این مجموعه ماهواره‌ها در کنار یکدیگر یک تلسکوپ رادیویی در حال چرخش به دور ماه ایجاد می‌کنند؛ پروژه‌ای که «اکتشاف آسمان در بلندترین طول موج» یا «هونگ‌منگ» نام دارد (Hongmeng) و مطابق برنامه‌ریزی‌ها تا سال ۲۰۲۶ توسعه خواهد یافت.
به گفته ژوئلی چن (Xuelei Chen)، اخترشناس سازمان ملی فضایی چین (CNSA)، این منظومه از یک تلسکوپ اصلی به نام «مادر» و هشت تلسکوپ کوچک‌تر به نام «دختر» تشکیل می‌شود. وی می‌گوید: «تلسکوپ‌های دختر به اکتشاف سیگنال‌های رادیویی در دورترین نقاط کیهان می‌پردازند. تلسکوپ مادر نیز داده‌ها را پردازش کرده و برای تبادل اطلاعات با زمین ارتباط برقرار می‌کند.»
به عقیده چن، استقرار چنین آرایه‌ای در مدار ماه از نظر فنی امکان‌پذیرتر از ساخت تلسکوپ روی سطح ماه است؛ طرحی که در حال حاضر ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی آن را به عنوان یکی از پروژه‌های مهم آینده خود در حوزه نجوم و اکتشافات فضایی قلمداد می‌کنند.
وی دلیل چین امری را عدم نیاز به فرود روی ماه عنوان کرده و می‌گوید: «از آنجایی که دوره مداری ماه ۲ ساعت است، می‌توان از انرژی خورشیدی برای تامین نیروی تلسکوپ‌ها بهره گرفت که بسیار ساده‌تر از انجام آن در سطح ماه است. این در حالی است که به منظور تامین نیروی تلسکوپ‌های مستقر روی ماه جهت رصد در طول شب قمری می‌بایست انرژی برای تقریبا ۱۴ روز تامین شود.»
تلسکوپ قمری چه مزیتی دارد؟
بنابر اظهارات اخترشناسان، استقرار تلسکوپ روی ماه امکان مشاهده تابش کیهانی را در بخشی از طیف الکترومغناطیسی فراهم می‌کند که رصد آن از سطح زمین غیرممکن است. این طیف شامل امواج رادیویی بلندتر از ۱۰ متر یا به عبارت دیگر امواج دارای فرکانس‌های کمتر از ۳۰ مگاهرتز می‌شود.
چن عنوان می‌کند: «در مورد این امواج اطلاعات بسیار کمی موجود است، چرا که توسط اتمسفر زمین جذب می‌شوند.» اخترشناسان تصور می‌کنند این اطلاعات به آن‌ها امکان می‌دهد تا عصر تاریک یعنی دوره چند صد میلیون سال پس از بیگ بنگ را پایش کنند.
منبع: space
