این ماهواره به نام چایناست-۲۶ (ChinaSat-26) با ۹۴ ترانسپاندر باند Ka، دارای ظرفیتی بیش از ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه بوده و اولین ماهواره چینی به شمار می‌رود که از چنین ظرفیتی برخوردار است.
شرکت چایناست‌کام (China Satcom)، اپراتور ماهواره مذکور، آن را به عنوان بخش مهمی از زیرساخت فضایی چین توصیف می‌کند. از داده‌های چایناست-۲۶ اغلب به منظور ارائه خدمات اینترنت پهن‌باند برای پایانه‌های ثابت و نیز پایانه‌های متحرک جاده‌ای، دریایی و هوایی استفاده خواهد شد.
این عملیات روز پنجشنبه ۲۳ فوریه (۴ اسفند) ساعت ۱۱:۵۵ به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ژیچانگ (Xichang) در جنوب غربی چین صورت گرفت و طی آن ماهواره چایناست-۲۶ به مدار ژئو انتقال یافت.
ماهواره‌های مخابراتی پربازده یا HTS (سرواژه High-Throughput Satellite) به گروهی از ماهواره‌های مخابراتی گفته می‌شود که به ازای اختصاص طیف مداری یکسان، حداقل ۲ و معمولا بیش از ۲۰ برابر ماهواره‌های مخابراتی رایج بازدهی دارند. چایناست-۲۶ را سازمان علوم و فناوری چین (CAST) ساخته است و با عمر طراحی ۱۵ سال، از باس ماهواره‌ای DFH-4E بهره می‌برد.
ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی
لانگ‌مارچ-۳بی/ای نسخه پیشرفته لانگ مارچ-۳بی محسوب می‌شود که پس از بازنشسته شدن این ماهواره‌بر، به عنوان جایگزین آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. لانگ‌مارچ-۳بی/ای حدود ۴۵۸ تن وزن داشته و قادر است ۱۱.۲ تن محموله را به مدار لئو و ۵.۱ تن محموله را به مدار انتقالی زمین ثابت (GTO) منتقل کند.
این ماهواره‌بر را آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) ساخته است. طول کلی ماهواره‌بر مذکور ۵۶.۳ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن نیز ۳ متر است.
لانگ مارچ-۳بی یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت چهار مرحله‌ای شدن را نیز دارد. اولین عملیات پرتاب این ماهواره‌بر در سال ۱۹۹۶ صورت گرفت و با احتساب این عملیات تاکنون ۸۸ ماموریت را به‌انجام رسانده که در ۴ مورد ناموفق عمل کرده است. لانگ مارچ-۳بی از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید به‌عنوان سوخت استفاده می‌کند و هر بار پرتاب آن ۵۰ تا ۷۰ میلیون دلار هزینه دربردارد.
منبع: spacenews
