به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، در نیمه اول سال ۲۰۲۵ ظرفیت تولید انرژی خورشیدی این کشور نسبت به دوره مشابه سال قبل ۵۴٫۲ درصد افزایش یافت و ظرفیت تولید انرژی بادی نیز در همین بازه زمانی رشد ۲۲٫۷ درصدی داشت. همچنین بزرگ‌ترین پروژه انرژی آبی جهان در چین در حال ساخت است و انتظار می‌رود هزینه آن چیزی نزدیک به یک درصد از کل تولید ناخالص داخلی‌اش باشد.
کاهش مصرف نفت خام در کنار افت قیمت آن می‌تواند هزینه واردات انرژی چین را به میزان ۰٫۵ درصد تولید ناخالص داخلی‌اش کاهش دهد. رونق بخش انرژی پاک هم سرمایه‌گذاری را افزایش و هزینه‌های جانب عرضه (supply-side) را کاهش داده و مثل زدن دو نشان با یک تیر خواهد بود. انرژی تجدیدپذیر ارزان و فراوان، مهمترین ستون پیشرفت و ترقی بلندمدت چین است.
مراحل اولیه صنعتی شدن چین وابسته به انرژی وارداتی بود. ولی انرژی‌های تجدیدپذیر ابزاری در اختیار این کشور گذاشته‌اند که از توان و قدرت صنعتی خود برای تامین انرژی استفاده کند. به این ترتیب پکن برای پیشبرد و توسعه اقتصادش، دیگر به واردات متکی نخواهد بود.
در سال ۲۰۲۴ میزان مصرف منابع انرژی اولیه چین معادل ۵٫۹۶ میلیارد تن زغال‌سنگ استاندارد و میزان برق مصرفی‌اش ۹٫۸ تریلیون کیلووات ساعت بود که طبق گزارشات، ۸۳۴ میلیارد کیلووات ساعت آن با انرژی خورشیدی تامین شد (یعنی ۴۴ درصد بیشتر از سال قبل) و ۹۹۲ میلیارد کیلووات ساعت هم با انرژی بادی تامین گردید (۱۶ درصد بیشتر از سال قبل).
انرژی خورشیدی و بادی در سال گذشته ۱۸٫۵ درصد از کل برق مصرفی چین را به خود اختصاص دادند. همچنین در سال قبل حدود ۶۰ درصد از میزان افزایش مصرف برق در این کشور با استفاده از منابع خورشیدی و بادی تامین شد و این عدد امسال می‌تواند به ۸۰ درصد برسد که نقطه عطف بزرگی در گذار سبز چین خواهد بود.
در سال ۲۰۲۴ انرژی برق تقریبا ۲۷ درصد از کل انرژی مصرف شده در چین را تشکیل می‌داد. میانگین تولید برق زغال‌سنگی در چین یک کیلووات ساعت به ازای هر ۳۰۰ گرم زغال‌سنگ استاندارد است (یعنی راندمان تقریبا دو برابر بیشتر نسبت به آمریکا). خودروهای برقی بهره‌وری انرژی بالایی دارند، یعنی حدود ۸۰ درصد که بسیار بیشتر از خودروهای با موتور درون‌سوز است. برخی از کارشناسان معتقدند که اگر چین بتواند تمام تجهیزات خود را برقی کند و کل انرژی مصرفی‌اش از نوع برق باشد، به حدود ۲۵ تریلیون کیلووات ساعت برق نیاز خواهد داشت.
توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر به برقی‌سازی بستگی دارد. چندی پیش یک حلقه شامل خطوط انتقال ۷۵۰ هزار ولتی در بیابان تکله‌مکان تکمیل شد. ظرفیت تولید انرژی خورشیدی در همین بیابان از کل انرژی مورد نیاز چین بیشتر است.
انرژی خورشیدی ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین نوع انرژی است و در نتیجه می‌تواند به‌راحتی دو سوم از انرژی مصرفی چین را تامین کند. با فرض این که تجهیزات تولید انرژی خورشیدی ۲۵ تا ۳۰ سال دوام داشته باشند و هر پنل خورشیدی بتواند صدها کیلووات ساعت در سال برق تولید کند، چین باید به نصب ۵۰۰ گیگاوات پنل در سال برسد و آن را ادامه دهد، که حدود دو برابر مقدار سالانه فعلی است.
این هدف یعنی روند پایدار نصب ۵۰۰ گیگاوات در سال احتمالا تا سال ۲۰۳۰ محقق خواهد شد؛ و چین احتمالا ۲۵ سال بعد از آن به وضعیت کربن‌خنثی می‌رسد. بنابر این اهداف اقلیمی پکن کاملا قابل حصول هستند.
