به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، به اعتقاد کارشناسان صنعت کشتیرانی، چین می‌تواند پیشتاز و پیشران کربن‌زدایی از صنعت دریانوردی جهان باشد، چون از توانایی تولید کشتی‌ها و شناورهای الکتریکی و نیز سوخت‌های سبز کشتی با کمترین هزینه برخوردار است.
آنها می‌گویند که چین در دو حوزه فوق یعنی کشتی‌های الکتریکی و سوخت سبز یک گام از کشورهای دیگر جلوتر است، زیرا در عرصه ساخت وسایل نقلیه الکتریکی (EV)، تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و زنجیره تامین باتری از برترین‌های جهان به شمار می‌رود.
به گفته یکی از مدیران شرکت فرانسوی بیرو وریتاس که در زمینه بازرسی کشتی فعالیت می‌کند، بخش اعظم کشتی‌های جدید در چین ساخته می‌شوند و این کشور قطب نوآوری در صنعت کشتیرانی – از طراحی شناورها تا تجهیزات مورد نیاز برای پشتیبانی از انواع مختلف سوخت‌های جدید – است.
مدیر توسعه بازار چین شرکت کانادایی متانکس (بزرگ‌ترین تولیدکننده متانول دنیا) هم می‌گوید که انتظار می‌رود چین به مهم‌ترین تولیدکننده متانول سبز با کمترین هزینه در دنیا تبدیل شود.
متانول سوختی کم‌کربن برای کشتی‌هاست که از مواد اولیه پاک مانند منابع پایدار زیست‌توده و هیدروژن سبز به دست می‌آید.
هیدروژن سبز هم با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود و ابزاری مناسب برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در بخش‌هایی است که بیشترین انتشار کربن را دارند. در حال حاضر چین بزرگ‌ترین تولیدکننده هیدروژن سبز و تجهیزات مربوطه در جهان است.
در سال ۲۰۲۳ بیش از نصف کشتی‌های تجاری جهان در این کشور ساخته شدند. حال با توجه به تصویب مالیات کربن CBAM در اتحادیه اروپا در ماه گذشته و نیز برنامه کربن‌زدایی که قرار است سال آینده در سازمان بین‌المللی دریانوردی به تصویب برسد، پکن هم قصد کربن‌زدایی از صنعت دریانوردی خود را دارد.
کشتی آسترید مرسک در بندر شانگهای
مسئولین شهر شانگهای که پر رفت و آمدترین بندر جهان است، اوایل ماه جاری طرحی را منتشر کردند که هدف آن تولید سالانه یک میلیون تن متانول سبز و آمونیاک سبز برای استفاده در بخش دریانوردی تا سال ۲۰۳۰ است.
آمونیاک سبز یکی دیگر از سوخت‌های سبز است که با استفاده از هیدروژن تهیه می‌شود.
همچنین دولت هنگ کنگ اخیرا از برنامه‌ای برای افزایش عرضه سوخت‌های کشتیرانی سبز به منظور رسیدن به وضعیت کربن‌خنثی در بخش دریانوردی خود تا سال ۲۰۵۰ رونمایی کرد.
چین هنوز طرحی ملی در مورد کربن‌زدایی از صنعت دریانوردی‌اش منتشر نکرده، اما سیاست‌های مختلفی را برای حمایت از تولید و به‌کارگیری هیدروژن و مشتقات آن مانند متانول سبز و آمونیاک سبز به اجرا درآورده است و آنها را «گزینه‌هایی اجتناب‌ناپذیر» در مسیر گذار صنعت کشتیرانی می‌داند.
این کشور «راهبرد ملی هیدروژن» برای سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۵ را هم دارد و در چندین کاتالوگ صنعتی، از متانول سبز به عنوان یک سوخت پایدار برای بخش کشتیرانی نام برده است.
چین بزرگ‌ترین تولیدکننده متانول در جهان است و سال گذشته ۵۹ درصد از کل ۱۸۴ میلیون تن متانول دنیا را تولید کرد. اما هم‌اکنون حدود ۷۵ درصد از تولید متانول در این کشور با استفاده از زغال‌سنگ صورت می‌پذیرد و متانول تولید شده با استفاده از گاز رتبه دوم را دارد، و متانول سبز تنها کسر کوچکی از مجموع متانول تولیدی را تشکیل می‌دهد.
هزینه‌های بالا مانع استقبال از متانول سبز بوده است. هزینه تولید متانول با کمک سوخت‌های فسیلی در چین حدود ۲۵۰۰ یوآن (۳۴۵ دلار) بر تن است و متانول سبز تنها زمانی مزیت رقابتی خواهد داشت که قیمت برق ۱/۰ تا ۲/۰ یوآن بر کیلووات ساعت (حداقل یک سوم قیمت فعلی برق در این کشور) باشد.
برخی معتقدند که با افزایش ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر در چین به منظور کاهش هزینه‌های برق و نیز پیشرفت فناوری‌های تولید متانول، هزینه‌های تولید متانول سبز کاهش خواهد یافت.
برخی دیگر هم ساخت شناورهای الکتریکی برای مسافت‌های نسبتا کوتاه را به عنوان راه مناسبی برای کربن‌زدایی صنعت کشتیرانی پیشنهاد می‌دهند. این روش از لحاظ بهره‌وری انرژی، کارآمدتر از روش تولید سوخت‌های جایگزین مختلف با استفاده از برق است.
چین به لطف تلاش‌های فراوان شرکت‌هایی مانند بی‌وای‌دی و کانتمپ (CATL) در حوزه تحقیق و توسعه، به بزرگ‌ترین سازنده EVها و باتری‌های مورد استفاده در آنها تبدیل شده و همین مساله، این کشور را در جایگاه بسیار مناسبی قرار داده است تا شناورها و کشتی‌هایی بسازد که با انرژی ذخیره شده در باتری کار می‌کنند.
منبع: scmp
