به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، ماه گذشته اخباری درباره احتمال فروش سهام ساینوکم در یک پلی (oil play) نفت شیل آمریکا منتشر شد.
هیچ دلیلی برای این واگذاری احتمالی عنوان نشده اما طبق گزارش رویترز، این شرکت چینی طی چند سال اخیر در این بخش مشکلاتی داشته است و می‌خواهد بر بخش‌های دیگر تمرکز کند.
ساینوکم این سهام را در سال ۲۰۱۳ به مبلغ ۷/۱ میلیارد دلار و در راستای ورود راهبردی‌اش به بخش نفت و گاز بین‌المللی خرید، و حالا می‌تواند با فروش آن حدود ۲ میلیارد دلار به دست آورد.
این اتفاق یکی از نشانه‌های نقطه‌عطفی در بخش انرژی چین است: این کشور در آینده، به اندازه قبل به نفت خام نیاز نخواهد داشت و به همین خاطر اهمیت قراردادهای نفتی خارجی در امنیت انرژی آن کمتر می‌شود. مطابق پیش‌بینی‌ها، تقاضای نفت چین در اثر توسعه خارق‌العاده انرژی‌های تجدیدپذیر، تولید نفت در داخل، کاهش نیاز به بنزین در بخش حمل و نقل و کاهش طولانی‌مدت رشد اقتصادی، روند نزولی خواهد داشت.
چین کشور در هفت ماهه نخست امسال ۴/۲ درصد کمتر از دوره مشابه سال قبل نفت وارد کرد که گرچه ممکن است رقم ناچیزی به نظر برسد، اما تأثیر بسیار زیادی بر قیمت جهانی نفت در سال جاری داشته است.
بهبود شرایط اقتصادی پکن می‌تواند تقاضای نفت را افزایش دهد، ولی تغییرات رخ داده در بخش حمل و نقل این کشور باعث می‌شود که رشد تقاضای نفت آن محدود باقی بماند. هم‌اکنون بیشتر از نصف فروش خودروهای جدید در چین مربوط به وسایل نقلیه الکتریکی (EV) یا هیبریدی است و پیش‌بینی می‌شود که درآمد بازار EV آن در سال جاری به ۴/۳۷۶ میلیارد دلار برسد.
مجموع سهم EVها از کل ناوگان وسایل نقلیه چین از ۷/۷ درصد سال گذشته به ۵/۱۱ درصد رسیده که تقاضای بنزین را حدود ۴ درصد (تقریبا معادل ۱۵۰ هزار بشکه در روز) کاهش داده است.
استفاده از گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) در خودروهای سنگین نیز در سال گذشته منجر به کاهش مصرف گازوئیل به میزان ۲۲۰ هزار بشکه در روز شد.
کاهش واردات نفت، امنیت انرژی و به‌طور کلی امنیت ملی چین را بهبود می‌بخشد.
پکن اقدامات دیگری را هم برای کاهش هرچه بیشتر واردات نفت، تنوع‌بخشی به سبد انرژی و افزایش سرعت رشد اقتصادش در دست اجرا دارد.
در ماه اوت پنج پروژه جدید در حوزه نیروگاه‌های هسته‌ای با هزینه تقریبی ۲۰۰ میلیارد یوآن (۲۸ میلیارد دلار) به تصویب رسید. چین هم‌اکنون (تا آوریل ۲۰۲۴) ۵۵ رآکتور هسته‌ای فعال با مجموع ظرفیت خالص ۲/۵۳ گیگاوات دارد.
اکتشاف و تولید گاز طبیعی هم به‌ویژه در دریای جنوبی چین سرعت گرفته است. این تحولات نشان می‌دهد که سیاست‌گذاران انرژی در پکن پس از سال‌ها شنیدن انتقادات، سرانجام راهبرد مناسب برای بخش انرژی کشورشان را یافته‌اند.
با این وجود هنوز برخی اصلاحات باید انجام شود. چین هنوز بزرگ‌ترین تولیدکننده و واردکننده زغال‌سنگ جهان است و بیش از نصف کل ظرفیت تولید برق زغال‌سنگی دنیا را در اختیار دارد، و همین مساله می‌تواند اهداف زیست‌محیطی‌اش (رسیدن به نقطه اوج انتشار دی‌اکسید کربن قبل از سال ۲۰۳۰ و وضعیت کربن‌خنثی تا سال ۲۰۶۰) را به چالش بکشد.
منبع: scmp
