اظهارات او حاکی از آن است آنچه به عنوان “جهش سبز رو به جلو” توصیف شده، همچنان نقش مهمی در سیاست داخلی چین ایفا خواهد کرد.
رشد اقتصادی قوی چین در دهه‌های اخیر هزینه‌های زیست محیطی و زیست محیطی هنگفتی را به همراه داشته است. در زمان‌های اخیر، پکن به دنبال بهبود وضعیت محیط زیست محلی و محافظت از آن در برابر تخریب بیشتر بوده است.
از زمان به قدرت رسیدن شی، چین مقابله با تغییرات آب و هوایی را در اولویت سیاست داخلی خود قرار داده است. یک مثال قابل توجه هم تعهد آن به اهداف دوگانه کربن تا سال ۲۰۳۰ و خنثی کردن کربن چین تا سال ۲۰۶۰ بود.
یکی از جنبه‌های کلیدی جهش سبز به جلو، اعتقاد شی به اهمیت حفاظت از محیط زیست است، همانطور که در قول او “دو کوه” منعکس شده است. او برای اولین بار در سال ۲۰۰۵، زمانی که دبیر کمیته حزب استانی چجیانگ بود، کوه‌های سبز را به کوه های طلا تشبیه کرد تا این دیدگاه را بیان کند که آب‌های شفاف و کوه‌های سبز به اندازه کوه‌های طلا و نقره ارزشمند هستند. این دیدگاه در سیاست‌های داخلی مانند توسعه سبز ملی، توسعه کشاورزی سبز و سایر سیاست‌های توسعه پایدار منعکس شده است.
یکی دیگر از جنبه‌های مهم جهش سبز به جلو، مفهوم «تمدن زیست محیطی» است که چارچوبی مفهومی برای توسعه پایدار است و نشان می‌دهد ایجاد تمدن جدید مبتنی بر اصول زیست محیطی برای غلبه بر بی عدالتی اجتماعی قابل توجه و اختلالات آب و هوایی جهانی ضروری است.
در این چارچوب، طبیعت و انسان برابر تلقی می شوند و در هماهنگی زندگی می‌کنند و شامل اصلاحات مختلف – اقتصادی، سیاسی، کشاورزی، اجتماعی، آموزشی و غیره – برای حرکت به سمت پایداری می‌شود. همچنین با بهبود آلودگی و اجرای اقتصاد کم کربن و توسعه سبز مرتبط است که در آخرین برنامه‌های پنج ساله تعیین شده توسط حزب کمونیست بیشتر تأکید شده است.
این مفهوم همچنین با برخی دیگر از استراتژی‌های مهم ملی و جهانی چین، مانند احیای روستایی و «سبزسازی» طرح کمربند و جاده، تلاقی می‌کند. شی همچنین گفته ساخت تمدن زیست محیطی یک برنامه عالی برای توسعه پایدار ملت چین است.
تاکنون، جهش سبز به جلو دستاوردهای قابل توجهی در کیفیت هوا و آب، که به طور سنتی برخی از آلوده ترین مناطق در چین هستند، داشته است. علاوه بر ایجاد “سیستم اصلی رودخانه” در سال ۲۰۱۶ توسط دولت مرکزی، که بر اساس آن آب با کیفیت آب بهبود یافته به طور قابل توجهی افزایش یافته است، راندمان مصرف آب چین از ۸۸٫۶ متر مکعب در هر ۱۰ هزار یوان (۱۳۸۰ دلار آمریکا) از تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۵ به ۵۷٫۲ در سال ۲۰۲۰ رسید.
به گفته وزارت اکولوژی و محیط زیست چین، این کشور در چندین زمینه مبارزه با آلودگی محیط زیست پیشرفت داشته است. به عنوان مثال، کیفیت هوا در سطح استان یا شهرهای بالاتر از ۸۱٫۲ درصد روز با کیفیت هوای خوب یا عالی در سال ۲۰۱۵ به ۸۷ درصد در سال ۲۰۲۰ بهبود یافته است.
کیفیت آب کشور نیز بهبود یافته و سهم آب‌های سطحی با کیفیت نسبتاً خوب از ۶۶ درصد در سال ۲۰۱۵ به ۸۳٫۴ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافت. این میزان ۱۳٫۴ درصد بیشتر از هدف کیفیت آب بود.
چین همچنین علاقه خود را به بهبود کیفیت خاک نشان داده است. در ماه فوریه، شورای دولتی چین اعلام کرد که یک بررسی چهار ساله از خاک چین انجام خواهد داد.
پیشرفت فعلی چین در مقابله با تخریب محیط زیست در مدت کوتاه، نشان می‌دهد جهش سبز به جلو قابل دستیابی است، که بیشتر توسط اقتدارگرایی زیست محیطی از بالا به پایین پکن حمایت می‌شود. در حالی که برخی دیگر از کشورها تعهدات زیست محیطی خود را کاهش داده‌اند که تا حدی به دلیل تأثیرات تهاجم روسیه به اوکراین بوده، چین در تلاش برای تحقق اهداف زیست محیطی داخلی خود ثابت قدم مانده است.
با این حال، جهش سبز شی به جلو بدون چالش نیست. هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی ناشی از این جنبش وجود دارد که به طور بالقوه بر صنایع و پایه تولیدی کشور تأثیر می‌گذارد.
نکته دیگر این است که آیا می‌توان به مفهوم کلی «تمدن زیست محیطی» دست یافت. در حال حاضر، می‌توانیم ببینیم که جنبه‌های قابل مشاهده چارچوب بسیار سریع‌تر از موارد کمتر ملموس، مانند مسائل بی‌عدالتی اجتماعی، پیشرفت می‌کنند.
اگرچه مقامات مرکزی جنبه حفاظت از محیط زیست “تمدن زیست محیطی” را از طریق اهداف مختلف ملی و محلی مورد توجه قرار داده‌اند، دستیابی به سایر عناصر چارچوب در سراسر کشور می‌تواند دشوارتر باشد. به عنوان مثال، اگر حیوانات و انسان‌ها تحت این چارچوب برابر باشند، چه معنایی برای حقوق و رفاه حیوانات در چین دارد؟ این موضوع چگونه می‌تواند بر دامداری داخلی و تولیدات کشاورزی تأثیر بگذارد؟
با به دست آوردن قدرت برای سومین دوره توسط شی، برنامه سبز او می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر مسیر توسعه چین با ادامه دادن به جنبه‌های قابل مشاهده‌تر انقلاب سبز این کشور تأثیر بگذارد. او همچنین امیدوار است چین بتواند مدل جدیدی از صنعتی شدن را به کشورهای در حال توسعه نشان دهد و ماهیت و سرعت انتقال انرژی‌های تجدیدپذیر جهانی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی را شکل دهد.
منبع: scmp
