پیش برمی‌گردد و در درمان دردهای حاد و مزمن موثر هستند. اما مواد افیونی همچنین می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، از جمله اعتیاد و مشکلات تنفسی که در صورت مصرف بیش از حد بیماران می‌تواند کشنده باشد.
طبق گزارش CDC، بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۰، بیش از ۵۶۴ هزار نفر بر اثر مصرف بیش از حد داروهای مخدر ناشی از نسخه و داروهای غیرقانونی جان خود را از دست دادند. این بدان معناست که نیاز فوری به ساخت مُسکن‌های مخدر جدید و کم اعتیاد وجود دارد.
ژانگ ژو، عصب شناس آکادمی علوم چین، در بیانیه‌ای افزود: «درد بعد از سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی به سومین مشکل عمده سلامتی در جامعه ما تبدیل شده است… و تقاضای زیادی برای توسعه مُسکن‌های قوی و ایمن وجود دارد».
مواد افیونی با چسبیدن به پروتئینی در مغز ایجاد دو مسیر عصبی به نام پروتئین G و بتا آرستین عمل می‌کنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که اثر ضد درد ممکن است نتیجه سیگنال دهی پروتئین G باشد، در حالی که اثرات نامطلوب مانند اعتیاد و مشکلات تنفسی ممکن است توسط سیگنال دهی بتا آرستین ایجاد شود.
یک دارو به نام اولیسریدین یا TRV130 توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال ۲۰۲۰ برای درمان دردهای متوسط تا شدید تأیید شد. مطالعات روی جوندگان نشان می‌دهد که این دارو هنوز عوارض جانبی دارد، اما شدت آنها کمتر از مورفین و فنتانیل است، اگرچه مکانیسم عملکرد آنها ناشناخته است.
مطالعه جدید دانشمندان چینی نیز نشان داد که چگونه فنتانیل و مورفین با گیرنده مواد افیونی برهمکنش می‌کنند و مبنای مولکولی برای سطوح مختلف قدرت این دو دارو فراهم می‌کنند. محققان همچنین آنها را با داروهای دیگر مقایسه کردند و دریافتند که آنها در مقایسه با TRV130 و دو داروی دیگر، فعالیت سیگنالینگ بتا آرستین بسیار بالاتری دارند.
بر اساس این یافته‌ها، نویسندگان دو ترکیب را طراحی کردند که فعالیت سیگنال‌دهی بتاآرستین کمی نشان دادند، در حالی که فعالیت سیگنال‌دهی پروتئین G تقریباً مشابه فنتانیل بود. یقینا استفاده از داروهایی که پایه مخدر نداشته باشند می‌تواند کمک مهمی در سیستم درمان باشد.
منبع: scmp
