به گزارش بلومبرگ، با این حال، سرمایه‌گذاران هیجان‌زده شدند. این نخستین نبرد واقعی میان جنگنده‌های مدرن چینی و هواپیماهای پیشرفته غربی بود و به‌طرز غافلگیرکننده‌ای، به نظر می‌رسد چین برنده این رویارویی بوده است. ارزش سهام شرکت Avic Chengdu Aircraft Co.، تولیدکننده جنگنده‌های J-10C، با افزایشی ۲۰.۶ درصدی مواجه شد، در حالی که سهام شرکت داسو با کاهشی ۶.۲ درصدی روبرو شد.
برخی این رویداد را لحظه‌ای مشابه «دیپ‌سیک» برای چین می‌دانند. در اواخر ژانویه، استارت‌آپی گمنام در هانگژو، مدلی استدلال‌محور در حوزه هوش مصنوعی معرفی کرد که با هزینه‌ای به‌مراتب کمتر از OpenAI، عملکردی تقریباً مشابه ارائه می‌داد. این اتفاق باعث رشد گسترده سهام شرکت‌های فناوری چینی شد. آیا اکنون شاهد تکرار این روند در حوزه دفاعی هستیم؟
اگرچه هنوز مشخص نیست دیپ‌سیک تا چه حد می‌تواند صنعت فناوری آمریکا را تحت‌تأثیر قرار دهد، ظهور آن نشان داد که چین می‌تواند راهی تازه در پیش بگیرد و این باور را تقویت کرد که با وجود تعرفه‌های دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، همچنان امکان رشد برای چین وجود دارد. فراتر از تولید الکترونیک و پوشاک، اکنون این تصور در حال شکل‌گیری است که چینی‌ها در تولید نرم‌افزار نیز توانمند هستند.
به‌طور مشابه، شرکت‌های دفاعی چین نیز شاید روزی بتوانند تسلیحات بیشتری به خارج از کشور بفروشند. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴، چین تنها ۵.۹ درصد از صادرات جهانی تسلیحات را به خود اختصاص داده، در حالی که سهم آمریکا ۴۳ درصد بوده است. علاوه بر این، تنوع جغرافیایی صادرات چین بسیار محدود است؛ حدود دو سوم صادرات تسلیحاتی این کشور تنها به پاکستان می‌رود.
اما تصور کنید چین بتواند هواپیماها و موشک‌های بیشتری به کشورهای جنوب جهانی بفروشد. این کشور هم‌اکنون بزرگ‌ترین تأمین‌کننده تسلیحات در غرب آفریقا است و ۲۶ درصد از کل واردات تسلیحاتی این منطقه را در اختیار دارد. این حوزه بسیار سودآور است، شرکت داسو سال گذشته به حاشیه سود خالص ۱۷ درصدی دست یافت.
البته سرمایه‌گذاران باید ماه‌ها، یا حتی سال‌ها صبر کنند تا مشخص شود آیا کشورهای در حال توسعه که روابط نزدیکی با پکن دارند، سفارشات تسلیحاتی بیشتری ثبت خواهند کرد یا خیر. شرکت‌های دفاعی آلمان و فرانسه در سال جاری رشد قابل‌توجهی داشته‌اند و عمدتاً به دلیل سیاست خارجی انزواطلبانه کاخ سفید و تعهد کشورهای ناتو برای افزایش هزینه‌های نظامی بوده است. این‌که آیا اروپا قادر به عمل به این تعهدات خواهد بود یا نه موضوع دیگری است، اما همین موضوع باعث نشده که شرکت داسو در سال جاری رشد بیش از ۵۰ درصدی ارزش سهام را تجربه نکند.
عامل دیگری نیز در این میان مؤثر است؛ کمبود عرضه سهام در این حوزه. یکی از دلایل عملکرد خوب سهام نظامی اروپا این است که تعداد شرکت‌های عمومی‌شده در این صنعت بسیار کم است و مدیران دارایی گزینه‌های محدودی برای سرمایه‌گذاری دارند. اروپا برای دهه‌ها به آمریکا برای تأمین امنیت ملی خود تکیه کرده بود، بنابراین صنعت دفاعی آن پراکنده و نیازمند بازسازی است. شرایط مشابهی نیز در چین وجود دارد. نوسازی نظامی در چین پدیده‌ای نوین است و این کشور تازه در میانه دهه ۲۰۱۰ از وابستگی به تسلیحات وارداتی روسیه رهایی یافته است.
برای صادرکنندگان تسلیحات، هیچ تبلیغی بهتر از موفقیت در یک نبرد واقعی نیست. دوستی دیرینه چین با پاکستان اکنون در حال ثمر دادن است. اسلام‌آباد در بازاریابی برای قدرت نظامی پکن، عملکرد موفقی داشته است.
منبع: bloomberg
