به گزارش asiafinancial، باتری‌های این مرکز مجموعا ۷۹۵ مگاوات ظرفیت دارند و می‌توانند تا یک میلیون کیلووات ساعت برق را ذخیره کنند که برای تامین انرژی یک روز ۱۵۰ هزار خانوار کافی است.
این پروژه تنها بخشی از رشد فوق‌العاده سریع صنعت ذخیره‌سازی انرژی در چین با هدف تقویت بخش انرژی‌های تجدیدپذیر و رفع تنگناهای شبکه است.
نیاز به اصلاح قیمت و فناوری‌های بهتر
برخی کارشناسان می‌گویند با توجه به این که میزان بهره‌برداری از مراکز ذخیره‌سازی متناسب با رشد سریع این مراکز افزایش نیافته و صاحبان آنها متضرر شده‌اند، این بخش به اصلاحاتی در قیمت‌گذاری و همچنین ارتقای فناوری نیاز دارد.
سال گذشته سرمایه‌گذاری در حوزه باتری‌های متصل به شبکه در چین با رشد ۳۶۴ درصدی به ۷۵ میلیارد یوان (۱۱ میلیارد دلار) بالغ شد و هم‌اکنون این کشور بیشترین ظرفیت ذخیره انرژی جهان را دارد که حجم آن تا ماه مارس به ۳/۳۵ گیگاوات رسید.
در ماه می هم پکن هدف‌گذاری جدید مبنی بر نصب حداقل ۴۰ گیگاوات باتری تا انتهای سال ۲۰۲۵ را اعلام کرد که ۳۳ درصد بیشتر از هدف‌گذاری قبلی است.
به دلیل آن که نیروگاه‌های بادی و خورشیدی گاهی اوقات بیشتر از ظرفیت توزیع شبکه برق تولید می‌کنند و گاهی اوقات هم مقدار تولید برق آنها به خاطر شرایط جوی بسیار کم است، ذخیره‌سازی انرژی نقشی حیاتی در تعادل عرضه و تقاضا خواهد داشت.
واحد ذخیره انرژی در کنار ردیف‌هایی از پنل‌های خورشیدی در یک مرکز تحت مدیریت گروه نگهداری انرژی و حفاظت محیط زیست چین در هوجا (استان ژجیانگ)
از نیروگاه‌های تجدیدپذیر خواسته شده که برای خود تاسیسات ذخیره انرژی احداث کنند
دولت‌های محلی برای محقق ساختن اهداف پکن، نیروگاه‌های انرژی تجدیدپذیر را ملزم به احداث تاسیسات ذخیره‌سازی کرده‌اند.
اما به دلیل تنظیم‌گری و کنترل شدید بازار برق از سوی دولت، انگیزه‌ای برای استفاده از این نوع تاسیسات (به‌ویژه در نیروگاه‌های خورشیدی و بادی) وجود ندارد و در نتیجه هیات دولت چین خواستار انجام تحقیقاتی در مورد بهبود مکانیسم‌های قیمت‌گذاری شده است.
طبق اعلام شورای برق چین، در سال گذشته تاسیسات ذخیره انرژی در نیروگاه‌های تجدیدپذیر تنها ۱۸/۲ ساعت در روز و مراکز مستقل فقط ۶۱/۲ ساعت در روز فعالیت داشته‌اند، در حالی که این عدد برای تاسیسات ذخیره انرژی در مراکز صنعتی و تجاری ۲۵/۱۴ ساعت در روز بوده است.
به نظر برخی کارشناسان، سیاستی که نیروگاه‌های تجدیدپذیر را ملزم به نصب تاسیسات ذخیره انرژی می‌کند شکست خورده است، چون بیشتر اوقات این تاسیسات بلااستفاده می‌مانند و فقط هزینه‌های پروژه را افزایش می‌دهند.
از آنجا که قیمت برق در ساعات مختلف به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نیست، این پروژه‌ها واقعا نمی‌توانند درآمدزایی داشته باشند.
رشد سریع‌تر صنعت باتری در بخش ذخیره‌سازی نسبت به بخش خودرو
فرصت‌های زیادی هم برای چین (که از نظر استقبال از فناوری‌های گذار انرژی در سطح جهان پیشتاز است) و هم برای غول‌های باتری‌سازی این کشور (که با کند شدن روند فروش خودروهای الکتریکی بیشتر به سمت تولید باتری‌های ذخیره‌سازی برق روی آورده‌اند) وجود دارد.
احکام دولتی یکی از عوامل کلیدی رونق بخش ذخیره انرژی در چین است، ولی مصرف‌کنندگان بزرگ و عمده برق مانند پارک‌های صنعتی و ایستگاه‌های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی هم نقش قابل توجهی در این زمینه دارند.
