به گزارش بلومبرگ، چین یک پنجم جمعیت جهان را با کمتر از یک دهم مساحت قابل کشت جهان تغذیه می‌کند که با خرید انبوه از خارج جبران می‌شود. پکن اکنون می‌خواهد این موازنه را تغییر دهد و فناوری و هزینه‌ها را به سمت تلاش برای تبدیل مناطق بسیار شور یا آلوده به مناطق کشاورزی سوق دهد. تلاش‌هایی مانند آن، عناصر سازنده کارزار شدت یافته چین برای رشد کافی برای مردمش است؛ موضوعی که احتمالا در جلسات آینده نشست “پلنوم سوم” مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
اگرچه این موضوع یک نگرانی طولانی مدت بوده است، اما شی جین پینگ در حالی که روابط (چین) با غرب متزلزل است، تاکید بیشتری بر اتکا به خود داشته است. احتمال دور دوم ریاست جمهوری ترامپ در پیش است و حمله روسیه به اوکراین خطرات عرضه را آشکار می‌کند. آب و هوای بد که با تغییرات آب و هوایی بدتر شده است، همچنین به طور فزاینده‌ای در برداشت محصول داخلی چین و تامین کنندگان خارج از کشور اختلال ایجاد می‌کند.
محدودیت اراضی قابل کشت چین
سطح زیر کشت در هر ۱۰۰۰ نفر از متوسط جهانی عقب است (ارقام به هکتار)
(از چپ به راست) چین ۷۷، هند ۱۱۰، جهان ۱۷۷، ایالات متحده ۴۷۴، آرژانتین ۹۲۰
در حالی که بعید است چین به این زودی از بازار جهانی خارج شود، عزم این کشور برای تلاش در جهت امنیت غلات واضح است. ماه گذشته، اولین قانون امنیت غذایی آن با هدف تقویت تلاش‌ها برای تقویت بیشتر تولید داخلی و پاسخگویی مسئولان برای اجرای آن عملیاتی شد. این قانون به سرعت تدوین و تصویب شد که این موضوع تاییدی بر فوریت آن بود.
کنگ شیانگبین، استاد متخصص زمین در دانشگاه کشاورزی چین گفت: «تضمین امنیت غذایی یک انتخاب اجتناب‌ناپذیر برای کشور دارای ۱٫۴ میلیارد نفر است. این اساسی‌ترین امنیت و یک موضوع ابتدایی در رابطه با حاکمیت کشور است و زمین‌های قابل کشت مهم‌ترین چیز برای این هدف است.»
کنگ تخمین می‌زند که چین بیش از ۶ میلیون هکتار یا ۱۰۰ میلیون مو (واحد اندازه گیری چینی) زمین‌های آیش یا زمین‌هایی دارد که به دلیل شهرنشینی سریع متروک مانده است. علاوه بر این، بخش‌های بزرگ به دلیل آلودگی یا شوری بیش از حد غیرقابل استفاده هستند. این آخرین مشکلی است که چین پس از سال‌ها تحقیق، شروع به موفقیت در برابر آن کرده است.
یک نمونه روستای نانلیوهه در استان شرقی شاندونگ است که زمانی در زیر آب قرار داشت. در فاصله کمتر از ۲۰ کیلومتری (۱۲ مایلی) از دریای زرد، خاک آن هنوز آنقدر شور است که تپه‌های درخشان سفید نمک از حوضچه‌های پر از مناظر جمع‌آوری می‌شود. برای نسل‌ها، کشاورزان اینجا مجبور به تحمل محصول ناچیز یا جستجو برای کار دور از خانه بودند.
واردات محصولات زراعی کلیدی چین در سطوحی بی سابقه جریان دارد
این خریدها در فصل ۲۰۲۳ به بالاترین سطح رسید و همچنان رو به گسترش است
(از چپ به راست) جو، ذرت، سویا، ذرت خوشه‌ای، گندم
اکنون به لطف یک روش پیشگام که با سست کردن خاک متراکم که نمک را به دام می‌اندازد و اجازه می‌دهد آن را شستشو دهد، کار می‌کند، مزارع روستا در طی بازدیدی که در ماه می انجام شد، ردیف‌های گندم تا بالای زانو را به خود اختصاص دادند و اخیراً برداشت شده‌اند. در صورت تکرار، این فناوری می‌تواند تولید داخلی غلات و سایر محصولات را متحول کند.
لی گنیوان که حدود ۶۷ هکتار از مزارع را مدیریت می‌کند که در آن ذرت و سویا نیز کشت می‌شود، گفت: «از زمانی که می‌توانم به خاطر می‌آورم، ما در تلاش برای بهبود زمین بوده‌ایم.» او پس از یک دهه کار در ساختمان‌سازی، نساجی و حتی در مزارع نمک مجاور به کشاورزی بازگشت. پس از سال‌ها تلاش با روش‌هایی مانند آفت کش‌ها و خاکستر، روش جدید سریع ترین راه حل بوده است.