هم‌اکنون هزینه پنل‌های خورشیدی (در حالت عمده‌فروشی) کمتر از ۱۰ سنت به ازای هر وات ظرفیت نصب شده است. چین می‌تواند با صرف کسری از تولید ناخالص داخلی خود در بخش انرژی خورشیدی، به‌راحتی دو سوم انرژی مورد نیازش را تامین کند. به‌علاوه قیمت پنل‌های خورشیدی به‌سرعت در حال پایین آمدن است و شاید تا سال ۲۰۳۰ تا یک سوم دیگر نیز کاهش یابد.
میانگین هزینه فعلی انرژی بادی در چین هم کمتر از یک یوآن (۱۰ سنت) است؛ و اگر بتواند سالانه صدها میلیارد کیلووات ساعت برق تولید کند، از نظر کارایی هزینه (cost efficiency) با انرژی خورشیدی قابل مقایسه خواهد بود. انرژی بادی می‌تواند ۲۰ درصد از انرژی مورد نیاز چین را تامین نماید.
پیش‌بینی می‌شود که پکن ۱٫۲ تریلیون یوآن برای ساخت سد و نیروگاه آبی یارلونگ تسانگپو (Yarlung Tsangpo) سرمایه‌گذاری کند که ۳۰۰ میلیارد کیلووات ساعت برق در آن تولید خواهد شد. به این ترتیب هزینه این پروژه ۴ یوآن به ازای هر کیلووات ساعت برق در سال خواهد بود که در قیاس با استانداردهای جهانی نسبتا پایین، اما بسیار بالاتر از انرژی خورشیدی یا بادی است. ولی انرژی آبی این مزیت را دارد که به اندازه انرژی خورشیدی و بادی تحت تاثیر شرایط آب و هوایی قرار نمی‌گیرد و می‌تواند مکمل خوبی برای آنها باشد.
در سال ۲۰۲۴ چین ۱٫۴ تریلیون کیلووات ساعت انرژی آبی تولید کرد که بسیار بیشتر از میزان انرژی خورشیدی یا بادی تولید شده بود، و پتانسیل تولید انرژی آبی در این کشور احتمالا بیش از دو برابر این مقدار است.
انرژی تجدیدپذیر مسیر توسعه چین را تغییر می‌دهد. زغال‌سنگ طی چهار دهه گذشته منبع اصلی تامین انرژی برای صنعتی‌سازی سریع چین بوده است، ولی یکی از بدترین انواع گازهای گلخانه‌ای را هم منتشر می‌کند که نقش مهمی در تغییر اقلیم دارد. چین یک سوم از کل انرژی جهان را مصرف می‌کند، و در بلندمدت نمی‌تواند به زغال‌سنگ به عنوان یک منبع انرژی پایدار متکی باشد.
البته چینی‌ها هنوز مقادیر بسیار زیادی نفت و گاز را هم برای تامین نیاز بخش‌های حمل و نقل و پتروشیمی خود وارد می‌کنند. اما روند پرشتاب برقی‌سازی (از جمله افزایش فروش خودروهای برقی) می‌تواند تقاضا برای واردات نفت و در نتیجه قیمت آن را کاهش دهد.
در شش ماه اول سال ۲۰۲۴ واردات نفت خام چین در مقایسه با سال قبل ۲٫۴ واحد درصد کاهش یافت. در واقع تلاش‌های پکن برای کربن‌زدایی، مزایای غیر منتظره‌ای مانند بهبود رابطه مبادله (TOT) و کاهش واردات نفت هم برایش به دنبال داشته است.
سرعت رشد اقتصادی چین نسبت به قبل کندتر شده و بعید نیست که روند افزایش مصرف انرژی این کشور نیز کندتر شود. تنها راه برون‌رفت از این شرایط، رشد بهره‌وری – مخصوصا در مورد انرژی‌های تجدیدپذیر و برقی‌سازی – است.
جایگزینی هر خودرو دارای موتور درون‌سوز با یک خودرو برقی، هزینه انرژی را ۸۰ درصد کاهش می‌دهد و این مبالغ صرفه‌جویی شده را می‌توان در جای دیگری خرج کرد. پکن نیازی به صرف کردن هزینه‌های کلان برای ارائه محرک‌های پولی یا مالی ندارد، و نرخ‌های رشد بالاتر با گذشت زمان محقق خواهد شد.
منبع: scmp
