به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، پروژه‌ای با عنوان توکامک ابررسانای آزمایشی پلاسما سوزان (Best) اکنون وارد مرحله نهایی مونتاژ خود در شهر هفی شده و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۷ تکمیل شود.
در همین حال، تأسیسات همجوشی دیگری با نام SPARC نیز در ماساچوست آمریکا در دست ساخت است که آن هم با هدف دستیابی به تولید انرژی بیشتر از مقدار مصرف‌شده طراحی شده و جدول زمانی مشابهی دارد.
مونتاژ راکتور Best شامل ده‌ها هزار قطعه با وزن کل حدود ۶۰۰۰ تن است.
ساخت این پروژه دو ماه زودتر از برنامه آغاز شده است. رئیس شرکت نئوفیوژن (Neo Fusion) -شرکتی تحت حمایت دولت چین که مسئولیت اجرای پروژه را بر عهده دارد- گفت: «ما در کمتر از دو سال ساخت‌وساز عمرانی را به پایان رساندیم، در حالی‌که اجزای مختلف سامانه‌ها به مرحله آمادگی عملیاتی رسیده‌اند، این چیزی است که ما آن را «سرعت چین» می‌نامیم.»
راکتور Best نوعی توکامک است — دستگاهی با شکل دونات که به‌طور گسترده به‌عنوان امیدوارکننده‌ترین طراحی برای دستیابی به انرژی همجوشی شناخته می‌شود؛ فرایندی که از آن برای بازآفرینی مکانیزم تولید انرژی خورشید استفاده می‌شود.
نیروگاه‌های همجوشی هسته‌ای همچنین از مزیتی مهم برخوردارند: تولید بسیار کمتر پسماند رادیواکتیو در مقایسه با نیروگاه‌های امروزی.
راکتور Best بر پایه تجربیات پروژه توکامک ابررسانای پیشرفته چین (East) ساخته شده است که اولین توکامک نسل اول چین بود که امکان‌پذیری علمی همجوشی کنترل‌شده را اثبات کرد، اما توانایی تولید واقعی انرژی همجوشی را نداشت.
در مقابل، راکتور Best برای گذار از مرحله آزمایشگاهی به واکنش‌های واقعی همجوشی طراحی شده است؛ یعنی عبور از آستانه تولید انرژی خالص.
این پروژه نقش مرحله میانی در نقشه راه انرژی همجوشی چین را ایفا می‌کند، بین راکتور East و راکتور نمایشی مهندسی همجوشی چین (CFEDR) که قرار است نسل بعدی راکتور آزمایشی بزرگ‌مقیاس برای آینده نیروگاه‌های همجوشی باشد.
این راکتور از لحاظ اندازه اندکی بزرگ‌تر از تأسیسات SPARC در آمریکا است که توسط شرکت Commonwealth Fusion Systems (وابسته به مؤسسه MIT) ساخته می‌شود، اما از آهنرباهایی با قدرت کمتر نسبت به نمونه آمریکایی استفاده می‌کند.
هدف راکتور Best این است که در پالس‌های کوتاه، بیش از پنج برابر انرژی مصرفی را تولید کند و در عملیات طولانی‌تر به نقطه سربه‌سر برسد.
تأسیساتSPARC نیز طراحی شده تا دست‌کم دو برابر و در خوشبینانه‌ترین سناریو تا ۱۰ برابر انرژی مصرفی را تولید کند و به‌عنوان یکی از بلندپروازانه‌ترین پروژه‌های همجوشی فشرده شناخته می‌شود. ساخت این تأسیسات از اواخر ۲۰۲۱ آغاز شده و این پروژه نیز هدف‌گذاری کرده تا در سال ۲۰۲۷ به تولید انرژی خالص برسد.
مونتاژ راکتور Best مستلزم نصب دقیق قطعات کلیدی در گودال اصلی توکامک است.
هم دقت نصب و هم خطاهای تجمیعی باید در محدوده میلی‌متری کنترل شوند که این خود یک چالش فنی بزرگ به شمار می‌رود. تکمیل مونتاژ کامل و تحویل پروژه برای نوامبر ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی شده است.
پس از پایان ساخت، شرکت نئوفیوژن قصد دارد پروژه CFEDR را پیش ببرد؛ مسیری که در نهایت به تجاری‌سازی انرژی همجوشی منتهی خواهد شد.
منبع: scmp