سطح زیرکشت خاک متاثر از نمک در چین تقریبا به اندازه اتریش و معادل حدود ۶ درصد از اراضی قابل کشت چین است. زمین‌های قلیایی به دلیل روش‌های سنتی آبیاری و تغییرات آب و هوایی حتی در امتداد رودخانه زرد گسترش می‌یابند. این مشکل به قدری جدی است که شی حتی در سخنرانی‌های خود بارها این موضوع را مطرح کرده است. طبق اطلاعات یک پایگاه رسمی چینف او این کار را قبل از سال ۲۰۲۰ انجام نداده بود.
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در بیانیه‌ای کتبی اعلام کرد که خاک‌های شور حداقل ۱۰ درصد از زمین‌های قابل کشت جهان را تشکیل می‌دهند و بیش از یک میلیارد هکتار بیشتر در معرض خطر قرار دارند و «مدیریت پایدار این خاک‌ها برای تأمین نیاز غذایی ضروری است».
لی با هو شوون پروفسور ساکن پکن کار می‌کند که پس از گذراندن سال‌ها در آمریکای شمالی و کار بر روی مواد زیستی، روشی را برای تصفیه زمین‌های شور ابداع کرد. به گفته محققان هو، از زمانی که خاک تحت درمان قرار گرفت، عملکرد آن سه برابر افزایش یافته است که هم سطح با سطح یک مزرعه گندم معمولی است.
تیم او از زمان راه اندازی اولین پروژه میدانی وی در سال ۲۰۰۸، بیش از ۱۳۳۰۰۰ هکتار از زمین‌های شور-قلیایی را در سراسر چین تغییر داده است و آنها قصد دارند در سال جاری این کار را با حدود ۲۷۰۰۰ هکتار زمین شور و قلیایی دیگر انجام دهند.
این فقط زمین‌های شور نیست که در حال تحول هستند. گروه فناوری کشاورزی چونگکینگ گریتک (Chongqing Greatech Architectural Technology Group) یک شرکت فناوری ساخت و ساز در جنوب غربی چین، در میان بسیاری از بازیگرانی قرار دارد که با تبدیل معادن ول شده به زمین کشاورزی تلاش و فعالیت کرده‌اند. این شرکت از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ بیش از ۳۰ هکتار از معادن سنگ آهک را به زمین قابل کشت تبدیل کرده است.
در موارد شدیدتر، دولت برخی از زمین‌های گلف را که به گفته آن به طور غیرقانونی اراضی قابل کشت را اشغال کرده‌اند، بسته است. این اقدام بخشی از یک کارزار شدید برای تنظیم مقررات ساخت چنین اماکنی صورت گرفته است. برخی از مقامات دولتی محلی تحت فشار برای افزایش تولید غلات، حتی ده‌ها هزار درخت را قطع کرده‌اند و کمربندهای سبز را در شهرها تخریب کرده‌اند تا فضایی برای زمین‌های کشاورزی ایجاد کنند.
در مجموع، نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه یک تغییر ناگهاین و مثبت در حال انجام است. دولت در سال ۲۰۲۳ اعلام کرد که کل اراضی قابل کشت چین طی دو سال گذشته پس از یک رکود طولانی مدت، افزایش یافته است. هدف دولت افزایش بیشتر خودکفایی در غلات و کاهش واردات تا بیش از ۳۰ درصد است.
با این حال، محققان هشدار داده‌اند که آلودگی شدید فلزات و آفت‌کش‌ها، کیفیت زمین‌های کشاورزی را تهدید می‌کند و کاستن از پیشتازی دیرینه چین در واردات جهانی سویا به زمان نیاز دارد. آب و هوای بد اخیر نیز خطر واردات غلات بیشتر (چین از خارج) را احیا کرده است.
طبق پیش‌بینی‌های وزارت کشاورزی ایالات متحده، خرید ترکیبی ذرت، گندم، سویا، ذرت خوشه‌ای و جو برای فصل ۲۰۲۳-۲۰۲۴ به بالاترین حد خود یعنی نزدیک به ۱۶۱ میلیون تُن می‌رسد و ممکن است در فصل بعدی افزایش بیشتری داشته باشد. اینها پنج محصولی هستند که بیشتر از هر محصول دیگری چین از نظر حجمی آنها را خریداری می‌کند.
جو گلابر محقق ارشد موسسه تحقیقات سیاست غذایی بین‌المللی گفت: «با افزایش بهره‌وری، احتمالاً می‌توانید خودتان را با افزایش تقاضا وفق بدهید اما من فکر می‌کنم شکی نیست که چین واردکننده خوراک و مطمئنا واردکننده سویا باقی بماند.»
منبع: bloomberg
