به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، محققان چینی دریافتهاند که درمان یک تومور تهاجمی و غیرسرطانی مغزی که عوارضی از جمله دیابت ایجاد میکند، میتواند با مصرف دارویهایی که اغلب برای فشار خون بالا تجویز میشود امکانپذیر باشد.
محققان با استفاده از مدلهای حیوانی که کرانیوفارنژیوم انسانی را بازسازی میکنند این تحقیق را انجام دادهاند و نتایج آن را در یکی از معتبرترین مجلات علمی چاپ کردهاند.
کرانیوفارنژیوم یک تومور نادر و غیرسرطانی است که در ناحیه نزدیک به غده هیپوفیز و در قسمت پایه مغز (بخشی به نام “سلولارکتوئید” یا “سلولارکتوئید میانه”) شکل میگیرد. این تومور معمولاً در نزدیکی ساختارهایی مانند هیپوتالاموس، عصب بینایی، و شریانهای اصلی مغز قرار دارد.
در واقع، این تومور از بافتهای جنینی به نام “کرانیوفارنژیال” که در فرآیند رشد جنینی در نزدیکی مغز و غده هیپوفیز قرار دارد، نشات میگیرد.
در مراحل اولیه رشد جنینی، این بافتها بهطور طبیعی در فرآیندهایی مانند تشکیل غده هیپوفیز و ساختارهای سیستم عصبی پیچیده تبدیل میشوند. اما در برخی موارد، این فرآیند بهطور ناقص یا نادرست انجام میشود و به تشکیل تومورهایی در نواحی خاصی از مغز منجر میشود.
بنابراین، علت دقیق بروز کرانیوفارنژیوم هنوز کاملاً مشخص نیست، اما به نظر میرسد که اختلالات ژنتیکی یا تغییرات در فرآیندهای جنینی ممکن است نقش داشته باشند. همچنین، عوامل محیطی و ژنتیکی نیز ممکن است در بروز آن مؤثر باشند، اگرچه این تومورها اغلب بهعنوان بیماریهای نادر و غیرمنتظره شناخته میشوند.
کرانیوفارنژیوم بیشتر در کودکان و نوجوانان (خصوصاً در سنین ۵ تا ۱۵ سال) و همچنین در بزرگسالان در حدود ۵۰ سال دیده میشود. برخی مطالعات نشان دادهاند که این تومور ممکن است در مردان کمی بیشتر از زنان رخ دهد، اما تفاوتهای جنسیتی برجسته نیست.
اگرچه کرانیوفارنژیوم بهطور معمول بهعنوان یک تومور با منشأ ژنتیکی خاص شناخته نمیشود، برخی از پژوهشها نشان دادهاند که در افرادی که سابقه برخی از اختلالات ژنتیکی مانند “سندرم تورنر” یا اختلالات مشابه دارند، احتمال ابتلا به این نوع تومور ممکن است بیشتر باشد.
برخی تحقیقات نشان میدهند که نقایص جنینی در مراحل ابتدایی توسعه مغز میتواند باعث تشکیل تومورهای مشابه کرانیوفارنژیوم شود.
درمان کرانیوفارنژیوم معمولاً بستگی به اندازه و موقعیت تومور، سن بیمار، وضعیت عمومی فرد و شدت علائم دارد. گزینههای درمانی شامل جراحی، پرتو درمانی و در برخی موارد درمانهای دارویی میشوند.
جراحی اولین خط درمان برای اکثر بیماران مبتلا به کرانیوفارنژیوم است. هدف از جراحی، برداشتن تومور یا کاهش اندازه آن است. این عمل معمولاً از طریق یک رویکرد جراحی به نام “ترانسفنایال” انجام میشود، که از طریق بینی و سینوسهای بینی به ناحیه تومور دسترسی پیدا میکنند.
جراحی میتواند چالشبرانگیز باشد زیرا این تومورها در نزدیکی ساختارهای حساس مانند غده هیپوفیز و عصب بینایی قرار دارند، که ممکن است باعث مشکلات جدی شود. بهویژه اگر تومور قابل برداشتن کامل نباشد، ممکن است جراحی تنها بخشی از درمان باشد.
به گفته دانشمندان چینی، این مطالعه میتواند به کار آینده در شناسایی منشاء سلولی و جهشهای ژنی، ساخت مدلهای حیوانی، غربالگری دارویی با توان بالا برای شناسایی درمانهای بالقوه و استفاده از تحقیقات برای مطالعه مکانیسم رشد تومور کمک کند.
منبع: scmp