وضوح فوقالعاده بالای این اسکنر میتواند در ایستگاههای بازرسی امنیتی، اجناس پنهان شده را با دقت بالا شناسایی کند. آزمایشها نشان میدهد اگر این اسکنر در نزدیکی یک فرد استفاده شود، قادر است تا لایههای زیرین لباس را نیز به خوبی ببیند.
یکی از محققین پروژه، حرف “اس” را در اندازه یک انگشت بر روی کاغذ چاپ کرد و آن را در زیر پنج لایه پارچه الیاف طبیعی و مصنوعی قرار داد و اسکنر تصاویر شفافی از این حرف را شناسایی کرد. آزمایش تا ۳۰ لایه پارچه نیز ادامه داشت. این اسکنرهای با وضوح میلیمتری میتوانند بهراحتی اقلام ممنوعه نظیر سلاح مخفیشده در زیر لباس را شناسایی کنند.
برخی اسکنرهای با وضوح بالا پیش از این نیز در ایستگاههای بازرسی فرودگاهها و مرزها استفاده شده است؛ اما این فناوری جدید تصاویر با جزییات بیشتری برای کارکنان امنیتی فراهم میسازد. این اسکنر با استفاده از هوش مصنوعی هدایت میشود و در صورت شناسایی موارد پنهان شده در زیر لباس، هشدار میدهد.
تجهیزات اسکنرهای معمول اغلب بزرگ هستند و فضای یک اتاق را اشغال میکنند و نصب و راهاندازی آنها نیز دشوار است؛ اما اسکنرهای جدید از نمونههای قبلی خود کوچکتر و در حدود اندازه یک آینه قدی است و از ۳۲ آنتن کوچک استفاده میکند.
در نمونههای پیشین، برای داشتن تصویر باکیفیت بالاتر، آنتن باید بزرگتر باشد. بسیاری از پلتفرمهای ارتش همچون ماهواره، جتهای جنگنده و ناوهای جنگی برای کاستن از اندازه آنتن و دریافت تصاویر باکیفیتتر، از یک فناوری با عنوان دیافراگم مصنوعی (synthetic aperture) استفاده میکنند. ماهوارهای که به این فناوری مجهز باشد حتی قادر است تا آجرهای سنگفرش را در شب و یا آبوهوای بد نیز شناسایی کند.
اسکنرهای جدید میتوانند تصاویر فردی که نزدیک رادار ایستاده را رصد کنند و مشخص نیست که نتایج آزمایش بر روی افراد با فاصله دور چه خواهد بود.
حدود یک دهه پیش، اسکنرهای تمام بدن در برخی فرودگاههای بزرگ در ایالاتمتحده به کار گرفته شدند. این اسکنرها میتوانند اشیاء غیرفلزی نظیر پلاستیک و پودر را حتی اگر در بدن پنهان شده باشند، شناسایی کنند؛ اما تصاویر این اسکنرها وضوح چندان بالایی ندارند.
تصاویر جمعآوریشده توسط اسکنرهای جدید برای یک دوره زمانی مشخص با نام و اطلاعات فردی مسافر ذخیره میشود. حفظ این اطلاعات برای مدیران فرودگاه بسیار مهم است چراکه درز چنین اطلاعاتی میتواند به یک معضل بزرگ تبدیل شود.