محققان چینی می‌گویند که یافته‌های آنها ممکن است امیدی به نبرد انسان با بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و بهبود سلامت مادام‌العمر داشته باشد.
بر اساس مطالعه بررسی شده که توسط مجله علمی معتبر منتشر شد، به موش‌های نر ۲۰ ماهه با طول عمر معمول ۸۴۰ روز، تزریق هفتگی ماده ضد پیری خون داده شد. محققان در نتایج این تحقیق، به جهش ۲۲ درصدی افزایش سن در گروه تحت کنترل دست یافتند و میانگین عمر موش‌ها ۱۰۳۱ روز ذکر شده است.
دانشمندان دانشکده علوم زندگی در دانشگاه نانجینگ، اشاره کردند که با این تزریق‌ها همچنین کاهش عملکرد مرتبط با افزایش سن را در موش‌های مسن مشاهده کردند که کارایی ماهیچه‌ها، قلب، بیضه‌ها و استخوان‌ها را بهبود می‌بخشد.
نویسنده مسئول این مقاله علمی بیان داشت که ما نشان دادیم که واقعاً چه چیزی در خون کار می‌کند و قوی‌ترین عوامل جوان‌کننده کدامند و با این دانش می‌توان درمان‌های ساده و هدفمندی را توسعه داد.
گمانه زنی‌ها مبنی بر اینکه درمان تبادل خون می‌تواند به معکوس کردن روند پیری کمک کند، ده‌ها سال است که وجود داشته است. استفاده از پلاسمای خون افراد بهبودیافته در درمان بیماری، قدمتی صد ساله دارد. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، این روش برای درمان بیماری‌هایی چون سرخک و آنفولانزا مورد استفاده قرار گرفت.
پلاسما، مایع زردرنگی است که پس از جداسازی گلبول‌های قرمز و سفید خون به دست می‌آید و شامل پادتن یا آنتی‌بادی است. پادتن‌ها پروتئین‌هایی هستند که از سلول‌های دفاعی بدن آزاد می‌شوند. آنها می‌توانند به بخش‌هایی از سطح آنتی‌ژن‌ها بچسبند و آن را خنثی کنند.
تیم چینی بیان داشت که تحقیقات قبلی بیشتر بر روی خواص ضد پیری بالقوه فاکتورهای پروتئین محلول در خون جوان متمرکز شده بود، به گفته محققان، وزیکول‌های خارج سلولی کوچک که به طور فعال از تقریباً همه انواع سلول‌ها آزاد می‌شوند و در مایعات مختلف بدن از جمله خون یافت می‌شوند، نقش کلیدی در معکوس کردن تغییرات دژنراتیو مرتبط با سن در جوندگان مسن‌تر داشتند.
وزیکول‌های خارج سلولی کوچک به طور گسترده‌ای برای انتقال اسیدهای نوکلئیک و پروتئین‌ها بین سلول‌ها شناخته می‌شوند و به تبادل اطلاعات می‌پردازند. دانشمندان گفتند که با شناخت و بهره برداری از این مکانیسم، زمان بقای طولانی‌تری را نسبت به سایر مطالعات حیوانی مشاهده کردند.
در این مطالعه، محققان موش‌ها را بر اساس شاخص ناتوانی که شامل ده‌ها شاخص از جمله مهارت‌های حرکتی و وضعیت پوست بود، امتیاز دادند.
پس از چهار ماه درمان، گروه آزمایش عملکرد بهتری را به عنوان مثال از نظر متابولیسم نسبت به گروه کنترل موش‌های هم سن نشان دادند.
دانشمندان بیان داشتند که این تحقیق نقطه شروعی بود، با بسیاری از سؤالات علمی که هنوز باید قبل از آزمایش بالینی و توسعه یافته‌ها به یک درمان پاسخ داده شوند، مانند اینکه کدام نوع سلول‌ها وزیکول‌های خارج سلولی کوچک شناسایی شده را تولید می‌کنند.
با بالا رفتن سن جامعه، زیست شناسان امیدوارند که عواملی را که پیری انسان را تسریع می‌کنند شناسایی و مداخله کنند تا مثلاً یک فرد ۸۰ ساله بتواند به اندازه یک فرد ۵۰ ساله سالم باشد.
منبع: scmp
