چین پایگاه‌های زمینی سلاح‌های لیزری متعددی دارد که سطوح قدرتی متفاوتی برای اختلال، تخریب و آسیب به ماهواره‌ها دارند. تا اواسط دهه ۲۰۲۰ میلادی نیز احتمالاً چین وارد حوزه سیستم‌های قدرتمندتری می‌شود و تهدید ساختارهای ماهواره‌های غیر نوری را نیز افزایش خواهد داد.
ماهواره‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی چین نیز رو به گسترش است. ارتش چین نیمی از سیستم‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) دنیا را در اختیار دارد و اکثر آن‌ها می‌تواند آمریکا و نیروهای متحد آن را در تمام جهان خصوصاً منطقه هند و پاسیفیک رصد، ردیابی و هدف قرار دهد. این ماهواره‌ها همچنین امکان رصد درگیری‌های احتمالی منطقه‌ای نظیر شبه‌جزیره کره، تایوان، اقیانوس هند و دریای چین جنوبی را برای ارتش فراهم می‌کند.
در همین حال، روسیه از وابستگی آمریکا به فضا به‌عنوان «پاشنه آشیل» ایالات‌متحده آگاه است، بنابراین سیستم‌های ضد فضایی را برای خنثی کردن یا انکار سرویس‌های فضایی آمریکا دنبال می‌کند و احتمالاً تا اواخر دهه ۲۰۲۰ لیزرهایی که توانایی بیشتری برای آسیب رساندن به ماهواره‌ها را دارند، به میدان خواهد آورد.
روسیه هم اکنون نیز پایگاه‌های زمینی لیزری متعددی دارد که می‌تواند حسگرهای ماهواره‌ای را از کار بیندازد. این احتمال نیز وجود دارد که روسیه تا سال ۲۰۳۰ وارد حوزه سیستم‌های فوق قوی شود و تهدید برای ساختارهای تمام ماهواره‌ها نه فقط حسگرهای الکترواپتیکال را افزایش دهد.
علاوه بر تهدیدات سلاح‌های ضد ماهواره‌ای، احتمال برخورد اجرام متروکه بزرگ در مدار پایین زمین در حال افزایش است و به‌طور قطع حداقل تا سال ۲۰۳۰ ادامه خواهد داشت.
گزارش پنتاگون همچنین به افزایش تعداد پرتاب‌های فضایی، به‌ویژه پرتاب‌های فضایی با محموله‌های متعدد و تکه تکه شدن مداوم ناشی از برخورد، انفجار باتری‌ها و آزمایش‌های ضد ماهواره نیز اشاره داشته است.
منبع: scmp
