نمونه مقیاس کوچک این ناو هوایی غول‌پیکر برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ به نمایش درآمد که طراحی منحصر به فردی را نشان می‌داد و با طرح آیرودینامیکی بسیار عجیب، شکل کلی صاف و کشیده‌ای داشت.
اطلاعات موجود بیانگر آن است که هدف اصلی پروژه ناتیانمن، ساخت یک سامانه دفاع راهبردی جامع متشکل از یک پلتفرم حمل و نقل هوایی در مقیاس بزرگ و هواپیماهای جنگنده بدون سرنشین است. پروژه نانتیانمن را شرکت صنایع هوانوردی چین (Aviation Industry Corporation of China) توسعه می‌دهد و به طور کلی شامل یک پلتفرم حمل و نقل هوایی در مقیاس بزرگ موسوم به لوانیائو (Luanniao)، جنگنده‌های بدون سرنشین ژوانو (Xuannv) و نوع جدید ماشین نظامی بدون سرنشین با نام چنگینگ (Chengying) می‌شود.
ناو هوایی پروژه نانتیانمن دارای طول کلی ۲۴۲ متر بوده و فاصله میان انتهای دو بال آن ۶۸۴ متر است. این ناو با وزن ۴۷۲۰۰ تن می‌تواند ۸۸ فروند جنگنده ژوانو را حمل کند. جنگنده‌های ژوانو به عنوان یکی از تجهیزات اصلی پروژه نانتیانمن وظیفه شناسایی اهداف و حملات دقیق دوربرد در جنگ‌های احتمالی آینده را بر عهده دارند. پیش‌بینی می‌شود پروژه نانتیانمن و عملیات پرواز این جنگنده‌ها از سال ۲۰۵۰ عملیاتی شود.
علاوه بر این، سلاح‌هایی که لوانیائو حمل می‌کند در سطح تسلیحات مناسب برای مقابله با تهدیدهای فضایی هستند. توپ‌های پرقدرت انتشار ذرات، توپ های لیزر پالسی پرانرژی، واحدهای پرتاب عمودی موشک‌های چندمنظوره بزرگ و پرتابگرهای موشک‌های بالستیک از جمله تجهیزات نظامی به شمار می‌روند که توسط لوانیائو حمل می‌شوند.
چنین پلتفرم سنگین وزنی انرژی خود را از طریق دو مجموعه از رآکتورهای همجوشی هسته‌ای بزرگ، ۳۸ موتور ترکیبی و برخی تجهیزات دیگر تامین می‌کند. شایان ذکر است تفاوت محتوای فناورانه این سلاح‌ها با فناوری‌های فعلی، بحث‌هایی را در مورد کاربری و اهداف آن ایجاد کرده است.
منبع: inf.news
