به گفته دولت برنامه فضایی چین می‌تواند روزی جهان را نجات دهد و موشک های عظیم سال‌ها برای دفاع از این سیاره در برابر شهاب سنگ‌های بزرگی که قادر به نابودی کل شهرها هستند، به کار گرفته شده‌اند.
این نقش ناجی غیرمنتظره است با توجه به اینکه همین چند هفته پیش همین موشک‌ها از سوی بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده به عنوان تهدید ارزیابی شده‌اند. بخش اصلی ۲۰ تنی این موشک‌ها در ماه می در یک ورود مجدد کنترل نشده دوباره به زمین سقوط کرد. این موشک به دریا سقوط کرد یا سوخت، اگرچه گفته می‌شود که پارسال قطعاتی از یک موشک دیگر به دو روستای کشور ساحل عاج واقع در غرب آفریقا برخورد کرده است.
اکنون یک مطالعه جدید با بودجه دولت می‌گوید چین می‌تواند ۲۳ موشک موسوم به ۵ مارس (CZ-5) – بزرگترین ناوگان خود را، با وزن تقریبا ۹۰۰ تن در هنگام پرواز – پرتاب کند تا اشیا سنگی منظومه شمسی ما را متلاشی کند. بعضی از شهاب سنگ‌ها به اندازه سنگریزه کوچک هستند اما عرض برخی دیگر صدها کیلومتر است. یک شهاب سنگ با عرض حدود ۵۰۰ متر (۱۶۴۰ فوت) می‌تواند میلیون‌ها نفر را از بین ببرد.
اگرچه احتمال برخورد یک شهاب سنگ با زمین در حال حاضر کم است، اما یک شهاب سنگ به نام “بنو” وجود دارد که می‌تواند در حدود یک قرن دیگر به زمین برخورد کند. لی مینگتائو پژوهشگر و همکارانش در مرکز ملی علوم فضایی پکن مأموریت یافته‌اند تا دریابند که چگونه چین می‌تواند وارد عمل شود و سعی کند از این مساله اطمینان حاصل کند که انسان راه دایناسورها را دنبال نخواهد کرد. عرض شهاب سنگی که منجر به انقراض آنها شد حدود ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) بود.
برای تغییر مسیر یک سیارک غول پیکر که با سرعت وحشتناک به سمت ما حرکت می‌کند ، انرژی جنبشی زیادی لازم است. سلاح‌های هسته‌ای ممکن است کار را انجام دهند اما چنین انفجاری می‌تواند هدف را به چند قطعه تهدیدکننده تبدیل کند.
تیم مرکز فضایی در پیشنهاد خود، پرتاب همزمان ۲۳ موشک CZ-5 را از سایت‌های مختلف در سراسر چین ارائه داد. فضاپیما برای رسیدن به هدف خود باید تقریباً سه سال سفر کند.
در بالای هر موشک یک انحراف دهنده قرار دارد، دستگاهی که برای جلوگیری از متلاشی شدن سیارک طراحی شده است. هر موشک با یک حرکت ملایم، یکی پس از دیگری به سیارک “برخورد” می‌کند.
این فقط روند یک سیارک به اندازه بنو را کمی تغییر می‌دهد، اما برای عبور ایمن آن از فاصله حدود ۱٫۴ برابر شعاع زمین و نجات برخی از شهرها از نابودی کافی است.
CZ-5 ستون فقرات برنامه فضایی چین است، یک موشک غول پیکر بسیار مفید که در ساخت ایستگاه فضایی و اکتشاف مریخ استفاده می‌شود. مشکل اصلی این است که اندازه آن هنگام سقوط آزاد به زمین، با مسافت هزاران مایل در ساعت، به یک مسئله تبدیل می‌شود.
مقام‌های غربی از جمله نیروی فضایی ایالات متحده گفته‌اند که پس از هر پرتاب، هر CZ-5 را با دقت ردیابی می‌کنند. در ماه می، لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا امیدوار بود که موشک “در مکانی فرود آید که به کسی آسیب نرساند. امیدوارم در اقیانوس یا جایی مثل آن باشد.”
وی همچنین گفت باید اطمینان حاصل شود که “هنگام انجام برنامه ریزی و انجام عملیات”، “این موارد” مورد توجه قرار گرفته‌اند. برخی از رسانه‌های غربی به خوانندگان هشدار دادند که قطعات موشک ممکن است به شهرهای بزرگ برسد.
این اتفاق نیفتاد اما منجر به افزایش تمرکز بر مسئولیت چین به عنوان یک قدرت فضایی شد.
در مقاله ایکاروس، لی و همکارانش گفتند که سوختی که البته در هنگام پرتاب موشک استفاده نشده است، می‌تواند نیروی بیشتری در هنگام پرواز به سمت یک سیارک ایجاد کند، و بدنه موشک نیز باعث افزایش جرم کل منحرف کننده می‌شود.
لی می‌گوید، ماموریت ایالات متحده پر هزینه‌تر از مأموریت چین است. طرح چین نیز به زمان آماده سازی کمتری نیاز دارد. در حالی که رویکرد آمریکایی ۲۵ سال قبل از برخورد احتمالی آن با زمین نیاز به کشف یک سیارک دارد، اما برنامه چین می‌تواند زمان منتهی به یک دهه را کاهش دهد.
به طور کلی، رویکرد چینی، شامل آنچه مونتاژ Kinetic Impactor نامیده می‌شود، می‌تواند تا حد زیادی کارایی انحراف را بهبود بخشد و هم هزینه پرتاب و هم زمان را کاهش دهد.
یک دانشمند فضایی در دانشگاه Tsinghua در پکن گفت که رقابت بین چین و ایالات متحده توسعه فناوری فضایی را تسریع می‌کند. این محقق که به خاطر حساسیت موضوع خواست نامش فاش نشود، افزود: “مسئله این است که وقتی تهدید روز رستاخیز فرا می‌رسد، سیاست ممکن است علم را پشت سر بگذارد و زمان زیادی برای بحث در مورد تصمیم گیری درباره اینکه کدام کشور باید در این زمینه رهبر باشد، تلف می‌شود”.
چین مدتی است سلطه آمریکا در فضا را به چالش کشیده است. چین در حال حاضر یک مریخ نورد در مریخ دارد، در حال ساخت ایستگاه فضایی است و در حال کاوش در قسمت دور ماه و مطالعه نمونه‌های قمری است که اخیراً توسط ربات‌ها بازیابی شده است.
ایالات متحده اولین برنامه دفاعی سیارک خود را دهه‌ها پیش آغاز کرد. این سامانه تنها سیستم رادار هشدار دهنده سیارک‌ها را بر روی زمین دارد و یکی از فضاپیماهای آن پس از به دست آوردن نمونه‌هایی از بنو، سیارکی که می‌تواند در حدود یک قرن به ما برخورد کند، در حال بازگشت به خانه است. انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۵ چین سفینه فضایی خود را برای بازیابی نمونه‌های سیارک به فضا پرتاب کند.
به گفته محققان درگیر در پروژه، چین نیز در حال ساخت یک سیستم دفاعی سیاره‌ای با قدرتمندترین رادار در جهان است. این دستگاه از تلسکوپ‌های بزرگ رادیویی سراسر کشور تشکیل شده و قادر به ردیابی اهداف بیشتری نسبت به نمونه مشابه آمریکایی خود خواهد بود.
