در همین راستا، دفتر مهندسی فضایی سرنشین‌دار چین در سال گذشته، به‌منظور کاهش هزینه ارسال فضاپیمای باری به ایستگاه فضایی تیانگونگ، از تیم‌ها دعوت به ارسال پیشنهاد کرد. از بین ۱۰ پیشنهاد، چهار تیم به مرحله طراحی دقیق رسیدند و در تاریخ ۲۹ اکتبر دو طرح انتخاب شد: فضاپیمای باری چینگژو از آکادمی نوآوری میکروماهواره‌های آکادمی علوم چین و شاتل فضایی باری هالونگ از موسسه طراحی هواپیما چنگدو، زیرمجموعه شرکت صنعت هوافضای چین.
این انتخاب، شرکت‌های علمی-تحقیقاتی و شرکت‌های فضایی تجاری را برای شرکت در پروژه‌های ملی فضاپیمایی ترغیب کرده است. چینگژو قرار است بر روی حامل فضایی لیجیان-۲ که در نیمه دوم سال ۲۰۲۵ به‌طور آزمایشی پرتاب می‌شود، به فضا ارسال شود.
استانداردها و گسترش همکاری تجاری در پروژه‌های فضایی
نیازمندی‌های این سامانه حمل بار شامل قابلیت حمل حداقل ۱۸۰۰ کیلوگرم به مدار پایینی زمین با هزینه حداکثر ۱۲۰ میلیون یوان (۱۷.۲ میلیون دلار) به ازای هر ۱۰۰۰ کیلوگرم و توانایی بازگشت کنترل‌شده به زمین است.
هدف دفتر مهندسی فضایی سرنشین‌دار چین (CMSEO) از همکاری با بخش خصوصی، ایجاد رقابت و کاهش هزینه‌های عملیاتی ایستگاه فضایی است.
این حرکت چین شبیه به برنامه خدمات تامین تجاری ناسا (NASA) است که منجر به موفقیت‌های تجاری مانند اسپیس‌ایکس شد. ایستگاه تیانگونگ (Tiangong) که در سال ۲۰۲۲ تکمیل شد، به فضانوردی دائمی و عملیاتی برای یک دهه اختصاص دارد و قابلیت گسترش با ماژول‌های جدید و تلسکوپ فضایی قابل تعمیر را داراست.
منبع: spacenews
