سال‌هاست که پرتوهای ذره‌ای (جریان‌هایی از اتم‌ها یا ذرات زیراتمی که تقریبا با سرعت نور شتاب می‌گیرند) به‌عنوان اوج فناوری جنگ فضایی مطرح بوده‌اند. در تئوری، این پرتوها می‌توانند با انرژی جنبشی و حرارتی عظیم خود، ماهواره‌ها و موشک‌های دشمن را از کار بیندازند یا نابود کنند. با این حال، مشکل اصلی همیشه یکسان بوده است: تولید انرژی بسیار بزرگ در کنار کنترل فوق‌العاده دقیق. سامانه‌هایی که توان چند مگاوات تولید می‌کردند، فاقد دقت زمانی لازم برای هم‌ترازی اجزای شتاب‌دهنده بودند؛ در مقابل، سامانه‌های بسیار دقیق نمی‌توانستند انرژی عظیم موردنیاز را مدیریت کنند.
رکوردشکنی در توان و دقت
تیمی از شرکت دی‌اف‌اچ ستلایت (DFH Satellite Co.)، بزرگ‌ترین سازنده ماهواره در چین نمونه‌ای اولیه از یک سامانه توان فضایی ساخته که هم توان خروجی بالا و هم کنترل دقیق را هم‌زمان فراهم می‌کند.
این نمونه در آزمایش‌های زمینی توانست ۲.۶ مگاوات توان پالسی تولید کند و درعین‌حال دقت هم‌زمان‌سازی ۰.۶۳ میکروثانیه را حفظ کند. به گفته پژوهشگران، اغلب سامانه‌های پالسی موجود توان کمتر از ۱ مگاوات دارند و دقت هم‌زمان‌سازی آن‌ها معمولا حدود ۱ میلی‌ثانیه است؛ محدودیتی که از دقت کنترل و کارایی تبدیل انرژی ناشی می‌شود.
کاربردهای این فناوری تنها به حوزه دفاعی محدود نمی‌شود. پژوهشگران اشاره می‌کنند که این سامانه می‌تواند در فناوری‌های مختلف فضایی مورد استفاده قرار گیرد؛ از جمله لایدار (Lidar)، ارتباطات لیزری، پیشران‌های یونی پیشرفته برای مانوردهی کارآمدتر ماهواره‌ها، و رصد مایکروویوی برای پایش دقیق زمین و هواشناسی.
منبع: interestingengineering
