به گزارش weforum، بخش صنعت نقشی حیاتی در دستیابی به اهداف تعیین شده در توافق پاریس و راهبرد دوگانه کاهش کربن چین ایفا میکند؛ اما به دلیل مسائلی مانند عدم ثبات در عرضه و کاهش عمدی تولید (curtailment) انرژیهای تجدیدپذیر، در مسیر گذار به انرژی پاک با چالشهای فزایندهای مواجه است. تولید غیر متمرکز و کوچک مقیاس انرژی تجدیدپذیر به همراه ذخیرهسازی این انرژی، بهعنوان راهحلی مناسب مطرح شده است که میتواند هم عرضه و تقاضا را متعادل کند و هم کارایی مصرف انرژی را بهبود بخشد.
هماکنون حوزه ذخیرهسازی انرژی در بخش صنعت بر سر دوراهی قرار دارد و علاوه بر برخی چالشها، فرصتهای امیدوارکنندهای را هم پیش روی خود میبیند. از یک طرف پتانسیل بازار بسیار عظیم است و تعداد فزایندهای از کاربران صنعتی اهمیت ذخیرهسازی انرژی را درک کرده و برای نصب سامانههای ذخیره انرژی تمایل نشان میدهند. ولی از طرف دیگر، خرید و نصب این سامانهها هزینه زیادی برای شرکتهای صنعتی دارد (از جمله شامل هزینههای تملک زمین، اتصال به شبکه برق و تامین مالی).
ظرفیت نصبشده ذخیره انرژی در بخش صنعتی و تجاری چین بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ و پیشبینیها برای ۲۰۲۵- ۲۰۲۴
مجمع جهانی اقتصاد ۳ نفر از مدیران مرتبط با این موضوع را گرد هم آورده است تا دیدگاههای خود را بیان کنند.
یکپارچهسازی بهتر منابع و راهکارهای مختلف
گائو جیفان، رئیس هیات مدیره و مدیر عامل اجرایی ترینا سولار
سامانههای ذخیره انرژی صنعتی مزایایی مانند افزایش ثبات و قابلیت اطمینان عرضه برق را فراهم میکنند و برای پل زدن بین تاسیسات برق خورشیدی خصوصی و شبکه برق دولتی کاملا ضروری هستند.
ترینا سولار محصولی جامع را برای ذخیره انرژی ارائه نموده که دارای یک سامانه مدیریت انرژی (EMS) جهت پایش و ارتباط با سامانه تبدیل نیرو (PCS) و ماژولهای باتری است و به این ترتیب بازده کل سامانه و کیفیت برق را به طرز چشمگیری افزایش میدهد.
این محصول برق را در ساعات غیر اوج (که قیمت برق ارزانتر است) ذخیره و در زمان اوج بار تخلیه میکند و همچنین از قابلیت تامین برق اضطراری در هنگام قطعی شبکه برخوردار است.
شرکت به جنبه مالی هم توجه داشته و با سرمایهگذاری مشترک و امضای قراردادهای مدیریت انرژی، تامین بودجه کافی و عملیات پایدار را برای پروژههای ذخیره انرژی خود تضمین میکند.
اطمینان از تامین پایدار برق
یو یونگ، رئیس هیات مدیره گروه هبئی آیرون اند استیل (HBIS)
انتشار کربن فراوان در صنعت فولاد ناشی از ساختار انرژی آن است. گروه HBIS سعی دارد با استفاده از هیدروژن، الکتریسیته سبز و ذخیره انرژی، انتشار گازهای گلخانهای را کاهش دهد. این شرکت از پیشتازان صنعت فولاد در زمینه تجارت برق سبز (green power trading) بوده و جزء ده شرکت برتر چین قرار دارد، و دستیابی به ظرفیت ۳۵۰ مگاواتی انرژی تجدیدپذیر تا سال ۲۰۲۵ را هدفگذاری کرده است. گروه HBIS به منظور افزایش کاربرد انرژیهای تجدیدپذیر، شتاب بخشیدن به توسعه و استفاده از فناوریهای ذخیره انرژی را در دستور کار دارد.
در حوزه ذخیره انرژی، HBIS با استفاده از منابع وانادیوم و تیتانیوم خود برای احداث یک خط تولید تجهیزات ذخیره انرژی با باتریهای وانادیومی به ظرفیت سالانه ۳۰۰ مگاوات اقدام نموده تا زنجیره صنعت وانادیوم- تیتانیوم را تقویت کند.
این شرکت در حال ساخت یک پروژه ۱۵۰ مگاواتی ذخیره برق در شهرک صنعتی محصولات وانادیومی- تیتانیومی در چنگده برای اطمینان از تامین برق پایدار است، و سامانه ذخیرهسازی الکتروشیمیایی ۱۵۷ مگاواتی/ ۳۱۴ مگاوات ساعتی آن در وویانگ نیز بازده کورههای قوس الکتریکی را به میزان قابل توجهی بهبود میدهد و به کاهش انتشار کربن و نیز کاهش هزینهها کمک میکند. بعلاوه با هدف تنوع بخشیدن به روشهای ذخیره انرژی، در جانگجیاکو مشغول بررسی ذخیرهسازی با هوای فشرده است.
