سامانه ناوبری بیدو چین که عملکردی مشابه GPS دارد، با اضافه کردن ایستگاه‌های زمینی در آفریقا و آمریکای جنوبی، دقت خود را در نیمکره جنوبی افزایش داده است. این پیشرفت‌ها باعث شده است که فعالیت ایستگاه‌های زمینی در قطب جنوب ضرورت کمتری نسبت به گذشته داشته باشند.
همچنین، تلسکوپ چین در ایستگاه کونلون (Kunlun) که به دلیل آسمان صاف آن منطقه مورد توجه است، می‌تواند به ردیابی ماهواره‌های آمریکایی کمک کند. با این حال، این تلسکوپ به زیرساخت‌های استرالیا برای تامین برق و ارتباطات ماهواره‌ای وابسته است و نمی‌تواند به سرعت الگوهای مسیر ماهواره‌ها را تشکیل دهد.
آنتن‌های زمینی در قطب جنوب
افزایش ظرفیت ارتباطات و ماهواره‌های قطبی
از سوی دیگر، ظرفیت ارتباطات از قطب جنوب با راه‌اندازی معادل چینی منظومه ماهواره‌ای استارلینک (Starlink) چین بهبود خواهد یافت. پکن قصد دارد تا اواخر دهه ۲۰۲۰ یا اوایل دهه ۲۰۳۰ دو یا چند منظومه ماهواره‌ای مخابراتی راه‌اندازی کند. همچنین، ناوگان رو به رشد ماهواره‌های مدار قطبی مشاهده اقیانوس‌های چین، هایانگ (Haiyang)، به زودی ایستگاه‌های زمینی در قطب جنوب خواهند داشت.
این ماهواره‌ها می‌توانند داده‌های محیطی مفیدی برای زیردریایی‌ها جمع‌آوری کنند. این ظرفیت‌های جدید نشان می‌دهد که ممکن است نیاز به ایستگاه‌های زمینی در قطب جنوب کاهش یابد.
نگرانی‌های نظامی و استفاده دوگانه
تحت معاهده قطب جنوب، تجهیزات و پرسنل تنها می‌توانند برای مقاصد صلح‌آمیز و علمی استفاده شوند. با این حال، نگرانی‌هایی وجود دارد که چین از قطب جنوب برای استقرار تجهیزات ماهواره‌ای با استفاده دوگانه استفاده کند. به عنوان مثال، برخی از کارشناسان معتقدند که ایستگاه‌های زمینی در قطب جنوب می‌توانند برای جاسوسی از استرالیا و نیوزیلند استفاده شوند.
با این حال، با افزایش تعداد ماهواره‌های مدار قطبی و مدار زمین-ثابت (GEO) چین که می‌توانند ماهواره‌های آمریکایی را مستقیما از فضا مشاهده کنند، تجهیزات ماهواره‌ای با استفاده دوگانه مستقر در قطب جنوب در درجه کمتری از اهمیت قرار می‌گیرند.
منبع: realcleardefense
