دانشگاه چینهوا در پکن به تازگی اعلام کرد که دستگاه ساخته شده توسط تیم تحقیقاتی آن پیشرفت قابل توجهی در توانبخشی یک بیمار انسانی که ایمپلنت را دریافت کرده بود، داشته است.
بیمار بخشی از یک کارآزمایی بالینی انسانی در حال انجام است که هم در داخل و هم در سطح بین‌المللی به ثبت رسیده است و دستگاه باید قبل از اینکه بتواند برای استفاده بالینی تأیید شود، تحت مطالعه بیشتری قرار گیرد.
همچنین ایلان ماسک نیز اعلام کرد که اولین بیمار انسانی، ایمپلنتی را از شرکت Neuralink دریافت کرده است.
ایمپلنت تیم چینی که (Neural Electronic Opportunity NEO) نامیده می‌شود، به یک بیمار مبتلا به فلج چهاراندام اجازه می‌دهد تا با کمک یک پروتز پوشیدنی که توسط مغزش هدایت می‌شود، حرکات دست خود را انجام دهد و این کار بدون خطر آسیب به نورون‌ها انجام شده است.
رابط‌های مغز و رایانه (BCI) دستگاه‌هایی هستند که مسیر ارتباطی مستقیمی بین فعالیت الکتریکی در مغز و یک دستگاه خارجی مانند رایانه ایجاد می‌کنند. ایمپلنت‌های BCI این توانایی را دارند که به افراد دارای معلولیت شدید در برقراری ارتباط و توانبخشی فعال کمک کنند. این ایمپلنت‌ها می‌توانند به بیماران مبتلا به آسیب‌های نخاعی و حتی بیماری‌هایی مانند صرع و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) کمک کنند.
ایمپلنت‌های BCI همچنین می‌توانند به محققین اجازه دهند که کامپیوتر و هوش مغز را با هم ترکیب کنند و توانایی پردازش مغز را افزایش دهند. ایمپلنت “کم تهاجمی” تیم چینی به اندازه دو سکه است و برای قرار دادن در جمجمه طراحی شده است. این دستگاه باتری ندارد، زیرا از راه دور با برق بی سیم و با استفاده از یک آنتن با فرکانس بالا تغذیه می‌شود.
سیستم NEO مستقیماً در بافت عصبی کاشته نمی‌شود. در عوض، الکترودهای آن در فضای اپیدورال بین مغز و جمجمه قرار می‌گیرند. الکترودها سیگنال‌های عصبی را دریافت کرده و به صورت بی سیم به گیرنده خارجی متصل به پوست سر ارسال می‌کنند. سپس سیگنال‌ها را می‌توان توسط تلفن یا رایانه رمزگشایی کرد. برای اینکه ایمپلنت BCI پایدار باشد، باید در کمترین حالت تهاجمی باشد.
در مقایسه با BrainGate، Neuralink و سایر BCI های کاشته شده، سیستم NEO رویکرد جدیدی را برای متعادل کردن عملکرد BCI داخل جمجمه و تهاجمی تایید کرده است.
ایمپلنت Neuralink با سیستم NEO متفاوت است زیرا شامل رشته‌های بسیار نازکی است که در بافت مغز کاشته می‌شوند. اگرچه آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بیش از ۲ میلی متر (۰٫۰۸ اینچ) به مغز بروند، اما این هنوز هم عمیق‌تر از سایر سیستم‌های در حال توسعه است.
سیستم NEO تحت آزمایش‌های بالینی روی خوک‌ها قرار گرفته که نشان داد الکترودها قادر به انجام “ضبط طولانی مدت پایدار” سیگنال‌های عصبی هستند و در عین حال نورون‌های قشر مغز را دست نخورده نگه می‌دارند. این سلول‌های عصبی در لایه بیرونی مغز وظیفه عملکردهای ضروری مانند حافظه و یادگیری را بر عهده دارند.
در اوایل سال ۲۰۲۳، پس از ۱۰ سال از توسعه ایمپلنت، گروه تحقیقاتی، مجوز برای انجام اولین مطالعه انسانی خود را دریافت کرد.
اولین بیمار کاشته شده با سیستم NEO 14 سال پیش پس از ضایعه نخاعی ناشی از تصادف رانندگی در هر چهار دست و پا فلج شد. او تنها در سه ماه توانبخشی در خانه، توانسته است با استفاده از دست مصنوعی، شیشه شیر را بگیرد. با کمک یک الگوریتم یادگیری ماشینی، بیمار می‌تواند به تنهایی غذا بخورد و بنوشد. با توانبخشی بیشتر و توسعه الگوریتم، بیمار می‌تواند چندین حرکت و عملکرد دست را بازیابی کند.
مرحله بعدی این مطالعه ایجاد پروتکل جدیدی از توانبخشی فعال با تسهیل BCI برای تسریع رشد عصبی در محل بخش‌های آسیب دیده نخاع است.
منبع: scmp