گروه HBIS با نقشه راه توسعه کمکربن، به بهینهسازی ساختار انرژی خود، پیشبرد فناوریهای ذخیره انرژی و ترویج پروژههای «انرژی تجدیدپذیر + ذخیرهسازی» ادامه میدهد تا مسیر را برای گذار سبز صنعت فولاد هموار کند.
دو قله و دو دره
چن هایشنگ، رئیس هیات مدیره اتحادیه ذخیرهسازی انرژی چین (CNESA)
سیاستهای هدایتی در مراحل ابتدایی برای توسعه سریع و با کیفیت ذخیرهسازی منطقهای انرژی در بخش صنعت ضروریست. این راهبرد نه تنها نتایج سودمندی برای هر دو طرف (کسب و کارها و دولتهای محلی) به بار میآورد، بلکه به ایجاد چرخه رشد مثبتی برای زیستبوم صنعت نیز کمک میکند.
تحقیقات CNESA نشان میدهد که برخی از مناطق به دلیل چارچوبهای سیاستی موثر، به نتایج بسیار خوبی در زمینه ذخیرهسازی انرژی دست یافتهاند. به عنوان مثال استان ژجیانگ طیف گستردهای از سناریوهای تقاضای انرژی دارد اما با مشکلاتی مانند هزینههای بالای ساخت و دورههای طولانی بازیابی بهای تمام شده (cost recovery) هم مواجه است. این استان از طریق سیاستهای تشویقی متنوع ذخیره انرژی در سمت مصرفکننده یا کاربر، بازده اقتصادی پروژههای ذخیرهسازی انرژی را افزایش داده و از توسعه صنعت ذخیره انرژی و تولید غیر متمرکز انرژی خورشیدی حمایت کرده است.
مدیران ژجیانگ قیمتگذاری زمانی برق را به «دو قله و دو دره» تقسیم کردند، یعنی هر مرکز جدید ذخیره انرژی دو بار در روز برای شارژ و تخلیه وارد محدودههای سقف و کف قیمت میشود. بعلاوه برخی از شهرها و مناطق، یارانههای تکمیلی و اضافهای را به مراکز ذخیره انرژی ارائه میدهند (عمدتا بر اساس میزان برق تحویل داده شده و ظرفیت نصب شده مرکز ذخیرهسازی).
این سیاستها دوره بازیابی بهای تمام شده پروژههای ذخیره انرژی را کوتاه کرده و حجم سرمایهگذاری ثابت (مخارج سرمایهای) را برای شرکتها کاهش دادهاند که موجب بهبود وضعیت اقتصادی آنها شده است. در شرایط کاهش مداوم یارانهها، بازار میتواند به شکل مستقل توسعه سالم صنعت ذخیرهسازی انرژی را از طریق مکانیسم چرخه مثبت به پیش ببرد.
یارانههای اولیه نه تنها توسعه صنعتی را هدایت میکند، بلکه با گسترش پایه مالیاتی و افزایش درآمدهای محلی، برای دولت سوددهی نیز خواهد داشت.
این موفقیتها نشان میدهد مشوقهای سیاستی که بهخوبی طراحی شدهاند و تنظیمگری موثر اقتصاد کلان میتوانند هم به رشد مصرفکنندگان انرژی و هم به رشد اقتصادهای محلی کمک کنند. تجربه ژجیانگ بهروشنی نشان میدهد چگونه سیاستهای هدایتی میتواند تاسیس مراکز ذخیرهسازی انرژی منطقهای در مقیاس بزرگ و در نتیجه توسعه بلندمدت پایدار را تسریع نماید.
دورنمای آینده
طبق آخرین تحقیقات، تا سال ۲۰۳۰ مشارکت در بازارهای نقدی و ارائه خدمات جانبی برای سامانههای ذخیرهسازی انرژی تجاری و صنعتی بسیار سادهتر خواهد شد که این امر رشد چشمگیر درآمد را به دنبال دارد. قابلتوجه این که انتظار میرود سود حاصل از معاملات بازار نقدی در قالب تجمیع در نیروگاههای مجازی (virtual power plant) ده برابر افزایش یابد و حدود ۸۰ درصد درآمد پس از بازگشت سرمایه را تشکیل دهد.
چشمانداز ذخیرهسازی انرژی در بخش صنعت چشماندازی امیدوارکننده و بهسرعت در حال تحول و تکامل است. اما تحقق کامل پتانسیل آن نیازمند تلاش تمام طرفهای ذینفع در راستای پیشبرد گذار انرژی پاک در کسب و کارها و پشتیبانی از توسعه ساختاریافته بخش ذخیرهسازی انرژی صنعتی میباشد.
منبع: weforum