به گزارش بلومبرگ، خطوط هوایی پیشرفت کمی در فاصله گرفتن از منابع انرژی سنتی داشته‌اند و شکست اخیر یک استارت‌آپ پیشرو در سوخت جت پاک در ایالات‌متحده این موضوع را برجسته کرده است. سوخت‌های پایدار هوایی به دلیل هزینه‌های بالا و مواد اولیه محدود کمتر مورد استقبال قرار گرفته‌اند و مقدار کمی از آن در حال حاضر در ایالات‌متحده و اروپا تولید می‌شوند.
نقش آینده سوخت‌های پاک احتمالاً بسته به اقدامات سیاستی بسیار متفاوت خواهد بود. سوخت‌های پایدار هوایی تا سال ۲۰۵۰، ۵ درصد از کل تقاضای سوخت هوانوردی را تشکیل می‌دهند و این امر ذیل یک سناریوی گذار اقتصادی است و در آن دولت‌ها بر روی فناوری‌هایی تمرکز می‌کنند که در حال حاضر از نظر اقتصادی رقابتی هستند.
شرکت هواپیمایی چینی کاتای پاسیفیک در نظر دارد که ۱۰ درصد از مصرف سوخت خود را تا سال ۲۰۳۰ به سوخت‌های پایدار هوایی اختصاص دهد.
این شرکت هواپیمایی در چین با مقامات، دانشگاهیان و شرکت دولتی Power Investment همکاری می‌کند تا چگونگی تولید سوخت‌های پایدار هوایی را با هزینه مناسب بررسی نماید.
چین با یک استراتژی ملی شفاف و درست مانند خودروهای برقی یا توسعه انرژی خورشیدی، مشوقی برای ارائه سوخت‌های پاک‌تر هوایی خواهد بود. اگر یک سیاست حمایتی برای سوخت‌های پایدار هوایی در چین برقرار باشد، همه چیز خیلی سریع اتفاق می‌افتد و نتایج بسیار تأثیرگذاری خواهد داشت.
چین از ایالات‌متحده، بریتانیا و اروپا در تعیین دستورات استفاده از سوخت‌های پاک هوایی باز مانده است، اگرچه فعالیت‌های اخیر نشان می‌دهد که این امر در حال تغییر است.
شرکت دولتی چینی Comac به تازگی اولین پرواز آزمایشی هواپیمای C919 خود را با استفاده از سوخت‌های پایدار هوایی از سینوپک، بزرگ‌ترین پالایشگاه نفت کشور، انجام داد. به گفته رسانه‌های دولتی، در اوایل سال جاری، اداره هوانوردی غیرنظامی چین اولین تأییدیه قابلیت پرواز را به یک تأمین‌کننده مستقل سوخت اعطا کرد.
چین می‌تواند از مزایای فراوان انرژی تجدیدپذیر و در دسترس بودن مواد اولیه مورد نیاز برای تولید سوخت‌های پایدار، مانند روغن پخت و پز استفاده شده، بهره‌مند شود و چین شرایط عالی را برای پیشرفت در این زمینه در اختیار دارد.
منبع: bloomberg
