به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، برنده این رقابت می‌تواند نام خود را تاریخچه اکتشافات فضایی ثبت کند و استاندارد جدیدی برای ماموریت‌های قمری آینده تعیین نماید. در حالی که ایالات متحده و شرکای فضایی‌اش تلاش می‌کنند تا یک منطقه زمانی واحد برای ماه ایجاد کنند، چین و روسیه تصمیم گرفته‌اند از این ابتکار عمل آمریکایی فاصله بگیرند و به دنبال ایجاد سامانه زمانی و ناوبری مستقل خود باشند.
ایجاد استاندارد زمان در ماه توسط آمریکا
ناسا (NASA) پیشگام ایجاد یک استاندارد زمانی جدید به نام «زمان هماهنگ ماه» یا به اختصار LTC شده است که به منظور اکتشافات ایمن و پایدار ماه طراحی شده است. این سامانه زمانی پیشنهادی، توسط کشورهای امضاکننده توافقنامه ماموریت آرتمیس (Artemis) آمریکا پذیرفته خواهد شد و به عنوان استاندارد بین‌المللی در نظر گرفته می‌شود. طبق یک یادداشت از دفتر سیاست علم و فناوری (Office of Science and Technology) کاخ سفید، این موضوع به تقویت رهبری آمریکا در فضا کمک می‌کند.
طرح‌های چین برای ایجاد سامانه زمانی مستقل
در حالی که ۴۳ کشور توافقنامه آرتمیس را امضا کرده‌اند، چین و روسیه دو قدرت بزرگ فضایی هستند که خارج از این اتحاد باقی مانده‌اند. این دو کشور به‌طور جداگانه به دنبال اجرای طرحی به نام «ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی ماه» یا به اختصار ILRS هستند که هدف آن ساخت یک پایگاه دائمی در قطب جنوب ماه تا سال ۲۰۳۵ است. چین همچنین اعلام کرده که قصد دارد تا سال ۲۰۲۸ یک سامانه زمانی و ناوبری مستقل برای ماه ایجاد کند.
یک تیم از موسسه مهندسی سامانه‌های فضایی پکن (Beijing Institute of Spacecraft System Engineering) پیشنهاد داده که شبکه‌ای از ۲۱ ماهواره در اطراف ماه مستقر شود تا ناوبری دقیق و بلادرنگ را برای حمایت از اهداف فضایی چین فراهم کند. این ماهواره‌ها که با طراحی پایدار و مقرون‌به‌صرفه ساخته می‌شوند، در سه مرحله و چهار نوع مدار مستقر خواهند شد. این پروژه بخشی از تلاش چین برای ایجاد ظرفیت‌های ارتباطی و اینترنتی ماه نیز می‌باشد.
زمان در ماه سریع‌تر از زمین سپری می‌شود
فعلا سامانه زمانی واحدی برای ماه وجود ندارد و هر ماموریت از مقیاس زمانی خود که با زمان هماهنگ جهانی (UTC) زمین مرتبط است، استفاده می‌کند. با وجود اینکه این روش برای ماموریت‌های مستقل کارآمد بوده است، ممکن است زمانی که چندین فضاپیما نیاز به همکاری دارند، مشکل‌ساز شود. به دلیل تفاوت در میدان‌های گرانشی، ساعت‌ها در زمین و ماه با سرعت‌های متفاوتی کار می‌کنند. ناسا پیش‌بینی می‌کند که ساعت‌های اتمی روی سطح ماه روزانه ۵۶ میکروثانیه، یعنی ۵۶ میلیونیم ثانیه، سریع‌تر از ساعت‌های زمینی کار کنند.
اگرچه این تفاوت ممکن است کوچک به نظر برسد، دقت در زمان‌سنجی برای هماهنگ‌سازی در ماموریت‌های فضایی حیاتی است. همچنین، ساعت‌ها روی سطح ماه و در مدار ماه با نرخ‌های متفاوتی کار می‌کنند و تعیین زمان ماه باید عملیاتی برای فضانوردان باشد. ناسا اعلام کرده که LTC بر اساس میانگین وزنی ساعت‌های اتمی قرار داده شده روی ماه تعیین خواهد شد، مشابه روشی که دانشمندان برای محاسبه UTC روی زمین استفاده می‌کنند.
منبع: scmp