۶۰ درصد از وسایل نقلیه الکتریکی جهان در بازار چین به فروش می‌رسد و دولت نگران تاثیر این خودروها بر شبکه برق خود است، و ذخیره‌سازی می‌تواند به کاهش پیک‌های تقاضای انرژی کمک کند.
قیمت‌های رو به کاهش باتری باعث بهبود اقتصاد ذخیره انرژی در چین شده، و هزینه باتری‌های مورد استفاده در ذخیره‌سازی استاندارد انرژی از انتهای سال ۲۰۲۳ تا اواسط ژوئن سال جاری تقریبا یک پنجم کاهش یافته است.
همچنین گسترش شیوه «قیمت‌گذاری قله- دره» که با افزایش قیمت‌ها در زمان اوج تقاضا موجب تشویق مصرف‌کنندگان به کاهش مصرف برق در این ساعت‌ها می‌شود، این فرصت را به مراکز ذخیره‌سازی می‌دهد که با فروش برق ذخیره شده در زمان بالا رفتن قیمت، سود بیشتری کسب کنند.
این مساله منجر به اختلاف قیمت‌هایی تا ۹/۰ یوان به ازای هر کیلووات ساعت در طول روز در استان‌های ساحلی مانند گوانگ‌دونگ شده است که در آن «قله» قیمت ۱۸۶۸/۱ یوان بر کیلووات ساعت بیش از چهار برابر «دره» قیمت است و برای ترغیب مصرف‌کنندگان به استفاده از دو روش ذخیره برق یعنی باتری و تلمبه ذخیره‌ای کاملا کفایت می‌کند.
پروژه‌های تلمبه ذخیره‌ای بیشتر می‌شوند
ظرفیت فناوری تلمبه ذخیره‌ای در چین حداقل ۶۰ درصد بیشتر از ذخیره‌سازی با باتری‌هاست، ولی از نظر جغرافیایی محدودیت‌هایی دارد و زمان انتظار (lead time) آن هم طولانی‌تر است.
کاهش قیمت پنل‌های خورشیدی نیز بازده داخلی بلند مدت پروژه‌های «انرژی خورشیدی به‌علاوه ذخیره‌سازی» را افزایش داده و در بیشتر نقاط چین آنها را از نظر مالی برای سرمایه‌گذاران قابل پذیرش کرده است.
فعالان صنعت می‌گویند باید اصلاحات بیشتری در بازار انجام شود تا انگیزه برای ذخیره‌سازی برق با باتری به وجود بیاید، و صاحبان مراکز ذخیره‌سازی خواستار کاربرد گسترده‌تر شیوه پرداخت بر اساس ظرفیت (شبیه به پرداخت‌هایی که برای فعال نگه داشتن برخی نیروگاه‌های زغال‌سنگی صورت می‌پذیرد) هستند که به این ترتیب هزینه‌ها به مصرف‌کنندگان منتقل خواهد شد.
فناوری باتری‌ها نیز در حال پیشرفت است
بر اساس گزارش یک رسانه محلی، مرکز ذخیره‌سازی بزرگی که اخیرا در شاندونگ تاسیس شده است هم از باتری‌های یون‌لیتیم و هم از باتری‌های اکسایش کاهش وانادیومی استفاده می‌کند. فناوری وانادیومی جدیدتر است و می‌تواند زمان ذخیره‌سازی و ایمنی را افزایش دهد.
در شرایطی که انتظار می‌رود وضعیت باتری‌های یون‌لیتیم از نظر هزینه بهتر شود، کارشناسان می‌گویند بیشتر فناوری‌های موجود برای ذخیره‌سازی کوتاه‌مدت (چهار ساعت یا کمتر) و کاربرد در مقیاس کوچک مناسب هستند. همچنین به گفته کارشناسان هنوز خطر آتش‌سوزی وجود دارد (به‌ویژه در مورد باتری‌های با کیفیت پایین).
فناوری‌های نوظهور مانند ذخیره انرژی حرارتی، باتری‌های اکسایش کاهش و باتری‌های سدیم- یون برای ذخیره‌سازی طولانی‌مدت مناسب‌تر هستند، اما فناوری و زنجیره‌های تامین آنها هنوز به بلوغ کامل نرسیده و هزینه‌های اولیه بالاتری هم دارند.
چین با افزایش ظرفیت پروژه‌های تلمبه ذخیره‌ای (که احداث‌شان تا پنج الی هفت سال زمان می‌برد) و حمایت از فناوری‌های نوظهور، سعی دارد گزینه‌های خود را متنوع‌تر کند.
منبع: asiafinancial
